Από την ηλικία των πέντε-έξι χρόνων οι πρώτες εικόνες του Βαγγέλη Μαρινάκη στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης. Προϊόν εκείνης της μοναδικής «πατέρας – γιος» σχέσης. Πλάι στον πατέρα του Μιλτιάδη που έγραψε τη δική του μεγάλη ιστορία σε φόντο Ερυθρόλευκο στα χρόνια που το κίνημα των Εφοπλιστών (1979) ανέλαβε την ευθύνη. «Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης ήταν αυστηρός εκεί που έπρεπε. Είχε μία σχέση που κρατούσε και μετά, όχι μόνο όταν οι παίκτες αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό. Είχε χτιστεί μία οικογενειακή σχέση. Ηταν μία ομάδα που κέρδιζε συνεχώς το πρωτάθλημα με μεγάλες μάχες με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, ειδικά με τον Παναθηναϊκό που θυμάμαι. Ηταν δύσκολα χρόνια γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν κι αυτός δυνατός, αλλά στο τέλος κερδίζαμε. Τον ζούσαμε στο γήπεδο, στα αποδυτήρια, στις καθημερινές συζητήσεις και όλα αυτά περνούν στο υποσυνείδητο και σε βοηθάνε αν τυχόν στο μέλλον θέλεις να ασχοληθείς και εσύ με αυτό. Η πρώτη ανάμνηση από τον Ολυμπιακό ήταν πριν από πολλά χρόνια, με τον πατέρα μου όταν με είχε φέρει πρώτη φορά στο γήπεδο, ήμουν 5 ή 6 χρονών. Είχαμε κερδίσει και ήταν κάτι που θεωρούσαμε δεδομένο να κερδίζει ο Ολυμπιακός, κάτι σαν υποχρέωση και να δίνει χαρά στον κόσμο του».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή