Η πόλη χτίζεται στο κεφάλι. Αλλες μέρες γκρεμίζεται. Αλλες μέρες σε πνίγουν οι πολυκατοικίες, και η γνώση ότι θα είσαι για πάντα κολλημένος σε αυτή την κίνηση, και ότι ο μπροστινός σου θα είναι για πάντα παλιάνθρωπος, και ότι τίποτα δεν θα σταματήσει το ξενοδοχείο δίπλα στο σπίτι σου να σκαρφαλώνει όροφο-όροφο, μέχρι που να φτάσει το μπαλκόνι σου και να του ρίξει δέκα ακόμα ορόφους από πάνω και να πνίξει και την τελευταία σου πρόσβαση στο φως.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή