«Προέχει η ασφάλεια του προσωπικού». Συμμετείχα στην πυρόσβεση στη μεγάλη φωτιά στο Αγιον Ορος τον Αύγουστο του 1990 με το τάγμα μου, όταν άκουσα αυτά τα λόγια από έναν ανώτερο αξιωματικό στον ασύρματο. Και με ξένισαν. Αν δεν διακινδυνεύσεις τη ζωή σου για τη Μονή Σίμωνος Πέτρας, γιατί θα τη διακινδυνεύσεις με τον Ελληνικό Στρατό εν καιρώ ειρήνης; Στην ίδια αποστολή άκουσα τον χαρισματικό διοικητή μου να χαρακτηρίζει σκωπτικά την αιτιολογία μιας άλλης μονάδας να απέχει από την πυρόσβεση, ότι πρέπει να συμμετάσχει σε άσκηση, λέγοντας ότι «καλύτερη άσκηση από την πυρόσβεση δεν θα έχουν». Διότι μια μεγάλη φωτιά εξελίσσεται δυναμικά σε μεγάλη έκταση και απαιτεί συντονισμό, ταχεία αντίδραση και ανάληψη κινδύνου.  Σε αντίθεση, μια άσκηση με πραγματικά πυρά, τουλάχιστον όπως τη βίωσα στον Εβρο΅, έχει, παρόλο τον τρομακτικό θόρυβο της μάχης, όλη την τυποποίηση και προβλεψιμότητα του ιαπωνικού θεάτρου Καμπούκι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή