Με την Καίτη Κωνσταντίνου ήμασταν συμμαθήτριες στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης τη δεκαετία του 1980, από όπου αποφοιτήσαμε μαζί. Θυμάμαι ακόμα ότι μας είχε δώσει o δάσκαλός μας Μίμης Κιουγιουμτζής ένα πολύ ωραίο κομμάτι από τις «Δούλες» του Ζενέ για τις διπλωματικές μας εξετάσεις. Μάλιστα, μας είχε ράψει τότε φορεματάκια η μητέρα μου, που έπιαναν τα χέρια της κι αυτή ήταν ουσιαστικά η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε με την Καίτη. Μετά, βρεθήκαμε στο θέατρο Αποθήκη όταν έπεσε στα χέρια μου το έργο «Ο Αϊ-Βασίλης είναι σκέτη λέρα» και το ανεβάσαμε. Η Καίτη ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που απευθύνθηκα. Υποδύθηκε εξαιρετικά την Ντανταλάκοβα κι αυτός ο ρόλος έγινε αφορμή για να ξεκινήσει την επιτυχημένη της πορεία και να δείξει το κωμικό της ταλέντο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή