Θα το παραθέσουμε με μία φαντασιακή εικόνα: κάθε φορά που ένας πρωθυπουργός επιλέγει πρόσωπα ή ανασυνθέτει τα κυβερνητικά σχήματά του, παραπάνω από δύο μαζικοί ψηφιακοί στρατοί εκατέρωθεν κατοπτεύουν και φέρνουν στο φως κοινοποιήσεις, ποσταρίσματα, τοποθετήσεις των προσώπων αυτών από τους προσωπικούς λογαριασμούς τους. Το είδαμε πρόσφατα με τον Αρίστο Δοξιάδη και τον Νίκο Τσάφο, αλλά το έχουμε δει και παλιότερα, και όχι μόνον όταν η Νέα Δημοκρατία ήταν κυβερνώσα πλειοψηφία. Θα μπορούσαμε να σταθούμε μόνον εδώ και να πούμε ότι όλο αυτό εγγράφεται σε έναν εκατέρωθεν πολιτικό πόλεμο όπου τα δύο ή τρία αντιμαχόμενα μέρη ψάχνουν πυρετωδώς πράγματα που εκθέτουν τους αντιπάλους τους. Από ομοφοβικές ή «μειοδοτικές» τοποθετήσεις μέχρι υπερβολές, αστειότητες και όχι μόνον. Το γεγονός όμως ότι τα ποσταρίσματα στο Facebook ή παλιά τουίτ στο σημερινό Χ αποτελούν και τον λόγο που έχουν κατά καιρούς πολιτικοί καρατομηθεί και μάλιστα ακαριαία από τις νέες τους αρμοδιότητες ή υποψηφιότητες, διαμορφώνει όρους να κάνουμε την κουβέντα πιο βαθιά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή