«Στον όρο επανάσταση αντανακλώνται οι σκληρότερες και οι πιο επίπονες των αναμνήσεων του κινεζικού λαού», είχε κάποτε πει ο Ζία Ζανγκ – Κε, αυτή η ηγετική φυσιογνωμία της «Εκτης Γενιάς» κινέζων σκηνοθετών, που με ταινίες όπως οι «Ακίνητες ζωές» (2006), «Αίσθηση αμαρτίας» (2013), «Πέρα από τα βουνά» (2015), «Οι στάχτες μιας αγάπης» (2018) και «Να κολυμπάς ώσπου η θάλασσα να γίνει γαλάζια» (2020) έχει κατακτήσει μια θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους εκπροσώπους του art house κινηματογράφου της Κίνας και είναι ένας από τους γνωστότερους στη Δύση, όπου πολλάκις έχει βραβευτεί (ταινίες του έχουν βραβευτεί σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ – Βερολίνο, Βενετία, Κάννες). «Οι καταστροφικές συνέπειες της προηγούμενης επανάστασης παραμένουν βαθιά αισθητές και δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν βίαια μεταξύ τους στο όνομα του κομμουνισμού. Στις μέρες μας κάνουν το ίδιο, αλλά στο όνομα του ακριβώς αντίθετου. Του χρήματος».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ