Κανείς δεν έδωσε ποτέ την άδεια στους Sex Pistols να υπάρξουν – και κανείς δεν θα τολμούσε να τους τη στερήσει. Σαράντα εννέα χρόνια μετά, επέστρεψαν στο 100 Club του Λονδίνου, όχι σαν θρύλοι, αλλά σαν εμπρηστές. Ο ιδρώτας έσταζε από το ταβάνι, οι πρώτες σειρές έμοιαζαν έτοιμες να εκραγούν και το κοινό – μια εκρηκτική μείξη γερασμένων ταραχοποιών και νέων γεννημένων σε λάθος εποχή – ούρλιαζε τους στίχους με τη μανία πιστών που δεν ζητούν συγχώρεση. Στη σκηνή, οι Στιβ Τζόουνς, Πολ Κουκ και Γκλεν Μάτλοκ εξαπέλυαν κάθε ακόρντο σαν πρόκληση. Ο Τζον Λάιντον; Εξόριστος από το ίδιο του το παρελθόν, τιμωρημένος από την ίδια του την ιστορία. Τη θέση του πήρε ο Φρανκ Κάρτερ, ωμός, ακατέργαστος, ένας frontman που δεν μιμήθηκε, αλλά ενσάρκωσε το πνεύμα του χάους. Οι «αναγεννημένοι» Pistols δεν έπαιξαν απλώς. Επιτέθηκαν. Με μάρτυρες τον Νόελ Γκάλαχερ, τον Πολ Γουέλερ και τον Μπόμπι Γκιλέσπι, έκαναν μία δήλωση αδιαπραγμάτευτη: η πανκ δεν είναι μουσειακό είδος. Και σίγουρα δεν θα γίνει ποτέ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή