Ο πολιτικός χρόνος που πιέζει και τα κενά εκπροσώπησης που διαμορφώνονται εκατέρωθεν σήμερα φαίνεται πως οδηγούν και σε βεβιασμένες κινήσεις. Παρά τη φθορά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξακολουθεί ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης όχι μόνο να μην καθίσταται εναλλακτικός αξιόπιστος πόλος, αλλά και να αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη αμηχανία τις εκπροσωπήσεις των κοινωνικών στρωμάτων. Κάπου εδώ γίνεται και το μπέρδεμα. Είναι πολύ διαφορετικό πράγμα μια τακτική συμπόρευση πολιτικών δυνάμεων πάνω σε ένα μίνιμουμ συμφωνημένο πλαίσιο. Είναι εντελώς άλλο πράγμα μια στρατηγική συμμαχία ακόμα και με όρους ενοποίησης των χώρων και με ενιαίο πλάνο ενός νέου φορέα. Και είναι επίσης πολύ διαφορετικό να μιλάμε για μια λογική συνομοσπονδιοποίησης δυνάμεων που θα λάβουν και όρους εκλογικής συμμαχίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή