Τη Δευτέρα 19 Μαρτίου ένας διανομέας έχανε τη ζωή του ύστερα από πολύμηνη νοσηλεία εξαιτίας τροχαίου που είχε κατά την αποχώρησή του από τη δουλειά. Ηταν 61 ετών. Σε λίγους μήνες θα έβγαινε στη σύνταξη. Για να μαζέψει τα απαραίτητα ένσημα, εργαζόταν ως κούριερ, καθώς πριν από την πανδημία ήταν οικοδόμος και είχε μείνει για καιρό εκτός εργασίας. Ηταν 61 ετών και αναγκαζόταν να κινείται επί ώρες πάνω σε δύο ρόδες στην άσφαλτο για το μεροκάματο. Μόλις δύο ημέρες αργότερα, μια άλλη είδηση προκαλούσε αγανάκτηση ακόμη και στους πιο ψύχραιμους: ένας 75χρονος (!) οικοδόμος στην Πάρο έπεφτε νεκρός από ηλεκτροπληξία εν ώρα εργασίας σε οικοδομή. Ηταν 75 ετών. Μαχητές της ζωής και συνάμα τραγικές φιγούρες σε ένα θέατρο παραλογισμού, οι δυο τους μάλλον αγνοούσαν πως αποτελούν την πυξίδα ενός μέλλοντος που κάποιοι σχεδιάζουν για τους εργαζομένους της Ευρώπης: το μέλλον της περίφημης «ενεργού γήρανσης» – της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και της λεγόμενης «απασχόλησης της τρίτης ηλικίας» με βάση το προσδόκιμο ζωής και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή