Για πρώτη φορά τόσο έντονα μετά το 1962 και την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, ο κόσμος μετεωρίζεται πάνω από το κενό. Με βασικές απειλές τη σύμμειξη πολλών πολεμικών συρράξεων σε μια μεγάλη και την υποχώρηση της δημοκρατίας προς όφελος ενός ανοικτού ή καλυμμένου αυταρχισμού. Το μείγμα είναι παραπάνω από εκρηκτικό. Παγίωση της Ρωσίας, και λιγότερο φωναχτά, της Κίνας ως επιθετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και αντίστοιχη αποδυνάμωση της «Δύσης» και ιδίως της Ευρώπης. «Επίλυση» πολεμικών συγκρούσεων με τρόπο ευνοϊκό για τους επιτιθέμενους και άνοιγμα του ασκού του Αιόλου για μια συγκρουσιακή διεθνή τάξη. Συνδυασμός απορρύθμισης, προστατευτισμού και εθνικισμού στην οικονομία. Και, ίσως πάνω απ’ όλα, το «παράδειγμα Τραμπ» που έφερε, μέσα σε δυο μήνες, κατάργηση της συνταγματικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ και ήδη εμπνέει πολλές χώρες και ηγεσίες: Τουρκία, Ισραήλ, Ουγγαρία, Ιταλία, Σερβία περιορίζουν χωρίς αναστολές την ελευθερία λόγου, φυλακίζουν αντιπάλους του καθεστώτος, παραβιάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Οποιον δρόμο και να επιλέξει η ανθρωπότητα, θα συμβεί κάποιου είδους καταστροφή – αυτή είναι η έννοια, ήδη από τους αρχαίους Ελληνες, του τραγικού διλήμματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή