Η πιο δική μου Αθήνα δεν είναι η πραγματική, αλλά μια άλλη πόλη, ρευστή, που κρύβει μέσα της άλλες Αθήνες. Η όψη της αλλάζει σχήμα κάθε φορά που την κοιτάζω έξω από το παράθυρο, όποτε την τριγυρνώ. Είναι μια επινοημένη Αθήνα, με συγκεκριμένες διαδρομές, που όμως βρίσκεται σε έναν συνεχή διάλογο με την πραγματική. Είναι μια πόλη που στο δικό μου οδοιπορικό μπορώ να χτίσω ή να γκρεμίσω, να την πάω πίσω στον χρόνο και να την επαναφέρω στο σήμερα. Η πιο δική μου Αθήνα είναι ένα αέναο αφήγημα μέσα στο οποίο μπλέκονται το υπαρκτό με το φαντασιακό, η εμπειρία με τον μύθο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή