Τις τελευταίες μέρες μπαίνοντας στα λεωφορεία έβλεπα διαρκώς την ίδια εικόνα: γιαγιάδες και παππούδες όρθιους, ταλαιπωρημένους, στους χώρους ορθίων και αρκετά καθίσματα άδεια. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που συνέβη και άλλαξε άρδην την εικόνα που είχα: τους παππούδες και τις γιαγιάδες να έχουν καπαρώσει συνήθως τις καλύτερες θέσεις – κάποιες φορές μάλιστα και πάνω από μία, για να τοποθετήσουν και σακούλες με ψώνια – ενώ πλέον οι περισσότεροι ήταν όρθιοι. Σταδιακά στα πρόσωπά τους διαπίστωνα ότι δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτό. Σαν να μην ήθελαν να είναι όρθιοι. Σαν να μην το επέλεξαν. Και γιατί δεν κάθονται; Αφού άδειο είναι το μισό λεωφορείο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ