Η πρόβλεψη για το πώς θα καταλήξει η εσωτερική κρίση στην Τουρκία είναι πολύ δύσκολη. Η πιο προφανής κατάληξη είναι η υποχώρηση του κύματος διαμαρτυρίας, η σταδιακή εξασθένησή του ή, ακόμη χειρότερα, η βίαιη καταστολή του. Μέχρι στιγμής, παρά τις συλλήψεις, τις παρεμβάσεις της αστυνομίας με δακρυγόνα και χημικά, η αντιπολίτευση μπορεί και συνεχίζει τη διαμαρτυρία γιατί η καταστολή δεν έχει φτάσει στο επίπεδο της βίαιης διάλυσης των συγκεντρώσεων. Γιατί συμβαίνει αυτό δεν έχει επίσης εύκολη εξήγηση. Επιθυμεί το καθεστώς να εξισορροπήσει την πολύ ακραία κίνηση της σύλληψης ενός πολιτικού αντιπάλου με μια επίφαση δημοκρατικότητας; Ή εξεπλάγη από την έκταση των αντιδράσεων και δεν έχει σχέδιο Β; Αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις επόμενες μέρες. Θα ήταν ωστόσο πολύ απίθανο να αφεθεί το κίνημα διαμαρτυρίας να γιγαντώνεται καθώς θα μπορούσε να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και αυτό ασφαλώς δεν είναι κάτι που θα επιθυμούσε το καθεστώς. Η πιο πιθανή λοιπόν κατάληξη είναι αυτή που προβλέπουν οι εκτός Τουρκίας αναλυτές, οι εξόριστοι δημοκρατικοί Τούρκοι, που προβλέπουν ότι η χώρα τους διολισθαίνει πλέον σε έναν μη κεκαλυμμένο αυταρχισμό. Πόσο σπαρακτικό το συναίσθημα να χάνεις τη χώρα σου…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή