Η ανάποδη ανάλυση, βέβαια, κατηγορεί τους νεοδημοκράτες που εμφανίστηκαν ως αυτόκλητοι υπερασπιστές των τελευταίων πως έχουν μικροπολιτικά κίνητρα. Η σπουδή τους να δώσουν τον αγώνα υπέρ της μισθολογικής ισότητας των ενστόλων σχετίζεται με τις ψήφους των περίπου 100.000 οικογενειών αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών, επιμένουν (επειδή όλοι τους ανήκουν στη φυλή των εθνοπατέρων που εκφράζει συντηρητικούς και υπερσυντηρητικούς ψηφοφόρους). Η μια αιτιολογία δεν αναιρεί την άλλη, πάντως. Γι’ αυτό, όποιος κι αν είναι ο λόγος για τον συγκεκριμένο καβγά ανάμεσα στην κυβερνητική έδρα και τη συμπολίτευση – που δέχθηκε ενισχύσεις από ορισμένα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου – η έκταση που αυτός πήρε φανερώνει κάτι που ενώνει τις δύο πλευρές. Φανερώνει πως Μαξίμου και ΝΔ  αντιμετωπίζουν ορισμένα εκλογικά ακροατήρια ως σημαντικότερα από άλλα. Δείχνει, δηλαδή, μια εικόνα διόλου κολακευτική, μεταρρυθμιστική ή κεντρώα. Κυβέρνηση και κόμμα δεν τσακώθηκαν ποτέ για τους μισθούς των γιατρών του ΕΣΥ ή των δασκάλων των δημόσιων σχολείων. Αναμενόμενο μάλλον. Αυτοί δεν φορούν εθνόσημο όταν δουλεύουν για το έθνος. Ούτε η υποστήριξη των αιτημάτων τους μπορεί να λανσαριστεί ως «χρέος τιμής» από δεξιούς οι οποίοι αγωνιούν για τις μετακινήσεις εκλογέων προς τα δεξιά άκρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή