Η ελληνική δημοσιογραφία, κατά καιρούς, έχει ιερά τοτέμ που, ακόμα και αν κάνεις αυτό το επάγγελμα, απαγορεύεται να τα αγγίξεις. Την πενταετία 2010-2015, το βασικό ταμπού ήταν το αντιμνημόνιο. Αλίμονο αν έγραφες ότι όσα διατείνονταν ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Καμμένος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και τ’ άλλα παιδιά ήταν απλώς ρητορική για την άνοδό τους στην εξουσία. Γινόσουν βορά του διαδικτυακού όχλου και, αν είχε κέφι, του περίφημου Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ, το οποίο σε δίκαζε στο άψε σβήσε διότι κατέλυσες τα ταμπού της μητέρας αντιμνημονιακότητος που τότε λατρευόταν σαν θεός. Αρκεί να θυμίσω ότι, τον Μάιο του 2012, η ΕΣΗΕΑ ήταν ανάμεσα στα διάφορα σωματεία στα οποία ο Αλέξης Τσίπρας περιέφερε επί τριήμερο την κυβερνητική εντολή που του είχε δοθεί για να κάνει πρόβα πρωθυπουργίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή