Κι όμως, όλοι αυτοί έχουν βελτιώσει τόσο τις τεχνικές του λαϊκισμού που ο γάλλος πρωθυπουργός ένιωσε την ανάγκη να διαρρεύσει μέσω κύκλων ο προβληματισμός του για την απόφαση του δικαστηρίου, ενώ ο κατά τ’ άλλα σφοδρός πολέμιος της Ακροδεξιάς Μελανσόν έσπευσε να διακηρύξει ότι «οι πολιτικοί κρίνονται στις κάλπες». Ο φόβος πως μπορεί η «μητερούλα» του γαλλικού εθνικολαϊκισμού να μετατραπεί σε μάρτυρα – επιδιώκοντας τη θυματοποίησή της από το επάρατο σύστημα – δεν είναι αβάσιμος. Ωστόσο, όποιος δεν υπερασπίζεται την ισότητα πολιτικών και μη ενώπιον του νόμου υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα όπως οι φίλοι της Λεπέν. Εφόσον, λοιπόν, υπάρχει κίνδυνος η τελευταία να ενισχυθεί, κάνοντας καμπάνια περιφρόνησης του κατεστημένου, η απέναντι πλευρά έχει μια λύση: να υπογραμμίσει τις αντιφάσεις που ανέδειξε η προχθεσινή ετυμηγορία. Για παράδειγμα, οι ακροδεξιοί λένε πως κυβερνούν διεφθαρμένες ελίτ, ή πως οι μετανάστες κλέβουν τα επιδόματα του έθνους, αλλά η επικεφαλής και 23 στελέχη της Εθνικής Συσπείρωσης καταδικάστηκαν για κατάχρηση ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Ή ζητάνε αυστηροποίηση των ποινών αλλά όταν μια αυστηρή τιμωρία επιβάλλεται στους ίδιους υποδύονται τους αδικημένους. Οι ψηφοφόροι που νομίζουν ότι μόνο οι ακραίοι τους ακούνε, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με την υποκρισία των δήθεν εκφραστών τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή