Εμεινε κανένας εκεί έξω που δεν έχει πει ή αναρτήσει την άποψή του για το Adolescence; Δεν νομίζω. Ολοι τα είπαν όλα. Και αφού εκφράσαμε τη βαθιά ανησυχία μας για την εφηβεία στους καιρούς μας, αφήσαμε και πάλι τα παιδιά στην ησυχία τους, με γυρισμένο το κλειδί στην πόρτα του δωματίου, να κάνουν παρέα με τα τέρατα της οθόνης. Εδώ που τα λέμε, κατάντησε γελοίο. Πώς διάολο γίνεται να είμαστε όλοι οι ενήλικες ευαισθητοποιημένοι, αλλά να μεγαλώνουμε παιδιά σε περιβάλλον διαρκούς νεύρωσης; Ας είναι. Διαβάζοντας, που λέτε, τα ποτάμια των λέξεων που κύλησαν για τη σειρά με θέμα την εφηβεία, συνειδητοποίησα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να γυριστεί κάτι αντίστοιχο και για τη μέση ηλικία. Βέβαια οι μεσήλικες βρίσκονται παντού στη μυθοπλασία. Και τα αδιέξοδά τους παρουσιάζονται είτε άμεσα, είτε ως υπαινιγμοί στη γενική αφήγηση. Σύμφωνοι. Ομως κανένας δεν αντιμετωπίζει με στοργή και κατανόηση τους μεσήλικες. Ακόμα και οι πολιτικοί εστιάζουν στα περήφανα νιάτα και στα τιμημένα γηρατειά. Οι μεσήλικες οφείλουν να στηρίξουν τα νιάτα και να φροντίσουν τα γηρατειά. Είναι τα υποζύγια που κουβαλούν τον κόσμο στις πλάτες τους. Και κάποια στιγμή, αφού έχουν διασχίσει προ πολλού το μέσον της ζωής, αντιλαμβάνονται ότι ανήκουν στην οικογένειά τους και στο κράτος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή