Αναζήτηση
Γνωρίζοντας ότι είναι λάθος δημοσιογραφικά να κάνουμε προβλέψεις – δεν είναι δουλειά μας να προβλέψουμε το μέλλον, όχι γιατί είναι η δουλειά κάποιου άλλου, αλλά γιατί το μέλλον δεν προβλέπεται – με τρώνε καιρό τα δάχτυλά μου να γράψω μια σκέψη που έχω εν είδει «πρόβλεψης». Νιώθω ότι ένα από τα πολύ λίγα – αν όχι το μόνο – για τα οποία θα μνημονεύεται στο μέλλον η κυβερνητική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο στις αρχές του 2024. Ηταν τομή το νομοσχέδιο αυτό. Οχι μόνο γιατί ήταν μια εκκρεμότητα της ελληνικής πολιτείας προς ένα μέρος των πολιτών της. Οχι μόνο επειδή ήταν ένα κομμάτι ασφάλτου που έλειπε χρόνια από τον δρόμο προς την ισονομία των πολιτών με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Ούτε επειδή γίναμε, όπως έγραψαν πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης, η πρώτη ορθόδοξη χριστιανική χώρα που θεσμοθέτησε την ισότητα στον γάμο για τους πολίτες της. Ολα αυτά είναι λεπτομέρειες. Ο λόγος για τον οποίο ήταν μια πραγματική τομή αυτό το νομοσχέδιο, ήταν ότι αποτελεί μια από εκείνες τις φορές που η πολιτική πραγματώνει ενσώματα τον σκοπό της: να κάνει τις ζωές των πολιτών υπολογίσιμα καλύτερες.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
