Οι άνθρωποι, στις μεγάλες κρίσεις της ζωής τους, στους μεγάλους πόνους αλλά και στις μεγάλες χαρές τους, στις κατακρημνίσεις και στις εκτοξεύσεις τους, βγάζουν προς τα έξω βασικά χαρακτηριστικά και ένστικτα που, σε κανονικές συνθήκες, μπορούν να κρύβουν ή, τέλος πάντων, βρίσκονται σε καταστολή. Ετσι με έχει μάθει η εμπειρία των χρόνων μου. Οι εριστικοί γίνονται πιο εριστικοί, οι εγωκεντρικοί πιο εγωκεντρικοί, οι συνωμοσιολόγοι «ανακαλύπτουν» ακόμη πιο μεγάλες συνωμοσιολογίες, οι δύσπιστοι δεν πιστεύουν πλέον σε τίποτα, οι κακιασμένοι στάζουν από παντού δηλητήριο. Είναι διότι, σε κατάσταση έξαρσης του συναισθήματος και του τραύματος, η λογική παραμερίζει και αφήνει το θυμικό να κάνει κουμάντο. Αν μάλιστα, αυτό καλλιεργηθεί από τρίτους παράγοντες, η κατάσταση μπορεί να εκτροχιασθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή