Χτυπώντας αυτές τις εταιρείες, οι οποίες κυριαρχούν σε διάφορους τομείς της αγοράς της, θα έδειχνε στον Λευκό Οίκο πώς είναι να παίζει κανείς με τραμπικούς κανόνες, υποστηρίζουν κάποιοι – θυμίζοντας παράλληλα ότι το οπλοστάσιό της περιλαμβάνει το Anti-Coercion Instrument, ένα «εμπορικό μπαζούκας» που σχεδιάστηκε μετά την πρώτη θητεία Τραμπ και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Οι λιγότερο «αιμοδιψείς» προτείνουν να επιλεχθεί η επιβολή υψηλότερης φορολογίας στις ψηφιακές υπηρεσίες που παρέχουν οι αμερικανικοί τεχνολογικοί κολοσσοί ως αντίποινα για τους δασμούς. Μια τρίτη ιδέα θέλει την ισχύουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία για τον ψηφιακό ανταγωνισμό και τον έλεγχο περιεχομένου να εργαλειοποιηθεί προκειμένου να ασκηθεί πίεση στο Οβάλ Γραφείο. Ιδεαλιστές ευρωβουλευτές, όμως, απορρίπτουν κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο γιατί η ευρωνομοθεσία γράφτηκε για να προστατεύει τις αξίες της Ενωσης – υπονοούν ότι δεν πρέπει οι Ευρωπαίοι να γίνουν τραμπιστές, δηλαδή. Η συζήτηση για την ευρωπαϊκή αντίδραση, που έχει φουντώσει δημόσια και παρασκηνιακά, επαναφέρει στο προσκήνιο το μάλλον έμφυτο ελάττωμα της ΕΕ: τη δυσκολία με την οποία παίρνει ομόφωνες αποφάσεις. Ή για να ακριβολογούμε: τη δυσκολία των κρατών-μελών της να ιεραρχήσουν την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα ψηλότερα από την εθνική – παρότι όλες οι τελευταίες κρίσεις έχουν δείξει πως η εμβάθυνση της ενοποίησής τους είναι πλέον μονόδρομος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή