Στη χώρα μας, τα τελευταία –αρκετά είναι η αλήθεια – χρόνια ο δημόσιος διάλογος, ιδίως όταν αφορά σκάνδαλα και εθνικές τραγωδίες, οι οποίες αποτελούν πλέον συλλογικό κοινωνικό τραύμα, γίνεται νομίζω με όρους ισοπεδωτικούς, πολλές φορές εξισωτικούς και με έντονο φυσικά το συναισθηματικό στοιχείο. Πώς αλλιώς άλλωστε, με δεδομένο ότι, μετά από εγκληματικές κρατικές παραλείψεις, υπάρχουν ανθρώπινα αθώα θύματα;


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ