Τρεις συναντήσεις περιγράφουν τον εξωτερικό ορίζοντα της χώρας και την κατάσταση των πραγμάτων για την Ελλάδα μέσα σε ένα όλο και πιο απειλητικό διεθνές σκηνικό. Η πρώτη, την εβδομάδα που πέρασε, στον Λευκό Οίκο ανάμεσα στον πρόεδρο Τραμπ και τον ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου. Η Συρία εξελίσσεται σε πεδίο στρατηγικής αναμέτρησης της Τουρκίας με το Ισραήλ. Ο Ερντογάν επιδιώκει να τη θέσει για μεγάλο βάθος χρόνου στη ζώνη επιρροής της Αγκυρας, το Ισραήλ θεωρεί ότι αυτό αποτελεί ζωτική απειλή για την ασφάλειά του. Ο Τραμπ προθυμοποιήθηκε να μεσολαβήσει με τρόπο που πρέπει να έφερε ρίγη στην Αθήνα. Ζήτησε από το Ισραήλ «λογική» στη διαπραγμάτευσή του με τον Ερντογάν, δηλώνοντας: «Εχω πολύ, πολύ καλές σχέσεις με την Τουρκία και τον ηγέτη της και πιστεύω ότι θα βρούμε λύση». Υπάρχουν ελάχιστα θέματα για τα οποία το Ισραήλ δεν έχει λευκή επιταγή από τις ΗΠΑ και η Αθήνα πρέπει να ζυγίσει το γεγονός ότι ο Τραμπ επιλέγει οι σχέσεις με την Τουρκία να είναι ένα από αυτά. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική επί Τραμπ είναι (όπως όλα) συναλλακτική. Εχει τη λογική της διαπραγμάτευσης και της ισχύος, αδιαφορώντας για εγκατεστημένες δομές, σχέσεις, συμμαχίες και πολύ περισσότερο για το διεθνές δίκαιο. Ο Τραμπ εννοεί τη διπλωματική μεσολάβηση με τον παραδοσιακό εμπορικό, «ανατολίτικο» τρόπο – ένα πάρε-δώσε. Η εμπλοκή ενός πανίσχυρου μεσολαβητή χωρίς αρχές είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή