Αναζήτηση
Η πολιτική Τραμπ, από τη στιγμή που επανεξελέγη, δείχνει να μην υπολογίζει στο ελάχιστο συμμαχίες δεκαετιών, τη θέση των ΗΠΑ στον κόσμο, τον τρόπο που έχει δομηθεί η παγκόσμια τάξη με πρωτοστάτη τις ίδιες τις ΗΠΑ από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα. Πολλοί βλέπουν σ’ αυτή την πολιτικοοικονομική συμπεριφορά, έναν ατομικιστικό οικονομικό οπορτουνισμό του προέδρου Τραμπ, μια προσήλωση σε «προσωπικούς ιδεασμούς», όπως έγραφε και η Καρολίνα Παπακώστα στις 10/04. Για τον Τραμπ, ίσως είναι ένα ακόμα από τα πολλά χαοτικά και ακατανόητα βήματά του, ώστε να καταστήσει την Αμερική «μεγάλη ξανά». Και η Ευρώπη; Τι κάνει η Ευρώπη απέναντι σε αυτόν τον οριακά αναθεωρητικό και εντελώς απρόβλεπτο σίφουνα; Πώς αντιδρά; Γιατί δεν πηγαίνει μαζί του; Πολλοί βλέπουν ακαμψία, δισταγμό και δείχνουν την Ευρώπη ως κάτι αδύναμο και γερασμένο. Είναι όμως έτσι; Μήπως αυτή η δυσκαμψία υποδηλώνει μια διαφορετική σχέση με τον ιστορικό χρόνο; Μια διαφορετική αναμέτρηση με το παρελθόν; Ευκαιρία να σταθούμε σε αυτό για λίγο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
