Στα πρώτα χρόνια της κρίσης, όποτε η τηλεόραση έπαιζε Βουλή, έπαιρνα και το μπολ με τα ποπ κορν από δίπλα. Διότι μπορεί, προσχηματικά και υποκριτικά, να εκφράζουμε τη θλίψη μας για το επίπεδο του πολιτικού λόγου, αλλά μέσα μας κοχλάζουν τα τεράστια αποθέματα κατινιάς. Περίμενα, λοιπόν, πότε θα πέσουν οι πρώτες καρπαζιές ή οι προσβλητικές επικλήσεις των θείων. Φτάσαμε σχετικά κοντά, αλλά δεν είδαμε κάτι ολοκληρωμένο. Αισθάνομαι ότι τώρα κοντεύουμε να επιστρέψουμε στην εποχή του μεγάλου κοινοβουλευτικού θεάματος. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους σπουδαίους παίκτες όπως η Ζωή, ο Πολάκης, ο Αδωνις. Μόλις πρόσφατα αναδείχθηκε το σπουδαίο ταλέντο του Γιώργου Φλωρίδη. «Τα Τέμπη και οι κλάψες τέλειωσαν». Και διάφορα άλλα. Είναι πολλά τα νεύρα πλέον. Και οι αναστολές μας τελείωσαν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή