Και τίποτε άλλο να μην ακουγόταν από το μουσικό «σώμα» του Τσιτσάνη, το ισοκράτημα στο «Αντιλαλούνε τα βουνά» θα αρκούσε για να υποδηλώσει τη μουσική σύνδεση που επιχειρήθηκε στη χθεσινή συναυλία του 3ου Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής. Το ίδιο και η ψαλμωδική εκφορά της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας στον στίχο «Μάνη μη με κλαις» (σε ένα κομμάτι γραμμένο σε δρόμο χιτζάζ, κατά τ’ άλλα). Ο «διάλογος» του κορυφαίου έλληνα συνθέτη με τους βυζαντινούς ύμνους, σε σύλληψη – επιμέλεια του Ανδρέα Κατσιγιάννη και ερμηνεία της Δήμητρας Γαλάνη, συγκέντρωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, το ενδιαφέρον των ακροατών στον προαύλιο χώρο του Μουσείου Ακρόπολης. Σε σημείο που αρκετοί μετά το πέρας της συναυλίας ζητούσαν περισσότερες «γέφυρες» ώστε να υποδηλώνεται ακριβώς η κοίτη από την οποία ο Τσιτσάνης αντλούσε πρώτες ύλες για να αφήσει τα διαχρονικά αριστουργήματά του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ