Ανοιξε, εξηγεί, τον δρόμο της αποχώρησης σ’ αυτούς που δεν διακρίνουν κοινοβουλευτικό μέλλον στον νεοαριστερό απομονωτισμό. Το πρόβλημα του κόμματος, πάντως, είναι μεγαλύτερο απ’ όσο υπονοεί η παραπάνω διάσταση απόψεων. Οχι γιατί η διάσπαση που αποφεύχθηκε προχθές μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες, αλλά επειδή ο ευρύτερος χώρος του είναι εγκλωβισμένος σε χαμηλά δημοσκοπικά νούμερα και μεγάλους πολιτικούς εγωισμούς. Μετά το εκλογικό σοκ του 2023 δεν έκανε ειλικρινή αυτοκριτική. Ούτε αντιμετώπισε τον υπολανθάνοντα ελιτισμό του. Ο λαός που κάθε αριστερή φυλή δηλώνει ότι προσδοκά να εκπροσωπήσει, απομακρύνεται από εκείνες από τότε – ενώ, ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές ισχυρίζονται πως δεν ένιωσε ποτέ αληθινά κοντά τους, προσθέτοντας ότι τα ποιοτικά στοιχεία των γκάλοπ φανέρωναν από την εποχή της πρώτης φοράς Αριστερά πως η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγιναν ΣΥΡΙΖΑ. Ή για να το θέσουμε πιο ωμά: οι περισσότεροι δεν έγιναν ποτέ αριστεροί. Οι προτάσεις που καταθέτουν οι εκφραστές αυτής της πλευράς του ιδεολογικού φάσματος δεν συνάρπαζαν τα πλήθη ακόμη κι όταν η Αριστερά ήταν κυβερνώσα. Ισως γιατί κανείς τους δεν επιχείρησε να τις προσαρμόσει στις ανάγκες του 21ου αιώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή