Οι ελεύθερες δημοκρατίες στηρίζονται στον θεσμικό έλεγχο της εξουσίας, στην ανάδειξη εναλλακτικών κυβερνητικών σχεδίων σε προοπτική εναλλαγής και στον πλουραλισμό και την αυθεντικότητα στη δημόσια σφαίρα. Δίχως αυτά, διολισθαίνουν στον αυταρχισμό. Ο αυταρχισμός ίσως έχει και αυτός τους οπαδούς του. Στις μέρες μας αρκετούς. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη, εξίσου σοβαρή παρενέργεια. Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας στο πολιτικό παίγνιο, η συνακόλουθη αίσθηση ότι κάποιος είναι ακλόνητος, οδηγούν σε απώλεια προσαρμοστικότητας, σε σφάλματα και αναποτελεσματικότητα. Εν τέλει σε αυτοπαγίδευση. Σαν τον σκύλο που κυνηγά την ουρά του.


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ