Ο Πάπας Φραγκίσκος άφησε την επίγεια πόλη ίσως για την ουράνια, ίσως και για καμία πόλη. Αλλά το σε ποια πόλη θα πάει, καμία σημασία δεν έχει με το ότι αυτός άλλαξε προς το καλύτερο την πόλη στην οποία έζησε. Συνεχιστής του διακοπέντος από τους προηγούμενους Πάπες έργου δύο πολύ μεγάλων Παπών: του Ιωάννη ΚΓ’ (1958-1963) και του Παύλου ΣΤ’ (1963-1978), οι οποίοι στη Β’ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) αμφισβήτησαν το δικό τους «αλάθητο», καθιστώντας επί της ουσίας ανενεργό το Διάταγμα Pastor Aeternus που καθιερώθηκε το 1870 και έμενε ακλόνητο έως τις μέρες τους, αλλά και ένα άλλο καθολικό δόγμα, το Syllabus Errorum (1864) του Πάπα Πίου Θ’. Χωρίς αυτούς τους δύο, αυτός ποτέ δεν θα είχε γίνει Πάπας. Δεν έμεινε όμως μόνο στο να ταρακουνήσει συθέμελα τα δόγματα του καθολικισμού. Αλλαξε και την οπτική γωνία της Εκκλησίας. Χαρακτηρίστηκε ως ο Πάπας των φτωχών. Πολύ «φτωχή» διατύπωση για να χαρακτηρίσουμε έναν Πάπα που θα αφήσει βαθύ αποτύπωμα όχι μόνο στην Καθολική Εκκλησία αλλά και στην προοδευτική σκέψη της συμπερίληψης. Η Εκκλησία, λέει το δόγμα, συγχωρεί τους μετανοήσαντες αμαρτωλούς. Ο Πάπας συγχωρούσε τους πάντες: καλούς και κακούς, πλούσιους και φτωχούς, αμαρτωλούς και αναμάρτητους, άθεους και ένθεους. Και άλλοι Πάπες το είχαν κάνει αυτό. Ποια ήταν η ειδοποιός διαφορά αυτού του Πάπα; Η δική του συγχώρεση δεν αφορούσε την άλλη ζωή, αλλά τούτη τη ζωή. Γι’ αυτό και αν και δεν συγχωρούσε τις ρατσιστικές ιδέες του αμερικανού αντιπροέδρου Τζέιμς Ντι Βανς, εξού και δεν τον δέχθηκε επισήμως στο Βατικανό, τον δέχθηκε ανεπισήμως ως έναν άνθρωπο που αξίζει κανείς να του δείξει τον δρόμο της ανοχής και της αγάπης σε τούτο και όχι στον άλλο κόσμο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή