Ο Τόμας Μπέρνχαρντ αποτελεί μια άκρως ενδιαφέρουσα, δύσκολη και ιδιότυπη περσόνα της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Αυτός ο αυστριακός μεταπολεμικός συγγραφέας (1931-1989) με τους μεγάλους μονολόγους και τους ήρωες που σκέφτονται και, άρα, φλερτάρουν με την παραφροσύνη, μας είναι γνώριμος μέσα από σημαντικές παραστάσεις που έχουμε δει. Από το «Ρίτερ, Ντένε, Φος» και το «Ο αδαής και ο παράφρων», ως την «Πλατεία Ηρώων» και τον «Αφανισμό» ο Μπέρνχαρντ καταπιάνεται με θέματα υπαρξιακά, μιλάει για τον θάνατο, την ατομική ευθύνη, τη σκέψη που οδηγεί τον άνθρωπο στα αδιέξοδά του, την αυτοκτονία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή