Εναλλάξ

Η είδηση της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον ιστορικού χαρακτήρα, δεδομένης της παλαιότερης άρνησής τους να δεχτούν τις προϋποθέσεις του νόμου του 1994. Ενώ έχει κι ένα κάποιο ενδιαφέρον στο πλαίσιο της κοινωνικής κριτικής. Του αγνού κι ανόθευτου κουτσομπολιού. Η υπόθεση κατά τα λοιπά είναι τόσο […]

Και να που η έννοια της συναίνεσης επέστρεψε στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, με την κυβέρνηση να καλεί σε συναίνεση την αντιπολίτευση σε κεντρικές επιλογές της και την αντιπολίτευση να εγκαλεί την κυβέρνηση ότι δεν υιοθετεί συναινετικές επιλογές σε κρίσιμα ζητήματα. Η συναίνεση παρουσιάζεται τις περισσότερες φορές ως αυτονόητη διάσταση μιας αντίληψης της πολιτικής ως […]

Σκηνή καθημερινού βίου 2024 και εξής: διανομέας – δηλαδή ντελιβεράς, όπως λέγεται αρκούντως υποτιμητικά στη δημώδη – ο οποίος εργάζεται εντατικά για να μεταφέρει τρόφιμα, άνθη, βιβλία, μικρά και ογκώδη βαριά πακέτα μετά την παράδοση της αποστολής σε διαμέρισμα αθηναϊκής μεσοαστικής-λαϊκής  πολυκατοικίας μπαίνει στο ασανσέρ και με μαρκαδόρο μαύρο γράφει πάνω στον καθρέφτη του κλωβού […]

Για πρώτη φορά πριν από δύο εβδομάδες ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέτρεψε να ανοίξει το παιχνίδι των συνεργασιών. Ηταν η κάπως στρογγυλεμένη τοποθέτησή του μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες: «Αν ο λαός κρίνει ότι πρέπει να είμαστε αυτοδύναμοι στις επόμενες εκλογές, αυτή την εντολή θα μας δώσει. Αν πάλι κρίνει ότι θέλει κυβέρνηση συνεργασίας, πάλι θα […]

Η τάση να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο με βολικά δυϊκά σχήματα και μανιχαϊσμούς θέλει αυτές τις μέρες να μας επιβάλλει να διαλέξουμε μεταξύ του καθεστώτος Ασαντ και αυτών που τον έριξαν. Δηλαδή μιας νέας κατάστασης που ουδείς ξέρει ακόμη πώς θα εξελιχθεί και πώς θα καταλήξει. Είναι δε καταπληκτικό ότι ως εγγυητής της δημοκρατίας στη Συρία […]

Αναγκαστική επίπτωση των διαφόρων προβλημάτων, αντιπαραθέσεων, ανακατατάξεων και της συνακόλουθης εσωστρέφειας στον χώρο της αντιπολίτευσης και το γεγονός ότι αυτό που παραδοσιακά θεωρείτο μια κορυφαία στιγμή πολιτικής συζήτησης (και σύγκρουσης), δηλαδή η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, να μην κυριαρχεί στην επικαιρότητα με τον τρόπο που θα της αναλογούσε. Βοήθησαν σε αυτό και οι […]

Στις 6 Δεκεμβρίου ο οίκος δημοπρασιών Ketterer Kunst στο Βερολίνο δημοπράτησε έναν πίνακα του αμερικανού αφαιρετικού ζωγράφου Ρόμπερτ Ράιμαν. Το έργο «General 52» x 52»» της δεκαετίας του 1970 συνοψίζει την ουσία του έργου ζωής του Ράιμαν: λευκό, τετραγωνισμένο και βασισμένο σε μια υπολογισμένη ιδέα. Ο Ράιμαν, ο οποίος απεβίωσε το 2019, αφού  εργάστηκε ως […]

Το πράσινο τσάι που έπιναν για περίπου 75 λεπτά στο πρωθυπουργικό γραφείο στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν και ζεστό και με μέλι. Κανένας από τους δύο δεν «κάηκε» ούτε «πικράθηκε» σε εκείνη την πρώτη θεσμική τους συνάντηση – το αντίθετο, περισσότερα κέρδη παρά ζημιές μπορούν να μετρήσουν –, εξού και […]

Τα τελευταία χρόνια η mainstream σφαίρα ανακάλυψε έναν ράπερ από τη Θεσσαλονίκη. Τον ΛΕΞ. Ανακάλυψε, βασικά, τις αφηγήσεις του, οι οποίες, προφανώς, όπως φαίνεται από τις χιλιάδες που μαζεύει στις συναυλίες του και από τα εκατομμύρια ακροατών στο Spotify, αφορούν πάρα πολύ κόσμο, κυρίως των γενιών των millennials και κάτω. Το δε βίντεο που του […]

Η εκρηκτική αντίφαση ανάμεσα στο γεγονός ότι η χώρα μας φαντάζει ως προς τους αναπτυξιακούς ρυθμούς εξαίρεση σε σχέση με τη στασιμότητα που χαρακτηρίζει την υπόλοιπη Ευρώπη (και που θα επιδεινωθεί εάν ο Ντόναλντ Τραμπ κινηθεί στην κατεύθυνση μιας πολιτικής αυξημένων δασμών) και τη διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια που όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις επίκεντρο έχει […]

Σε μια νουβέλα του ο Βίκτωρ Ουγκώ διηγείται το δράμα ενός αγοριού που μετά την εκτέλεση του πατέρα του η μοίρα τον παραδίδει σε εμπόρους παιδιών οι οποίοι του παραμορφώνουν χειρουργικά το στόμα σε ένα τρομακτικό μόνιμο χαμόγελο και τον στέλνουν να μεγαλώσει με τα μέλη ενός περιοδεύοντος θιάσου. Ο άνθρωπος που γελά γίνεται το […]

Δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν οι Αθηναίοι – τα όποια πικρόχολα σχόλια άλλωστε δεν αγγίζουν τους Θεσσαλονικιούς, οι οποίοι και υπέμειναν πολλά και τους πιστώνεται ο αυτοσαρκασμός για ένα έργο που σε τελική ανάλυση κατάντησε «ανέκδοτο» για ολόκληρη τη χώρα και το αθηνοκεντρικό κράτος. Δεν έχει νόημα να σχολιάζει κανείς το αν είναι «χρήσιμο» το […]

Στην τρίτη πράξη του «Αμλετ», ο ομώνυμος ήρωας σκηνοθετεί και ανεβάζει στο παλάτι μια θεατρική παράσταση που παρουσιάζει δραματοποιημένο τον φόνο του πατέρα του, με σκοπό να προκαλέσει τις αντιδράσεις του θείου του και υπόπτου για τη δολοφονία Κλαύδιου και της μητέρας και συνεργού Γερτρούδης. Ενώ ο πρώτος, όμως, αποχωρεί, είναι η δεύτερη που αποκαλύπτεται […]

Υποτίθεται ότι βασική σταθερά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η επίκληση του διεθνούς δικαίου ως μόνη οδός επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών και ευρύτερα όλων των ζητημάτων που προκύπτουν στις διακρατικές σχέσεις. Και βέβαια, η επίκληση του διεθνούς δικαίου σημαίνει και αποδοχή της αρμοδιότητας των διεθνών δικαιοδοτικών οργανισμών που αποτελούν τον βασικό μηχανισμό ώστε το διεθνές […]

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μία λέξη που περιέγραφε τη συνήθεια ορισμένων ανθρώπων να συνευρίσκονται τακτικά σε ένα συγκεκριμένο μέρος της πόλης με σκοπό να συναντηθούν με φιλικά τους πρόσωπα ή να περιηγηθούν ένα γνώριμο περιβάλλον το οποίο έδινε δυνατότητες ανάπτυξης επικοινωνίας, κοινωνικότητας, συναναστροφής. Η λέξη αυτή συνόψιζε μία αίσθηση αδημονίας να φτάσει κάποιος […]

Ηταν πριν από μόλις πέντε μήνες. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες «χαμηλότερου» διακυβεύματος και σημασίας ως προς τον εσωτερικό αντίκτυπό τους, αφού οι ευρωεκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες που δεν αποτελούσαν ευθύ πρόκριμα για την εθνική αναμέτρηση. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες που απλώς θα σφράγιζαν έναν μακρύ […]

Οσοι δεν ήξεραν τη Διονυσία Τσακίρη τη γνώρισαν πριν από μερικούς μήνες, όταν το όνομά της βρέθηκε στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν σε ένα – αθέατο για τα τηλεοπτικά πλάνα – αλλά δυναμικό λαϊκό κίνημα που αναπτύχθηκε στη γειτονιά της. Από τις αρχές Ιουλίου και για μέρες η Ελευσίνα είχε πάρει «φωτιά»: Κάτοικοι, εργατικά […]

Την ώρα που η μισθωτή εργασία – έστω και υπό τη μορφή υποτιθέμενης «αυτοαπασχόλησης» που υποκρύπτει εξάρτηση από εργοδότη – αποτελεί πλειοψηφική όχι απλώς εργασιακή αλλά και κοινωνική – και σε μεγάλο βαθμό υπαρξιακή – συνθήκη στην ελληνική κοινωνία, η θέση της συνεχίζει να επιδεινώνεται. Μπορεί πλέον να μην αντιμετωπίζει τα συντριπτικά κτυπήματα της περιόδου […]