Γράμμα στον παλαιότερο εαυτό μου

Αγαπημένε μου Μιχάλη, Είναι δύσκολο να καταλάβεις, αλλά είναι πολλά που δεν θα σου πρότεινα να αλλάξεις και θα σου έλεγα να δοκιμαστείς για να είσαι όπως εγώ σήμερα ευτυχισμένος. Και ξέρεις, η ευτυχία έρχεται από τη μουσική… Είναι ο εγγενής σου δρόμος… Η προκαθορισμένη σου πορεία. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, η ζωή η ίδια […]

Γεια σου, Ιάσονα, Δημήτρη, Αλέξη; Πώς σε λένε σήμερα; Δεν σε λέω «Σαβίνα», γιατί ξέρω ότι δεν θα μου απαντήσεις. Το «Ιάσονας», το διάλεγες συχνά, μέχρι τα πέντε σου. Οταν ήσουν ο ιππότης με το πλαστικό ξίφος. Υστερα από χρόνια θα παίξεις τη «Μήδεια» σ’ ένα έργο για παιδιά. «Ποια είναι η Μήδεια;». Δεν χρειάζεται […]

Καλέ μου φίλε, σου γράφω – σε ψάχνω. Σε βλέπω να σουλατσάρεις καμαρωτός, καμαρωτός. Μπαγάσα, δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Σου έπεσε ένας κεραυνός να σε κάψει και την έκανες με ελαφρά πηδηματάκια στο πλάι νομίζοντας πως τη γλίτωσες. Βεβαίως δεν έπεσες με έναν ανάποδο πήδο να σπάσεις το κεφάλι σου σαν καρπούζι, όπως το […]

Αγαπητό μου παιδί! Συχνά-πυκνά έρχεσαι εντελώς απροειδοποίητα και με ρωτάς επιμόνως ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕΣ! Απανωτές ερωτήσεις, αν πρόκοψες, αν παρέμεινες καλό παιδί, αν μένεις ακόμα στην Παλιά Κοκκινιά, αν σε σκέφτομαι καμιά φορά, αν, αν, αν… Σου θυμίζω λοιπόν ότι είχες δύο υπέροχους στοργικούς γονείς. Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν σου έλειψε η αγάπη, μεγαλώνοντας, δεν την […]