Γράμμα στον παλαιότερο εαυτό μου

Είμαι στο Παρίσι και περπατάω στη Rue des Canettes, ένα μικρό δρομάκι ανάμεσα στο Σεντ Ζερμέν και το Σεντ Σουλπίς, η γειτονιά σου. Σε σκέφτομαι, στο νούμερο 10, στον τέταρτο όροφο, με τη μικρή ξύλινη σκάλα, στο διαμέρισμα των 12 τετραγωνικών, που βλέπει στον φωταγωγό και έβγαζες το κεφάλι σου έξω από το παράθυρο για […]

      Γεια σου Αναστασία, Καθώς ξεφύλλιζα τις προάλλες τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες, βρήκα μία που είχες βγάλει μάλλον το 1983 στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης. Τελικά από μικρή ήθελες να γίνεις αρχαιολόγος. Και να ξέρεις, τα κατάφερες. Θυμάσαι που μικρή έλεγες ότι θα γίνεις δασκάλα; Ε, δεν έγινες. Γύρω στα δεκαπέντε σου άκουσες να λέει […]

Αγαπητή Κερασία, χαίρομαι που επιτέλους σε βλέπω τόσο χαρούμενη! Φαίνεται ότι το θέατρο σου έχει κάνει καλό. Φαντάζομαι ότι νιώθεις δικαιωμένη, τώρα, που άλλαξες κατεύθυνση στη ζωή σου. Οι γονείς σου έχουν συνηθίσει σε αυτή την ιδέα; Θυμάμαι ότι η μητέρα σου είχε αναστατωθεί πολύ όταν της είπες πως θα αφήσεις τις σπουδές σου στο […]

Αγαπητέ Νίκο! Πολλές φορές σκεφτόμουν τη διαφορετική τροπή που θα είχε η ζωή σου αν επέλεγες να παραμείνεις στη Ν. Κορέα το 2013 την εποχή που σου έγινε πρόταση για μόνιμη συνεργασία από το Πανεπιστήμιο Konkuk. Προσπάθησες αρκετά να σταθμίσεις όσο μπορούσες τα εντελώς διαφορετικά δεδομένα, τα επαγγελματικά, τα καλλιτεχνικά αλλά και τα της καθημερινής […]

Λουκά, Θα ξαφνιαστείς πολύ όταν δεις αυτό το γράμμα, γιατί δεν είναι καθόλου του χαρακτήρα μου. Οχι γιατί δεν αναπολώ με χαρά και τρυφερότητα τα περασμένα, αλλά γιατί τα γραπτά μας κρατούν σε απόσταση. Δεν μεταφέρουν τη χροιά της φωνής και των ήχων που πάλλονται για να εκφράσουν τις σκέψεις και τα πάθη μας. Σε […]

Αγγελε, Μου φάνηκε πολύ εύκολο να ρίξω τώρα στα εβδομήντα δύο μου χρόνια μια ματιά στο παρελθόν!!! Σκέφτηκα, μέσα στον ναρκισσισμό μου, ότι θα ήταν παιχνιδάκι για μένα να ψαρέψω, σαν σε λοταρία σε παλιό λούνα παρκ, μια «στιγμή» μου από τα θολά νερά του παρελθόντος… Πήρα το καλάμι με το ψευτοαγκίστρι κι άρχισα με […]

Πρωτοετής φοιτητής Ιστορίας της Τέχνης στο Κολέγιο Τεχνών Κάμπεργουελ, στο Νότιο Λονδίνο. Είσαι 22 ετών. Ανυποψίαστος και διψασμένος. Βρέθηκες ξαφνικά στο κέντρο του κόσμου, στην πρωτεύουσα της σύγχρονης τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πού να ήξερες τότε ότι κάποια στιγμή θα γινόσουν κι εσύ επιμελητής. Πού να φανταζόσουν ότι κάθε εποχή έχει τους επιμελητές που […]

Αγαπητέ Νίκο, Δεν πήγες διακοπές. Δεν πήγες πουθενά. Είχες ξαμολήσει μέσα σου το πείσμα να τα αλλάξεις όλα. Να ξεθεμελιώσεις έναν κόσμο. Κι ας σε στενεύουν τα παπούτσια σου και το δανεικό παλτό. Βλέπεις, είναι κι αυτό λίγο στενό και πώς γίνεται κάθε φορά που σε στενεύει να γίνεται όλο και περισσότερο δικό σου. Δε […]

Αγγέλικα, δεν θα σε κατακρίνω, θα σου μιλήσω όμως με αγάπη και ειλικρίνεια.  Καταρχήν, θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, που τόλμησες να κάνεις αυτό που έλεγε από μικρή η ψυχούλα σου: που άλλαξες την πορεία της ζωής σου και έγινες μουσικός, τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια. Εξάλλου δεν σου άρεσε να δουλεύεις σε γραφείο, και […]

Θέλουν να στείλω ένα γράμμα. Σε μένα. Στον παλαιότερο εαυτό μου. Στον παλιοεαυτό μου, στο παλιοεγώ μου. Ισως να αρχίζαμε και αλληλογραφία. Σε φίνα, κρουστά φύλλα. Με γραμματόσημα και φακέλους. Οχι μηνύματα, μέιλ και άλλα τεχνολογικά. Τότε, ήμουν φρικτή στην αλληλογραφία. Τώρα, γέλια που θα κάναμε. Τότε, δυνατά, χαρούμενα, για το τίποτα. Ποτέ ξανά. Προχθές […]

Μα πού στο καλό είχες βάλει, Ειρήνη, αυτή τη χρυσή λίρα; Το ’93 την έριξες μέσα στο χρυσαφί γουρουνάκι-κουμπαρά και τη φύλαγες σαν τα μάτια σου. Οχι τόσο για την οικονομική της αξία όσο για τη συναισθηματική, γιατί σ’ την είχε χαρίσει η Μαριλένα Λιακοπούλου παραμονές της έκθεσής σου για να σου φέρει γούρι. Η […]

Αγαπητό κορίτσι, που σε φωνάζαν Μίνα γιατί ήταν να σε πούνε Ασημίνα αλλά εν τέλει σε βαφτίσαν Σύρμω, μην ανησυχείς καθόλου. Ολα θα πάν’ καλούτσικα. Σε κοιτάζω σε αυτή τη φωτογραφία που μετράει σχεδόν σαράντα χρόνια πίσω και σε συμπαθώ. Με την ψεύτικη ελιά σου και το συνωμοτικό βλέμμα σαν να μου λες «Εμείς οι […]

Κατερινούλα γεια! Ερχομαι από το μέλλον και είμαι εσύ – έπειτα από κάποια χρόνια. Σου γράφω, γιατί γνωρίζω πως αν και είσαι μόλις τριών ετών, ξέρεις ήδη να διαβάζεις – αν και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς το έμαθες αυτό. Ξέρω επίσης πως λατρεύεις τις μυστηριώδεις ιστορίες και κάθε τι ανεξήγητο και μεταφυσικό, οπότε […]

Αγαπημένε μου Μιχάλη, Είναι δύσκολο να καταλάβεις, αλλά είναι πολλά που δεν θα σου πρότεινα να αλλάξεις και θα σου έλεγα να δοκιμαστείς για να είσαι όπως εγώ σήμερα ευτυχισμένος. Και ξέρεις, η ευτυχία έρχεται από τη μουσική… Είναι ο εγγενής σου δρόμος… Η προκαθορισμένη σου πορεία. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, η ζωή η ίδια […]

Γεια σου, Ιάσονα, Δημήτρη, Αλέξη; Πώς σε λένε σήμερα; Δεν σε λέω «Σαβίνα», γιατί ξέρω ότι δεν θα μου απαντήσεις. Το «Ιάσονας», το διάλεγες συχνά, μέχρι τα πέντε σου. Οταν ήσουν ο ιππότης με το πλαστικό ξίφος. Υστερα από χρόνια θα παίξεις τη «Μήδεια» σ’ ένα έργο για παιδιά. «Ποια είναι η Μήδεια;». Δεν χρειάζεται […]

Καλέ μου φίλε, σου γράφω – σε ψάχνω. Σε βλέπω να σουλατσάρεις καμαρωτός, καμαρωτός. Μπαγάσα, δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Σου έπεσε ένας κεραυνός να σε κάψει και την έκανες με ελαφρά πηδηματάκια στο πλάι νομίζοντας πως τη γλίτωσες. Βεβαίως δεν έπεσες με έναν ανάποδο πήδο να σπάσεις το κεφάλι σου σαν καρπούζι, όπως το […]

Αγαπητό μου παιδί! Συχνά-πυκνά έρχεσαι εντελώς απροειδοποίητα και με ρωτάς επιμόνως ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕΣ! Απανωτές ερωτήσεις, αν πρόκοψες, αν παρέμεινες καλό παιδί, αν μένεις ακόμα στην Παλιά Κοκκινιά, αν σε σκέφτομαι καμιά φορά, αν, αν, αν… Σου θυμίζω λοιπόν ότι είχες δύο υπέροχους στοργικούς γονείς. Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν σου έλειψε η αγάπη, μεγαλώνοντας, δεν την […]