Καλοί καιροί

Τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών μάς δείχνουν πάνω-κάτω τα εξής: ένα μέρος των ψηφοφόρων δεν ενδιαφέρεται ούτε για την πολιτική, ούτε για την πόλη τους· ένα άλλο μέρος ίσως ενδιαφέρεται αλλά δεν έχει καμιά ελπίδα για τη βελτίωσή της· ένα τρίτο μέρος εμπιστεύεται, από οκνηρία, όσους μπαίνουν στον κόπο να ψηφίσουν. Η αποχή […]

Αν και επί χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ καθυβρίζει και συκοφαντεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του επικεφαλής του κόμματος, τα στελέχη του έμοιαζαν σαν να μην έχουν δέρμα. Μπροστά στην κριτική επέδειξαν ιδιαίτερη ευπάθεια· εξέφρασαν τα γνωστά παράπονα του αιωνίως κατατρεγμένου, εξαπέλυσαν κατάρες, έστειλαν εξώδικα. Η αριστερά είναι τόσο […]

Οι πόλεις, τα χωριά, οι υποδομές έχουν κτιστεί σε συγκεκριμένο κλιματικό καθεστώς και αντανακλούν συνθήκες που δεν ισχύουν πια. Αν και φυσικές καταστροφές δεν έλειψαν ποτέ –σεισμοί στο Ιόνιο (1953), σεισμός και παλιρροϊκό κύμα στην Αμοργό και στη Σαντορίνη (1956), πλημμύρα στον Βόλο (1955), πλημμύρες στην Αθήνα (1961, 1977), παλιρροϊκό κύμα στον Κορινθιακό (1963), πλημμύρα […]

Στη χώρα μας, στην περίπτωση των εμπρησμών, δεν ισχύει η βασική αρχή του πανικού δικαίου «Nullum crimen, nulla poena sine lege» (κανένα έγκλημα, καμιά ποινή χωρίς νόμο). Εκτός των κενών στη σχετική νομοθεσία, ακόμα κι όταν οι δράστες συλλαμβάνονται, σπανίως τιμωρούνται· «ελλείψει στοιχείων» δεν δικάζονται καν. Οι υποθέσεις εμπρησμών συσσωρεύονται σε σκονισμένες στοίβες: κατά τα […]

Πολλοί από μας επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά -εις ώτα δυσηκόων- την ανάγκη της ευταξίας και της εφαρμογής των νόμων: αυτή η διαμάχη είναι στοιχείο κοινωνικού διχασμού ο οποίος προκύπτει από τη διαφορετική θεώρηση του ατόμου και της κοινότητας εκ μέρους της δεξιάς και της αριστεράς. Στη σύγχρονη πολιτική, η έκφραση «νόμος και τάξη» σημαίνει αυστηρότερη […]

Ανθρωποι που γνωρίζουν τη Γαλλία από τα εγχειρίδια ιστορίας κι από τις ψευτο-ηρωικές αφηγήσεις όσων βρέθηκαν στις παρυφές των κινημάτων της δεκαετίας του 1960 θεωρούν τον εαυτό τους αρμόδιο να κρίνει.

Το σύνθημα -και το στοίχημα- σχετικά με τις εθνο-θρησκευτικές μειονότητες στη Γαλλία ήταν πάντοτε «να ζήσουμε μαζί». Αλλά το ερώτημα παραμένει: πώς να ζήσουμε μαζί όταν δεν έχουμε τίποτα κοινό κι όταν οι μεν επιρρίπτουν την ευθύνη για όλα τους τα δεινά στους δε; Μερικοί σχολιαστές κάνουν λόγο για ασύδοτους λαφυραγωγούς, άλλοι για «εξεγέρσεις της […]

Δεν πιστεύω στις γενιές. Πιστεύω στις κοινωνικές τάξεις, στους πολιτισμούς, στη νομική και πολιτιστική αγωγή και στις διαφορές μεταξύ τους. Πιστεύω στη συμπεριφορά της αγέλης, στο ότι στο εσωτερικό του πλήθους μπορούμε να μεταμορφωθούμε σε άγρια ζώα. Οι αναλυτές που αποδίδουν τις ταραχές στη Γαλλία στην κινητικότητα της Γενιάς Ζ, η οποία ζει και εκφράζεται […]

Οι ειδήσεις για τις άθλιες συνθήκες σε γηροκομεία γίνονται γρήγορα μονόστηλο· κι όσα συμβαίνουν στα σπίτια τα ξέρουμε όλοι· τα έχουμε ζήσει με γονείς και συγγενείς: στις περισσότερες περιπτώσεις, η τέταρτη ηλικία είναι βάσανο για τους ίδιους τους υπερηλίκους -ήδη, ο όρος υπονοεί υπέρβαση, «υπερβολή»· λες και κάποιος το παρακάνει– και για το περιβάλλον τους. […]

Κακοποιήσεις ανηλίκων, βιασμοί, σεξουαλικές επιθέσεις, γυναικοκτονίες: ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζονται στα μέσα ενημέρωσης δίνει την εντύπωση ότι η βία, ιδιαίτερα η βία εναντίον των γυναικών, έχει αυξηθεί. Ομως, αν και οι άνδρες διαπράττουν περισσότερα εγκλήματα από τις γυναίκες -η σύγκριση είναι συντριπτική-, το γενικό επίπεδο της βίας μειώθηκε στον 20ό αιώνα και, παρά […]

Αν ξανακούσω τη έκφραση «αποθήκη ψυχών» θα μπήξω τις φωνές. Ποιος την επινόησε; Γιατί την επαναλαμβάνουν σαν καταγγελία δημοσιογράφοι και πολιτικοί; Και τι σημαίνει επιτέλους; Η φτώχεια των λέξεων αποκαλύπτει τη φτώχεια της σκέψης· κι όταν οι λέξεις παραείναι γλαφυρές -τα καλολογικά στοιχεία της έκθεσης του δημοτικού: μεταφορές, παρομοιώσεις- η σκέψη αποκαλύπτει την υποκρισία, τη […]