ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ

Οι σχετικές με το Πάσχα αναμνήσεις μου, συγκριτικά με τις χριστουγεννιάτικες, έχουν γράψει περισσότερες σελίδες στο βιβλίο της προσωπικής μου μυθολογίας. Τα Χριστούγεννα είναι πιο αστική γιορτή, καλλιεργούν μια πιο συλλογική μνήμη με πολλά κοινά σημεία αναφοράς. Ενώ το Πάσχα, στην Ελλάδα, είναι πιο συνδεδεμένο με το «ιδωτικό μας χωριό». Ξεβάφουν περισσότερο πάνω του οι […]

Κλωθογυρίζει μέρες στο μυαλό μου και προσπαθώ να το απωθήσω. Λέω, δεν βαριέσαι, οι εποχές άλλαξαν, τα παιδιά έχουν, πλέον, άλλες ανάγκες και αναπτύσσουν άλλες δεξιότητες. Οπότε πολύ σωστά το υπουργείο Παιδείας εγκαινίασε πριν από έναν, περίπου, μήνα την πλατφόρμα eVivlia όπου είναι διαθέσιμα είκοσι, προς το παρόν, βιβλία λογοτεχνίας που διδάσκονται στα σχολεία. Σε […]

Παίζω, εδώ και μήνες, ένα χαζοπαιχνιδάκι στο κινητό μου. Υποτίθεται για να εξασκώ την παρατηρητικότητά μου, στην πραγματικότητα επειδή έχω κολλήσει. Στα ενδιάμεσα πέφτουν κάποιες διαφημίσεις. Από λογιστικό γραφείο στη Νέα Χαλκηδόνα μέχρι τσιπουράδικο στη Μενεμένη. Και πολλές εφαρμογές. Πώς να καταγράψω τον ύπνο μου, πώς να γυμναστώ στην καρέκλα μου και άλλα τέτοια. Τις […]

Γεννήθηκε το 1888 στη Σαμψούντα, σπούδασε στο ωδείο του Κιέβου και στα δεκαεννιά της τραγούδησε στην Οπερα της Μόσχας (λέγεται μάλιστα ότι ήταν η αγαπημένη σοπράνο του τσάρου Νικόλαου). Ακολούθησαν θριαμβευτικές εμφανίσεις της σε πόλεις της Ρωσίας, στο Μιλάνο, το Παρίσι, τη Βιέννη, η χάρη της έφτασε μέχρι τις ΗΠΑ. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση εγκαταστάθηκε […]

Τα πρώτα πλάνα – που έχουν αυτήν την ενοχλητική τελειότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης – δείχνουν μια βομβαρδισμένη, υποφωτισμένη λεωφόρο και οπλισμένους ανθρώπους που φαίνεται να ψάχνουν μέσα στα ερείπια. Η μουσική εισαγωγή δεν σε προϊδεάζει για τη συνέχεια μέχρι που εμφανίζεται μια αντανάκλαση φωτός στο βάθος του ζόφου. Ενα παιδί τρέχει, φιγούρες υποτίθεται ότι προχωράνε […]

Πριν από λίγες ημέρες, μιλούσα με έναν σκηνοθέτη. Απόλυτα καταξιωμένο στη δουλειά του, με πολλές επιτυχίες και μεγάλη πείρα όχι μόνο στη σκηνοθεσία αλλά και στη διαχείριση ενός θεάτρου. «Αισθάνομαι ξένος σε αυτόν τον χώρο», μου έλεγε. «Κι ας είμαι μέσα από τα δεκαοκτώ μου». Την επομένη έτυχε να μιλήσω με άλλον σκηνοθέτη και ηθοποιό […]

«Σεισμοί, λοιμοί και καταποντισμοί» την εβδομάδα που πέρασε αλλά μέσα σε ένα φλέγον ειδησεογραφικό τοπίο κατάφεραν να αναδυθούν δύο ζεϊμπέκικα. Και τα δύο ως ένα είδος σπονδής μπροστά στον έκθαμβο Αντώνη Ρέμο. Το ένα ήταν του Παύλου Ντεγκρές και το άλλο του Βασίλη Μπισμπίκη. Το ένα πριγκιπικό και το άλλο αλήτικο. Το ένα κοστουμάτο και […]

Μέχρι εδώ. Το συναίσθημα που αποτυπώνει αυτή η έκφραση νομίζω ότι είναι στο στόμα όλων των Ελλήνων, διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της χώρας. Ο κόμπος έχει φτάσει στον λαιμό προ πολλού, θεωρώ ότι τώρα έφτασε και στο χτένι. Τα τελευταία χρόνια, κάθε τόσο, κάθε εβδομάδα σχεδόν μία ιστορία φρίκης με πρωταγωνιστή ένα ή περισσότερα παιδιά. Παιδιά […]

Τι εβδομάδα κι αυτή! Αρχισε με μια απειλητική γελοιότητα και τελειώνει μέσα σε μια «επαναστατική» γραφικότητα. Τη Δευτέρα είχαμε την ορκωμοσία Τραμπ. Η οποία – από αισθητικής πλευράς αλλά έλα που η αισθητική διαμορφώνει και ηθική – παρέπεμπε σε γάμο νεόπλουτου στην Αλαμπάμα. (Οχι ότι ξέρω πώς παντρεύονται οι νεόπλουτοι στην Αλαμπάμα αλλά μου αρέσει […]

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Βασίλης Τσιτσάνης το 1915, σαν σήμερα πέθανε το 1984. Και ανάμεσα στις δύο χρονολογίες μεσολάβησαν εξήντα εννέα χρόνια που πλούτισαν τόσο πολύ την ελληνική μουσική ώστε να φτάνουν αυτά που άφησε όχι μόνο για εμάς αλλά και για τις πολλές επόμενες γενιές. Οχι μόνο τη μουσική, τον ελληνικό πολιτισμό πλούτισαν. Γιατί […]

Κυκλοφόρησε προχθές η αυτοβιογραφία του Διονύση Σαββόπουλου με τίτλο στίχο από ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά και πιο τρυφερά τραγούδια του, τις «Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου»: «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα». Που στο τραγούδι συνεχίζει «…κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα». Οχι όμως ακριβώς εμείς. Εκείνος. Εκείνος έδωσε σχήμα στα αταίριαστα, τα συγκεχυμένα, όλα εκείνα […]

Πηγαίνω στο θέατρο, συστηματικά, συνειδητά και κατ’ επιλογή από την προεφηβεία μου. Κι έχω περάσει όλα τα στάδια μιας ουσιαστικής σχέσης. Τον ενθουσιασμό της αρχής, το καταστάλαγμα στη θεατρική μαγεία, τη μοιραία απομάγευση που φέρνει, η επανάληψη, η προβολή του αυτονόητου ως πρωτοφανές, οι συγκρίσεις. Και η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχω βαρεθεί […]

Πενήντα και ένα χρόνια αύριο από την κορύφωση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Φέρνω στον νου μου τις ίδιες και τις ίδιες φωτογραφίες που ανεβαίνουν, λόγω της επετείου, στο Διαδίκτυο. Το τρόλεϊ με τα γραμμένα επάνω του συνθήματα, οι νεαροί με τα πλακάτ, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα, το τανκ που σπάει την […]