ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ

Η 8η Μαρτίου, ως Ημέρα της Γυναίκας, άρχισε να γιορτάζεται επισήμως στην Ελλάδα κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Επί «ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια» δηλαδή. Οχι ότι μέχρι τότε δεν υπήρχε γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα. Η μάλλον όχι τόσο αναγνωρισμένη, όσο θα της άξιζε, Καλλιρρόη Παρρέν, τα κορίτσια που, από τον 19ο αιώνα, διεκδίκησαν ακόμη […]

Πριν από λίγες ημέρες, πήγα στο θέατρο. Δίπλα μου καθόταν μία κυρία που φορούσε μάσκα. Μόλις την είδα, για ένα δευτερόλεπτο, πέρασε από το μυαλό μου εκείνο το υπόλοιπο σκέψης που έκανα και πολύ παλιά, πριν από έξι χρόνια δηλαδή, όταν έβλεπα, στο κέντρο της Αθήνας, γιαπωνέζους τουρίστες με μάσκες: «Κοίτα τώρα…». Και αμέσως μετά, […]

Τα παλαιότερα χρόνια, σε περιοδικά και εφημερίδες, από τις αρχές Νοεμβρίου ξεκινούσαμε να σχεδιάζουμε τα αφιερώματα στην επισκόπηση της χρονιάς που θα τέλειωνε σε λίγες εβδομάδες. Να το κάνουμε κατά μήνα; Να το κάνουμε σε κατηγορίες τύπου «Αυτοί που έφυγαν», «Αυτά που ήρθαν», «Αυτά που μας συγκίνησαν». Ή μήπως να βρίσκαμε κάτι άλλο, κάτι πιο […]

Πότε «άρχισαν» τα Χριστούγεννα; Πότε, δηλαδή, από μια θρησκευτική ημερολογιακή αναφορά, έγινε αυτή η παγκόσμια γιορτή, η μεγαλύτερη υπερπαραγωγή τη χρονιάς, με βασικά έθιμα την ανταλλαγή των δώρων και την επιβεβλημένη χαρά; Εγραφε η Διονυσία Μαρίνου στα «ΝΕΑ» της περασμένης Πέμπτης ότι όλα ξεκίνησαν από ένα παιδικό ποίημα που δημοσιεύτηκε την προπαραμονή των Χριστουγέννων του […]

Διάβαζα προχθές τη διακήρυξη ίδρυσης του υφυπουργείου Νέας Γενιάς και Αθλητισμού. Αυτού που έγινε το 1982, με πρώτο υφυπουργό τον Κώστα Λαλιώτη. Και που θεωρώ ότι ήταν μία δική του ιδέα η οποία έγινε προεκλογική δέσμευση από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ενα υφυπουργείο που έφερε στην «κεντρική σκηνή» τους νέους ώστε «…να σταματήσει το πλεονέκτημα της […]

Η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο και της οικογένειάς του λειτουργεί εντός μου σαν παραμύθι. Από αυτά που καθησυχάζουν και ηρεμούν τα παιδιά. Ενα είδος ανακούφισης νιώθω κι εγώ όταν σκέφτομαι αυτά τα παιδιά που ζούσαν στο περιθώριο μιας Αθήνας που δεν τα ήθελε, που τα κυνηγούσαν, που μοιράζονταν το ένα και μοναδικό ζευγάρι παπούτσια μπάσκετ […]

Ηταν 6 Αυγούστου του 1992. Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Στον τελικό των 100 μέτρων μετ’ εμποδίων τρέχει και η Βούλα Πατουλίδου. Ο αγώνας αρχίζει και η αμερικανίδα δρομέας Γκέιλ Ντίβερς ξεφεύγει μπροστά. Η Πατουλίδου, όπως είπε αργότερα, προσδοκά την τρίτη θέση. Λίγα μέτρα πριν από το φινάλε, η Ντίβερς σκοντάφτει. Και η δικιά μας είναι […]

Η Ζιλιέτ Μπινός, η ενσάρκωση της γαλλικής φινέτσας και αισθησιασμού τη δεκαετία του 1990, και ο Ρέιφ Φάινς, η ενσάρκωση του αγγλικού coolness την ίδια δεκαετία, ήταν οι επίσημοι καλεσμένοι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Μια υπενθύμιση της συνεργασίας τους στον «Αγγλο ασθενή» του Αντονι Μιγκέλα (1996) που εφέτος επαναλαμβάνεται στην ταινία του Ουμπέρτο Παζολίνι […]

Διάβαζα προχθές στα «ΝΕΑ» ότι στη Γερμανία, 100.000 νέοι 11 έως 20 ετών που ψήφισαν για τη λέξη της χρονιάς (και που αφορά, βέβαια, στη δική τους γενιά) επέλεξαν την «αύρα». Οχι όμως όπως την ξέραμε εμείς, ως μία αίσθηση, μια ατμόσφαιρα που δημιουργεί κάποιος. Είναι κάτι μετρήσιμο – στο TikTok, λένε, τη μετράνε με […]

Ο συμβολισμός των εθνικών επετείων έχει, εδώ και πολλά χρόνια, μετατοπισθεί. Τι μετατοπισθεί, έχει ξεφύγει εντελώς. Από την αρχή του χρόνου ψάχνουμε στα ημερολόγια πότε πέφτει η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου για να κολλήσουμε τριημεράκι. Γιορτή το θεωρώ κι αυτό και μάλιστα αναγκαία. Από κει και πέρα η «απότιση φόρου τιμής» περιορίζεται στις […]

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν σαφές ότι δεν είχε ιδέα από πολιτική. Τίποτα. Νάδα. Ο πολιτικός του λόγος ήταν ένα συνονθύλευμα από σαράντα, και πολύ λέω, λέξεις-κλισέ («ολιγάρχες», «διαφάνεια» και τέτοια), κάποια επιφωνήματα και παραγγέλματα προπονητή ερασιτεχνικής ομάδας (τύπου «πάμε», «τώρα», «να είστε έτοιμοι»). Υποσχέθηκε να μάθει και δεν αμφιβάλλω […]

Δεν νομίζω ότι έχουμε ποτέ ξαναδεί στην πολιτική σκηνή κάτι έστω και παρόμοιο με αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή είμαι σίγουρη ότι δεν έχουμε ξαναδεί, άντε να έχουν συμβεί πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά η πολιτική – εκτός πολλών άλλων – είναι και η τέχνη τήρησης των προσχημάτων. Και εδώ δεν […]

Πριν από λίγες ημέρες, είχα γράψει ένα σχόλιο στην εφημερίδα σχετικά με τον μαθητή που πήρε την πρώτη (με βάση τους νέους κανόνες) αποβολή επειδή είχε το κινητό του τηλέφωνο στην τάξη. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι αναπαράχθηκε τόσο πολύ από τα μέσα ενημέρωσης. Σκεφτόμουν πόσο αρνητικά θα είχε επηρεάσει αυτή η έκθεση την ψυχολογία […]

Το αστείο κράτησε πολύ. Τόσο πολύ που δεν προκαλεί πλέον γέλιο. Το αντίθετο. Εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί θλίψη. Εδώ και πάνω από έναν χρόνο βλέπουμε, σε ζωντανή σύνδεση, τον εκπεσμό της πολιτικής ζωής σε ένα σόου με έντονα στοιχεία τηλεοπτικού ριάλιτι. Και μάλιστα της περασμένης, μην πω της προπερασμένης, δεκαετίας. Ξεπερασμένα σχήματα που ορθώθηκαν και […]

Είδα την Τετάρτη τα ξημερώματα το ντιμπέιτ ανάμεσα στην Κάμαλα Χάρις και τον Ντόναλντ Τραμπ. Στο οποίο, όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι τις εντυπώσεις κέρδισε η υποψήφια των Δημοκρατικών. Το ύφος της, η ηρεμία σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητά της, το χαμόγελο, το όραμα για το μέλλον της χώρας της «εξόριζαν» αυτόματα – κάπως σαν […]