Λιμνούπολη

Μη συγκρίνεις με τότε, το 2017 στο Δίστομο. Τότε ήταν εκεί ο Μανώλης Γλέζος.  Ο οποίος Μανώλης Γλέζος, αφού είπε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου να κάνει στην μπάντα και να πάψει να φωνασκεί, στη συνέχεια πήρε τον εμβρόντητο Γερμανό πρέσβη και τον οδήγησε στο ηρώο να καταθέσει εν ηρεμία το στεφάνι της χώρας του για τα […]

Στις 300.000 υπολογίζονται αυτοί που είδαν το ντιμπέιτ. Εγώ δεν πιάνομαι. Εχω απολέσει αυτό το δικαίωμα από τότε που ο Δούκας τσάκισε τον Μπακογιάννη στην τηλεμαχία, ενώ εμένα μου είχε φανεί το ακριβώς αντίθετο. Βλέπω πολλούς μεταμελημένους, αλλά τι να το κάνεις; Και τι θα κερδίζαμε αν χάναμε την πεφωτισμένη δημαρχία κι αντί για έξι […]

Για το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς γνώμη, ούτε τώρα, ούτε τότε, ούτε ποτέ. Είναι στοιχείο της μεσσιανικής ιδιοσυγκρασίας του να απαιτεί πίστη και υποταγή κι όχι αμφιθυμία ή τον ελάχιστο σκεπτικισμό. Οι παλιοί, θυμόμαστε τον τάδε που «κατέβηκε από το τρένο της Αλλαγής» ή τον δείνα που «έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος», επειδή […]

Δεν γκρινιάζω – δεν γκρινιάζω, χάνομαι γιατί ρεμβάζω. Κι εγώ θα ήθελα να δω τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ να αναδύεται μπρούντζινη από τον Σηκουάνα, αλλά δεν την είδα. Τη Φρανσουάζ Αρντύ επίσης ή τη Σαρλότ Κορντέ να σφάζει τον Μαρά στην μπανιέρα του. Μα πιο πολύ θα ήθελα να δω την Κατρίν Ντενέβ ολοζώντανη σε […]

Δεν ξέρω ποιος μας φιτίλιασε έτσι, και για ποιον λόγο τσιμπήσαμε απαξάπαντες. Προσωπικά, ομολογώ ότι την κατευχαριστήθηκα την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Καραγάτση. Δεν μας συμβαίνουν τέτοια κάθε μέρα, να αλλάξουμε λίγο θέμα, να ξεμπουκώσουν και τα φραγμένα αγγεία του εγκεφάλου μας. Καίγομαι – καίγομαι , ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. Ρίχνω το […]

Οταν ο Κασσελάκης «απέλυσε» τον Θεοχαρόπουλο, η συμφορά που μας βρήκε πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Κανένα σωματείο δεν μπήκε στον κόπο να βγάλει ανακοίνωση, ούτε μια τρίωρη στάση εργασίας δεν παρατηρήθηκε καθ’ άπασα την επικράτεια, ούτε κι εγώ έβαλα τη γάτα μου να κλάψει. Οταν όμως απέλυσε τον Γιώργο Τσίπρα, κοτζάμ ξάδελφο του ξαδέλφου του, μας […]

Και δεν έχω πρόχειρο τον Αριστοτέλη, να μου δώσει τα αναλυτικά του εργαλεία. Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας; Εχει γούστο… Το μόνο που έχω σίγουρο είναι το «δι’ ελέου και φόβου», διότι άλλον τρόπο δεν βλέπω να διδαχτείς από τα παθήματά σου και δι’ αυτών να προχωρήσεις στην κάθαρση. Με κάτι τέτοια αισθήματα κλείσαμε αργά […]

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Αγια-Σοφιά, πήγα προετοιμασμένη να μην επιτρέψω στο διαγενεακό τραύμα να με κάνει μια χαψιά. Παρ’ όλα τα προφυλακτικά μέτρα που πήρα αποβραδίς – συναισθηματικά, λογικά, θρησκευτικά και ιστορικά – δεν βγήκα όπως μπήκα, και αυτό είναι όλο κι όλο που έχω να δηλώσω. Μια κολοσσιαία συσκευασία, αποστερημένη από το […]

Θυμάμαι μια παλιά γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου με λεζάντα «Η πάλη των τάξεων». Είχε χτυπήσει κουδούνι για διάλειμμα και οι μπόμπιρες της Α’ και της Β’ τάξης Δημοτικού είχαν βγει να πλακωθούν α βολοντέ στο προαύλιο. Μπουνιές, κλοτσιές, κεφαλοκλειδώματα, ξεμαλλιάσματα κι αργότερα – αργότερα βγήκαν και τα μαχαίρια. Βρε τα κερατένια! Η πραγματικότητα όμως διαφέρει […]

Πάει ο μπρούτζος να ορτσάρει κι ο καιρός δεν σιουντάρει. Αργό συρτό Λέρου. Ολα τα έχει ρίξει στο μπλέντερ ο Κασσελάκης, απορώ πώς και δεν έβαλε τον ναυαρχούκο, ως άλλον Ξέρξη, να μαστιγώσει τα κύματα και να αλυσοδέσει τον πόντο, παραπλέοντας σκαφάτος την αφρισμένη Παροναξία. Σκέφτομαι μάλιστα τι θα γινόταν στην περίπτωση που ο ίδιος […]

Τα πιο ωραία καλαμπούρια τα κάνουν οι άντρες μεταξύ τους. Χοντράδες με την καλή έννοια. Αρχηγιλίκια με την καλή έννοια. Διαγκωνισμοί με την καλή έννοια. Παραγοντιλίκια με την καλή έννοια. Παλιά κάναμε λόγο για «ποδηγεσία», όρος προερχόμενος από την κοινή ελληνιστική, που όμως κι αυτός εξαφανίστηκε με τα χρόνια. Είναι μοιραίο όταν χάνεται μια λέξη, […]

Αντί να χάνω τον χρόνο μου προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τη φάση «Κασσελάκης», προτιμώ να το επιχειρήσω με τα εκλογικά του θηράματα. Τους ψηφοφόρους που περιμένουν να φωλιάσουν στη χτισμένη, τη μάτσο αγκάλη του κι ας κόπτεται ο ίδιος να προβάλει την γκέι πλευρά του. Προσωπικά δεν τη διακρίνω αλλά τι σημασία έχει τι διακρίνω εγώ; […]

Δεν ξέρω τι μείγμα πένθους ήταν αυτό που με πήρε και με σήκωσε το βράδυ που έμαθα για τον θάνατο του Δήμου Μούτση. Ηταν σαν να κουνήθηκε μερικά βήματα μια μεγάλη πομπή που δεν έχει πια χώρο, πού να ακουμπήσει τα λουλούδια της. Βλέπω πολλές ανθοδέσμες να έχουν ήδη μαραθεί κι άλλες, διακριτικά να δένονται. […]

Τα ίδια λέγαμε πριν από μια βδομάδα, από αυτό ακριβώς το σημείο. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, πριν ακουστεί το κικιρίκου, μπήκε αλεπού στο κοτέτσι και πάσα αρχή παυσάτω. Η τύπου Warner Bros. είσοδος Κασσελάκη στην εκδήλωση Αχτσιόγλου, Τεμπονέρα, Χριστοδουλάκη, είχε κάτι το κομίστικο, χωρίς όμως Συλβέστρο και Τουίτι. Εμπεριείχε αιφνιδιασμό, προκάλεσε διωκτικό άγχος, έβγαλε γέλιο […]