Non paper

Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για αυτή την υπόθεση καθώς, όσο περνούν οι ημέρες και γίνονται εβδομάδες, οι αφηγήσεις και οι αναφορές που προστίθενται και την κρατούν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας την κάνουν όχι απλώς ακόμη πιο σκοτεινή αλλά και πιο ενδεικτική των κενών και των παθογενειών που χάσκουν όχι μόνο στην […]

Πρώτα απ’ όλα να ζητήσω συγγνώμη για τη χρήση της λέξης «τσαμπουκάς» στον τίτλο. «Μυρίζει» μούχλα και εϊτίλα, αφήστε που δεν μου άρεσε ακόμη και τότε που ήταν σε πλήρη χρήση. Δεν μπορώ όμως να βρω την αντίστοιχη στα σύγχρονα. Βέβαια, η γιαγιά μου έλεγε μια φράση που ταιριάζει ακόμη καλύτερα. «Κάνε με τρελό να […]

Κυκλοφορεί εδώ και λίγα χρόνια, περίπου σαν τσιχλόφουσκα. Από εκείνες τις ροζουλί που κάνουν τεράστιες φούσκες οι οποίες, όταν σκάνε, σου αφήνουν και ένα υπόλειμμα στη μύτη. Ποιοι είναι woke, ποιοι δεν είναι, πόσο αντιwoke είναι να χρησιμοποιείς τη λέξη woke και άλλα τέτοια. Μέχρι που ήρθαν οι αμερικανικές εκλογές, τις πήρε παραμάσχαλα ο Τραμπ […]

Στις 30 Νοεμβρίου ξεκινά – επιτέλους! – τις διαδρομές του το μετρό της Θεσσαλονίκης. Και επειδή πολύ ασχοληθήκαμε με τα της αποπεράτωσής του, ας πάμε πίσω, στις απαρχές της ιδέας κατασκευής του ως μια ακόμη απόδειξη για το πόσο, σε αυτόν τον τόπο, απέχει η σκέψη από την πράξη. Σε αυτό το flashback λοιπόν συναντάμε […]

Ακριβώς όπως το λέει το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα σε στίχους Πυθαγόρα. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Μια επικίνδυνη πορεία πάνω στη ραχοκοκαλιά του ελληνικού λαού. Θυμόμαστε πώς ξεκίνησε. Σαν το ιππικό που κάλπαζε για να μας απαλλάξει από έναν ζυγό που επινοήθηκε ώστε να […]

Κατά κανόνα, τους διάσημους ανθρώπους τους γνωρίζεις καλύτερα μέσα από προσωπική επαφή μαζί τους. Η δημόσια εικόνα τους είναι πιο λουστραρισμένη, πιο «λεία», με πιο στρογγυλεμένες τις γωνίες της, κρύβει τις ρωγμές και τα ραγίσματά τους. Ο Γιάννης Μπουτάρης που πέθανε προχθές, έσπαγε αυτόν τον κανόνα. Η δημόσια εικόνα του ήταν διάφανη, τη «μοίρασε» απλόχερα […]

Το θέμα «τρέχει» εδώ και είκοσι, περίπου, μέρες. Κι έχω ξαναγράψει γι’ αυτό. Αλλά μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και χειρότερο. Μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα κακογραμμένο σενάριο, γεμάτο υπερβολές, άλματα λογικής, εξωπραγματικούς χαρακτήρες, τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις και συνθήκες που δεν συνάδουν ακόμη και με ακραίες μορφές της πραγματικότητας. Η ζωή […]

Θα την ψήφιζαν οι γυναίκες. Θα την ψήφιζαν οι Αφροαμερικανοί. Θα την ψήφιζαν οι Λατινοαμερικανοί. Θα την ψήφιζαν οι μετανάστες. Τελικά, ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Που δεν κέρδισε απλώς την Κάμαλα Χάρις. Σάρωσε. Τα πήρε όλα, ακόμη και τη λεγόμενη λαϊκή ψήφο, κάτι που δεν είχε καταφέρει ούτε στην πρώτη του εκλογή το 2016. Και […]

Το τεύχος του έγκυρου περιοδικού είναι αφιερωμένο στη φετινή θεατρική σεζόν. Στο εξώφυλλο μια αίθουσα θεάτρου με ιταλική σκηνή και ο τίτλος που λέει «170 παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε». Καταλαβαίνω ότι οι συντάκτες του θέματος ήθελαν να προβάλουν όσο το δυνατόν περισσότερες θεατρικές δουλειές, να βοηθήσουν αυτούς που, με πενιχρά μέσα, προσπαθούν να […]

Ηταν τέτοιες μέρες πριν από δεκαέξι χρόνια. Την παραμονή των εκλογών στις ΗΠΑ, φύγαμε αργά το βράδυ από την εφημερίδα, πήγαμε στο σπίτι για ένα μπάνιο και ξαναγυρίσαμε, ακόμη και όσοι δεν ήμασταν απαραίτητοι, πολύ πριν ξημερώσει. Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ήταν βέβαιη και θέλαμε να ζήσουμε όσο πιο κοντά στην «πηγή» το μεγάλο […]

Βλέπουμε τις φοβερές σκηνές, ακούμε τις φοβερές ειδήσεις, αρθρώνουμε ένα «τς, τς, τς», βγάζουμε και έναν αναστεναγμό και περνάμε στο επόμενο θέμα. Οι πιο, ας πούμε, συνειδητοποιημένοι θα αναλύσουν στη συνέχεια την κλιματική αλλαγή, θα κρούσουν καμπανάκια κινδύνου, θα εκπέμψουν σήματα κινδύνου, θα εγκαλέσουν τις κυβερνήσεις να κάνουν κάτι. Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά, […]

Είμαι παιδί παιδιού της Κατοχής. Που σημαίνει ότι μεγάλωσα με κατοχικές ιστορίες. Συμπεριλαμβανομένης και της απειλής ότι, αν δεν φάω όλο μου το φαγητό, θα ξαναγίνει Κατοχή και δεν θα έχω τίποτα να φάω, θα τρέφομαι με λαχανίδες και, στην καλύτερη, καμιά μπομπότα που ανάθεμα κι αν, τότε, ήξερα τι είναι. Και θυμάμαι να καταπίνω […]

Ακούμε εδώ και μέρες για τους θανάτους των τριών βρεφών στην Αμαλιάδα που μετά έγιναν τέσσερις και μετά έγιναν πέντε και μετά μάθαμε ότι παρ’ ολίγον να ήταν έξι. Και που όλα πέθαναν δίπλα στην ίδια γυναίκα, μητέρα των δύο από τα πέντε. Τι γυναίκα δηλαδή, παιδί κι αυτή στα 24 χρόνια της. Για την […]

Είναι μια μόδα των τελευταίων δύο χρόνων, αν το έχω τσεκάρει καλά. Νέα και λιγότερα νέα κορίτσια με πολύ μακριά νύχια. Πολύ μακριά όμως, τόσο που μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι ψεύτικα. Και συγγνώμη αν κατεβάζω το επίπεδο αλλά ψεύτικα νύχια στην εποχή μας; Θα μου πεις, στην εποχή μας είναι που ο καθένας […]

Η καθιέρωση της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου έγινε, έστω και άτυπα, από τον πρώτο κιόλας χρόνο.

Το ερώτημα που διατυπώνεται στον τίτλο μάς απασχολεί συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια. Οχι ότι δεν συνέβαινε και στο παρελθόν αλλά τώρα τίθεται πιο συχνά αφενός διότι η σύγχρονη ατζέντα (και νόμοι) περί συμπερίληψης και κακοποιητικού λόγου έχουν βάλει πιο αυστηρούς όρους και αφετέρου διότι τα Μέσα πλέον είναι πολλά και όλοι, σχεδόν, έχουν πρόσβαση, […]

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Υπήρξε ένα κάποτε που, στη χώρα μας, η 14η Φεβρουαρίου ήταν, απλά, η 14η Φεβρουαρίου. Ούτε Αγιοι Βαλεντίνοι ούτε γιορτές ερωτευμένων ούτε λουλούδια ούτε καρδιές ούτε αρκουδάκια. Αυτά τα μάθαμε όταν άρχισε να ανεβαίνει το βιοτικό μας επίπεδο, να ανοίγουμε το παράθυρό μας και να έχουμε θέα στην Ευρώπη. Βέβαια, υπήρχε […]