Non paper

Το εστιατόριο ήταν από τις λεγόμενες «νέες αφίξεις» στην Αθήνα, ολίγον κοσμικό, ολίγον αλτέρνατιβ, οπωσδήποτε «τρεντιά» και με ωραίες φάτσες στα τραπέζια. Σαν να λέμε ότι απέπνεε «συγχρονίλα». Στην παρέα που καθόταν ακριβώς δίπλα μου, υπήρχε ένα πανέμορφο κορίτσι. Οχι πάνω από είκοσι πέντε ετών, μία ακόμη ζωντανή επιβεβαίωση για το πόσο έχουν ομορφύνει οι […]

Εχει αρχίσει να παίρνει πια  στοιχεία επιθεώρησης. Με σκετς, νούμερα, γκανγκς, αναρωτιέμαι μήπως στο άμεσο μέλλον εντάξουν και μουσικοχορευτικά. Ας πούμε με ιδέες «κλεμμένες» από το West Side Story που για τον προέδρο Κασσελάκη (ναι, στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρομαι) είναι, τουλάχιστον ως τίτλος, η ζωή του όλη. Να πάνε σε μια ωραία ταράτσα της Αθήνας (του […]

NON PAPER

Στη δεκαετία του 1990, ακόμη και στο δεύτερο μισό της, δεν υπήρχαν, στην Ελλάδα, panicbutton ούτε γραμμές SOS για τις κακοποιημένες γυναίκες ούτε συμβουλευτικά τηλεφωνικά κέντρα ούτε σχετικές δομές υποδοχής και φιλοξενίας. Ενώ, σε μία χώρα που είχε μπει στην τροχιά προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και καμωνόταν την ευρωπαϊκή μητρόπολη, αν μια γυναίκα πήγαινε, […]

Ο σημερινός τίτλος είναι μια φράση από το Αλφαβητάρι της πρώτης Δημοτικού – ή μήπως το Αναγνωστικό της δευτέρας; Εκείνο που θυμούνται οι συνομήλικοί μου, η πιτσιρικαρία τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Στις σελίδες του λοιπόν, εκτός των άλλων «ηρώων», «κατοικούσαν» η Βασδέκη και ο Γκίκας. Ονόματα που δεν κυκλοφορούσαν πια εκείνη την εποχή […]

Μιλούσαμε πριν από λίγες μέρες με έναν σπουδαίο ηθοποιό μας που, τον τελευταίο καιρό, δεν εμφανίζεται πια στο θέατρο. Αναφερόμασταν σε έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη που διαλέγει πρωταγωνιστές σε κλασικά έργα ανάλογα με τον ρόλο που παίζουν στην τηλεόραση. Θέλει έναν «κακό» του διεθνούς κλασικού ρεπερτορίου; Θα επιλέξει έναν ηθοποιό που παίζει τον κακό και σε κάποιο […]

NON PAPER

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS σήμερα και μου φαίνεται ότι αυτή η αρρώστια που στιγμάτισε ποικιλοτρόπως τη δεκαετία του 1980, σαν να έχει κάπως ξεχαστεί σήμερα. Εντάξει, φυσικό είναι. Τα πάντα, από επιδημίες έως γεγονότα, εκτιμώνται στο πλαίσιο της εποχής τους. Ωστόσο, επειδή οι άνθρωποι δεν ασχολούνται πλέον με αυτά, δεν σημαίνει ότι και εκείνα […]

NON PAPER

Μία αντίφαση που, κατά τη  γνώμη μου, διαπίστωνες όταν πρωτογνώριζες τη Ρούλα Μητροπούλου ήταν το «ασύμβατο» ανάμεσα στο μικρό της όνομα και την εμφάνισή της. Το «Ρούλα», που έρχεται με τα «προικιά» άλλων εποχών, αποπνέει κάτι το ανάλαφρο, το κοριτσίστικο, παραπέμπει σε τρεχαλητό, σε παιχνίδι, σε ξέπλεκα μαλλιά. Τι σχέση μπορεί να είχε με αυτήν […]

Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις που, πριν φτάσουν στο μυαλό, πριν τις επεξεργαστεί ο νους, σκαλώνουν στο μάτι. Κάτι δεν πάει καλά εδώ, στην αρχή νομίζεις πως διαβάζεις λάθος. Είναι δυνατόν; Πώς γίνεται να υπάρχουν στην ίδια φράση οι λέξεις «13χρονη», «16χρονος», «17χρονη», «ξυλοδαρμός», «εκβιασμός», «εκφοβισμός», «εμπρησμός»; Φαινόμενο της εποχής μας ή μεγαλύτερη δημοσιοποίηση συμβάντων που, άλλοτε, […]

Δεν υπάρχουν χειρότεροι πόλεμοι από τους εμφυλίους – εμείς οι Ελληνες το γνωρίζουμε πολύ καλά. Είναι αυτοί που καλλιεργούν τα πιο έντονα πάθη διότι οι της μιας πλευράς θεωρούν τους της άλλης πλευράς προδότες. Και τούμπαλιν. Αφήνουν δε τα πιο βαθιά τραύματα διότι ο εχθρός είναι ο αδελφός, ο πρώην σύντροφος με τον οποίο, με […]

Ας σοβαρευτούμε λίγο σήμερα. Ας μη μιλήσουμε για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ. Ας μιλήσουμε για μόδα που θεωρώ ότι είναι πιο σοβαρό θέμα. Και πιο, ουσιαστικά, πολιτικό. Διότι, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, «εξιστορεί» και «φωτογραφίζει» τις εξελίξεις και τους μετασχηματισμούς στην κοινωνία. Και, το σημαντικότερο, είτε τους διαμορφώνει είτε τους αφομοιώνει πολύ πιο ουσιαστικά […]

Πενήντα χρόνια λοιπόν, μισός αιώνας. Συνειδητοποιώ ότι από το Πολυτεχνείο έχουν περάσει τόσα χρόνια όσα είχαν περάσει από τη Μικρασιατική Καταστροφή έως το Πολυτεχνείο (άντε, ένας χρόνος λιγότερο). Ηταν όμως το 1973 τόσο «ζωντανό» θέμα η Μικρασιατική Καταστροφή όσο είναι σήμερα το Πολυτεχνείο; Μιλούσαν οι πρωταγωνιστές της, υπήρχαν ακόμη «ανοιχτές» συζητήσεις για το ποιος έκανε […]