Non paper

Θυμάμαι τις πρώτες ευρωεκλογές στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1981, αν και «στριμωγμένες» στη γωνία τής τότε πολιτικής επικαιρότητας όπου κυριαρχούσε το σύνθημα της επικείμενης αλλαγής που θα έφερνε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ηταν η πρώτη φορά που ψήφιζα και οι διπλές εκλογές ήταν, για μένα, ένα έξτρα μπόνους αφού, από τη φούρια […]

Μία εβδομάδα μετά το έγκλημα, η εικόνα και η ιστορία της Κυριακής στοιχειώνει τις μέρες και τις νύχτες μας, τις οθόνες μας, τα δελτία ειδήσεων, το Διαδίκτυο. Λόγια, σχόλια, κρίσεις, ερωτηματικά, αναλύσεις, υπεραναλύσεις, εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Κυρίως συμπεράσματα. Που υποτίθεται ότι αποκωδικοποιούν αυτήν την ολέθρια σχέση και εκφράζονται, κυρίως, με συμβουλές στα νέα κορίτσια. Τι […]

Οι αντιδράσεις και τα σχόλια στη συνέντευξη που έδωσε ο Νίκος Καρβέλας στη Νίκη Λυμπεράκη και στο Mega, συγκρότησαν αυτό που λέμε «επικό viral». Με απολύτως κοινή συνισταμένη. Οι πάντες χειροκρότησαν τη δημοσιογράφο για τον τρόπο που διαχειρίστηκε το ακατάληπτο του συνεντευξιαζόμενου, τη στωικότητα και το υπαινικτικό χιούμορ που επιστράτευσε προκειμένου να αντιμετωπίσει την αμετροεπή […]

Με ευχαριστεί, με διασκεδάζει, με ηρεμεί, το απολαμβάνω, αλλά το κάνω με ενοχές. Εδώ και κάμποσους μήνες έχω κολλήσει με το να βλέπω στο Διαδίκτυο σύντομα βίντεο – reels τα λένε στα μοντέρνα – με μωρά. Βρέφη και νήπια έως τριών, τεσσάρων χρόνων από τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, τις Μπαχάμες, τη Βρετανία, την […]

Μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες έχω δει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού (με αυτό το φίλτρο που τα ισοπεδώνει όλα εκεί μέσα και τον έκανε να μοιάζει σαν πλαστικό κουκλάκι), σε ζωντανή σύνδεση στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα, τον υπουργό Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου (να […]

Σε λόγο που εκφώνησε το 1848 ο γερμανός νομικός Julius von Kirchmann με θέμα «Η απαξία της Νομικής ως επιστήμης» αναφέρει: «…τρεις διαφορετικές λέξεις του νομοθέτη και βιβλιοθήκες ολόκληρες γίνονται άχρηστες». Που σημαίνει ότι η νομική επιστήμη – από την οποία εξάγεται η απονομή δικαιοσύνης – είναι κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο και περίπλοκο, ότι οι «διάολοι» […]

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου που είναι σήμερα, μπορώ να ψυχανεμιστώ την ανάγκη του ανθρώπου να βλέπει, ως θεατής και όχι ως εμπλεκόμενος, τα πάθη των ανθρώπων – πρόκειται για ένα είδος «θεραπευτικής αποστασιοποίησης». Και εδώ ταιριάζουν τα λόγια του γάλλου ηθοποιού Λουί Ζουβέ που έχει πει ότι ο άνθρωπος εφηύρε το θέατρο επειδή […]

Στις 29 Απριλίου 2011, τριάντα εφτά, περίπου, εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο παρακολούθησαν σε ζωντανή μετάδοση τον γάμο του πρίγκιπα Ουίλιαμ της Ουαλίας, πρωτότοκο γιο του, τότε, διαδόχου Καρόλου – που σημαίνει «προδιαγεγραμμένου» βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας – με την «κοινή θνητή» Κέιτ Μίντλετον. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπήρχε θέμα ιδεολογικής συμπάθειας προς […]

Την προηγούμενη ημέρα είχε τα γενέθλιά του. Μόλις δεκαπέντε ετών. Ενα εφηβάκι, ένα παιδί. Το περασμένο Σάββατο ανέβηκε με τον πατέρα του στην ταράτσα του σπιτιού τους, στην Αλεξανδρούπολη, για να μεταφέρουν κάποια πράγματα. Φορούσε τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Και, φυσικά, είχε μαζί το κινητό του, συνέχεια του χεριού τους είναι σε αυτήν […]

Θεωρώ ότι υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο που ζει σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και στον πολίτη ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο πρώτος δεν χρειάζεται να ψάξει, να μάθει, να ενημερωθεί, να πληροφορηθεί, να εξακριβώσει το οτιδήποτε. Δεν υπάρχει ανάγκη να «δουλέψει» ως πολίτης. Παρά μόνον αν θέλει να ανατρέψει το καθεστώς. Σε αυτήν την […]

Περίμενα να κοπάσουν οι αντιδράσεις. Το οποίο και έγινε. Οχι διότι ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα, αλλά επειδή έτσι το έχουμε εμείς στην Ελλάδα. Φωνάζουμε για να εκτονωθούμε, κάνουμε αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια για να δηλώσουμε «παρών», άντε να κατεβούμε και σε καμία διαδήλωση για να βγάλουμε τη σέλφι τού «ήμουν κι εγώ εκεί». And that’s all, […]

Καρναβάλια Να μην έχουμε παράπονα, θα ρίξει φωτιά ο Καρνάβαλος να μας κάψει. Διότι δεν θυμάμαι πώς ακριβώς μας μπήκε το καρναβάλι, αλλά μας βγήκε πανηγυρικά και φαντασμαγορικά. Υπερπαραγωγή, λέμε τώρα, εφάμιλλη των καλύτερων βραζιλιάνικων. Πρώτα απ’ όλα είχαμε το υπερθέαμα της στράτευσης Κασσελάκη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέπλευσε στο στρατόπεδο και με τροχήλατο […]

Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Σταμάτης Φασουλής είχε γράψει και σκηνοθετήσει στη σκηνή του Παλλάς τη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, ερμηνεύοντας ο ίδιος τον ρόλο του έλληνα μεγιστάνα, μου είχε πει σε συνέντευξη στα «ΝΕΑ» ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ο επινοητής, ο πρόδρομος του Instagram. Φρόντιζε ώστε η ζωή του […]

«Ρεμπό, μουστάκια» θα έλεγε, στην ταινία «Κίτρινα γάντια», ο Σταυρίδης στον Φωτόπουλο αν χρησιμοποιούσε τον στίχο του «καταραμένου ποιητή» που αναφέρω σήμερα στον τίτλο (και που, παρεμπιπτόντως, είναι ίσως η πιο κλεμμένη, παραποιημένη και κακοποιημένη φράση της παγκόσμιας λογοτεχνίας – βλέπω σύγχρονους «συγγραφείς» να την οικειοποιούνται και να τη χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα και νιώθω ετεροντροπή). Πώς […]

Μα τι προβολές είναι αυτές. Προβολές φόβων, επιθυμιών και αναγκών πάνω σε ένα τόσο δα τραγουδάκι. Διότι ένα τόσο δα τραγουδάκι είναι το «Ζάρι» των εννέα δημιουργών και των πέντε θαλασσών – όχι, το τελευταίο είναι απ’ αλλού – με τη Μαρίνα Σάττι, η φετινή συμμετοχή της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον. Οπως τόσο δα τραγουδάκια είναι […]

Σχεδόν όλα όσα απειλούν την έννοια της δημοκρατίας, τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου έχουν, με κάποιον τρόπο, να κάνουν με τον όχλο. Τις συμπεριφορές, την ψυχολογία, τις αντιδράσεις και τους αυτοματισμούς του. Δεν υπάρχει ολοκληρωτικό καθεστώς που να μην καλλιέργησε τη συγκρότηση «ομάδων πολιτών» που λειτουργούν ως όχλος, να μην τις χρησιμοποίησε, να […]

Χθες ο Ολυμπιακός έγινε 99 ετών. Ενας «υπέργηρος» που μας κρατάει νέους. Ή μάλλον διατηρεί αναμμένη εκείνη τη φλογίτσα της καλοκρυμμένης εφηβείας. Μόνο στα γήπεδα ή μπροστά από την τηλεόραση όταν παίζει η ομάδα τους (η όποια ομάδα τους) έχω δει ανθρώπους, που στην κοινωνική ή επαγγελματική τους ζωή είναι «βαριά» και συγκρατημένα άτομα, να […]

Τα τελευταία χρόνια, η Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει το γυναικείο κίνημα σε μια αμήχανη, κατά τη γνώμη μου, στιγμή. Σαν να έχει σπάσει η φόρμα του και να επείγει η ανασύνθεσή του. Δεν είναι τόσο – ή, έστω, μόνο – ο στόχος του η ενδυνάμωση των γυναικών αλλά και η εκτόξευση μίσους εναντίον των ανδρών. […]