Non paper

Αμφιβάλλω αν ο Στινγκ έχει ακούσει ποτέ περί Καζαντζίδη

Χθες ήταν η τρίτη Δευτέρα μετά την Πρωτοχρονιά, η πιο μελαγχολική λένε του χρόνου, διότι οι γιορτές είναι ήδη μακρινό παρελθόν, οι επόμενες αργίες αργούν, ακόμη πιο πολύ αργούν τα πρώτα ανοιξιάτικα σκιρτήματα και μπλα, μπλα, μπλα. Οι Αμερικανοί τη λένε Blue Monday (να δείτε που σε ελάχιστα χρόνια θα τη γιορτάζουμε όπως το Thanksgiving […]

Νταπ, νταπ, νταπ… Είναι το ηχητικό «χαλί» στην τελευταία σκηνή στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ που, ακόμη και όταν δεν ακούγεται, υπονοείται. Νταπ, νταπ, νταπ… Οι τσεκουριές που κόβουν τις βυσσινιές, που αποψιλώνουν το κτήμα της Λιούμποφ, το οποίο πλέον δεν της ανήκει αφού προτίμησε να σώσει τις ψευδαισθήσεις της και όχι την περιουσία της. Ή, […]

Η λέξη δεν είναι καινούργια. Με τη διάσταση που έχει, δηλαδή, το «καινούργιο» στην εποχή μας, σχεδόν συνώνυμο με το ολόφρεσκο. Το «ντελούλου» το χρησιμοποιούμε εδώ και δύο, σχεδόν, χρόνια, το έχω κι εγώ αναφέρει σε αυτήν τη στήλη. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι προέρχεται από την αγγλική λέξη «delusional» που σημαίνει τον παραληρηματικό, τον άνθρωπο […]

Πέρυσι, αμέσως μετά τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στις εσωκομματικές εκλογές και την ανάδειξή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι βιάστηκαν να τον αποκαλέσουν φαινόμενο, να τον συνδέσουν με την κρίση των δυτικών δημοκρατιών, τη μεταπολιτική, τη μεταδημοκρατία, τον πολιτικό μεσσιανισμό και άλλα τέτοια. Φιλότιμη προσπάθεια (ας την πούμε έτσι αν και τότε πολλοί έσπευδαν […]

Στην εποχή μας μπορεί να είχε κάπως ξεχαστεί «μες στη φοβερή φλυαρία του πλήθους» (να μην παραφράσω κι εγώ τον Μανόλη Αναγνωστάκη αφού ταιριάζει ταμάμ;). Γι’ αυτό και η είδηση του θανάτου του πέρασε μάλλον στα ψιλά. Αν όμως ο Ολιβιέρο Τοσκάνι είχε πεθάνει πριν από είκοσι πέντε – τριάντα χρόνια και αν εκείνη την […]

Θα μπορούσα, για το σημερινό θέμα, να διαλέξω έναν πιο λόγιο τίτλο. Κάτι σαν «Αναζητώντας απελπισμένα την τελειότητα». Ή «Το κυνήγι του ξεχασμένου θησαυρού». Ή να «δανειστώ» τον τίτλο του μυθιστορήματος του Τομ Γουλφ «Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας». ‘Η κάτι πιο υπαινικτικό τύπου «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο;» με ένα ερωτηματικό να! με […]

Θεωρώ ότι, έστω και με μικρές παραλλαγές, οι περισσότεροι το έχουμε ακούσει από τους γονείς μας στην παιδική μας ηλικία, κάποιοι μάλιστα μπορεί και να το έχουμε πει στα δικά μας παιδιά. Η μάνα μου πάντως μου το έλεγε όταν, στη θάλασσα, ξανοιγόμουν στ’ ανοιχτά χωρίς κουλούρα. «Πρόσεχε, γιατί άμα πνιγείς, θα σε σκοτώσω». Μια […]

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, ένας φίλος ήθελε να κάνει ένα καλό δώρο στον εαυτό του. Το τελευταίο μοντέλο του iphone η τιμή του οποίου, μαζί με τα «προικιά» του, πλησιάζει τα δύο χιλιάρικα. Γύρισε όλα τα σχετικά καταστήματα του κέντρου αλλά το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν sold out. Φαίνεται ότι πάρα πολλοί ήθελαν να κάνουν αυτό […]

Εγραφα χθες για την τοξικότητα που καταγράφηκε στο Διαδίκτυο με αφορμή τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Είχα προγραμματίσει άλλο θέμα, με πρόλαβε όμως η επικαιρότητα. Ωστόσο, το θέμα στο οποίο ήθελα να αναφερθώ έχει άμεση σχέση με τον εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργό και, πάντα κατά τη γνώμη μου, δίνει μία άλλη διάσταση στις αντιδράσεις των χολωμένων, […]

Για το πολιτικό έργο του Κώστα Σημίτη, το αποτύπωμά του, τις επιλογές, τις αποφάσεις του, τον τρόπο που χειρίστηκε τις «στραβές» της διπλής πρωθυπουργικής του «βάρδιας» (για να θυμηθούμε και το λανγκάζ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα και γαλουχήθηκαν στα πασοκικά γραφεία των εσωκομματικών αντιπάλων του) τα λένε πολύ καλύτερα, σήμερα, […]

Στο χθεσινό μου κείμενο έγραφα για τον ντόρο που προέκυψε με αφορμή την ταινία «Υπάρχω». Θεώρησα ότι ήταν περιττό να αναφερθώ στο αυτονόητο. Στη φωνή του Καζαντζίδη που ήταν «πέραν του κόσμου τούτου». Μια φωνάρα που η σπανιότητα του «μεγέθους» της, όπως λένε οι ειδήμονες, οφειλόταν ακόμη και στη φυσική κατασκευή του κρανίου του, το […]

Από τον επόμενο χρόνο θα έχουμε, λένε, kids wallet. Μια εφαρμογή που θα απαγορεύει, θα περιορίζει, θα ελέγχει, θα ντύνει, θα στολίζει και θα νοικοκυρεύει την πρόσβαση των παιδιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστε να τα προστατεύσουν λένε. Διότι τα παιδιά και οι έφηβοι απειλούνται από το Διαδίκτυο λένε. Και σε αυτό οφείλονται οι ακραίες […]

Οταν ήμουν μικρή στη Σύρο, απολάμβανα ένα σπουδαίο καλοκαιρινό προνόμιο. Το σπίτι της κολλητής μου φίλης «έβλεπε» σε έναν θερινό κινηματογράφο, τον καλύτερο της Ερμούπολης μάλιστα. Πιάναμε λοιπόν στασίδι στο μπαλκόνι της και, όταν έλειπαν οι γονείς της, λυσσούσαμε στα «Ακατάλληλα». Και μετά φανταζόμουν πώς θα ήταν αν είχαμε, χειμώνα-καλοκαίρι, μέσα στο σπίτι μας, ένα […]

«Δεν θα γράψεις για την ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή;» με ρωτούσε ένας φίλος. Και τι να γράψω δηλαδή; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει κάποιο έργο με έναν μόνο πρωταγωνιστή; Διότι αυτό συμβαίνει εδώ και μήνες. One man’s show, όχι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί, αλλά γιατί οι αρχηγοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων θέλουν. Μου θυμίζουν […]