Non paper

Την περασμένη εβδομάδα, εξοντώθηκε από τις ισραηλινές δυνάμεις ο Γιαχία Σινουάρ. Ο άνθρωπος που συνέβαλε και σχεδίασε το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου. Που διέταξε σφαγές, βιασμούς, απαγωγές αμάχων, και νέων, κυρίως, ανθρώπων, ακόμη και βρεφών. Που ο ίδιος είχε δολοφονήσει ανθρώπους (και Παλαιστίνιους) γι’ αυτό και είχε κάνει φυλακή. Που ήταν γνωστός ως ο «χασάπης […]

Αφορμή πρώτη: Διάβαζα πριν από μερικές μέρες ένα κείμενο του φίλου και, πλέον, «συγκάτοικου» στα «ΝΕΑ», Γιάννη Παπαδόπουλου. Αναφερόταν σε ένα πάρτι στο κλαμπ Ιλιον Plus στην πλατεία Βικτωρίας με θέμα τις διακοπές στην Ανάφη. Οι διοργανωτές του, ιδιοκτήτες μπαρ στις Μάντρες του κυκλαδίτικου νησιού (που εδώ και κάποια χρόνια έχει γίνει the place to […]

Στην προσωπική μου μυθολογία η 18η Οκτωβρίου έχει μια ιδιαίτερη δυναμική. Αυτή την ημέρα, το 1981, ψήφισα για πρώτη φορά. Επτά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, το ότι ήμουν πια επισήμως ενεργός πολίτης με έκανε να αισθάνομαι ότι πορευόμουν κάμποσα εκατοστά πάνω από το έδαφος. Υπήρξε λοιπόν η καταληκτική ημερομηνία σε μια μάλλον βελούδινη ενηλικίωση, κάτι […]

Κατ’ αρχάς να συμφωνήσουμε σε κάτι. Η ανθρώπινη συνείδηση δεν αποκωδικοποιείται με όρους συνταγής μαγειρικής. Μια αναλογία «συστατικών» δηλαδή που, περίπου, το ένα προϋποθέτει το άλλο. Στη συνείδηση του ανθρώπου μπορεί να υπάρχουν και αλμυρά και γλυκά «υλικά» και ξινά και πικρά και υγρά και στερεά σε αλλούτερες αναλογίες. Ας το κάνουμε όμως πιο συγκεκριμένο. […]

Ολο λέω να μην ασχοληθώ με τα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν με αφήνουν ν’ αγιάσω. Οσα γίνονται στην Κουμουνδούρου ξεφεύγουν πλέον από την αρένα της πολιτικής, είναι αντικείμενο κοινωνικής και συμπεριφορικής μελέτης. Βλέπω τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν εκεί το περασμένο Σάββατο και μόνο στα «Παρατράγουδα» της Πάνια μπορώ να κάνω αναγωγές. Παράλληλα όμως αποκωδικοποιούνται και […]

Είχα πάντα ένα κράτημα απέναντι στη λέξη «φιλότιμο». Ειδικά μάλιστα όταν επισημαίνεται πως δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες και δεν μεταφράζεται. Μου κάνει κάπως εθνικολυρικό φολκλόρ, σαν το τσαρούχι του τσολιά σε συναίσθημα. Είναι όμως περιπτώσεις που δεν μπορώ να βρω κάποια άλλη λέξη ή, τέλος πάντων, πρέπει να την αντικαταστήσω με πολλές: συνέπεια, ειλικρίνεια, […]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισαν να κυκλοφορούν οι ελληνικές εκδόσεις των μεγάλων διεθνών, γυναικείων κυρίως, περιοδικών. Η διαφημιστική καμπάνια του «Marie Claire» έκλεινε με ένα σλόγκαν που τότε έγινε αυτό που σήμερα λέμε viral. «Η Marie Claire είναι μια γυναίκα με πάθος. Εσείς». Υστερα από κάποια χρόνια σε αυτό το σλόγκαν άλλαξε μια […]

«Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών». Ακολουθεί η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. «Αναγγέλλομεν εις τον ελληνικόν λαόν ότι αι Αθήναι στέλνουν τον πρώτο ελεύθερο χαιρετισμό. Σας μιλούν αι ελεύθεραι Αθήναι. Αναγγέλλομεν εις τον κόσμον ολόκληρον ότι αι Αθήναι ελευθερώθηκαν». Ακολουθεί αντίστοιχο μήνυμα στα Αγγλικά όπου, επιπροσθέτως, γίνεται αναφορά στα «βουλγάρικα τσακάλια» και εκφράζονται οι ευχαριστίες στους Βρετανούς, […]

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, η Ανίτα Ρόντικ, η ιδρύτρια των Body Shop που πρώτη επικοινώνησε την ιδέα των φυσικών συστατικών στα καλλυντικά, των ανακυκλώσιμων συσκευασιών και του «ηθικού εμπορίου», ήταν επίσης η πρώτη που υπονόησε την έννοια της συμπερίληψης και της αυτοεκτίμησης πριν ακόμη εντρυφήσουμε στους όρους. Ηταν η εποχή των τοπ […]

Βλέπω εδώ και μέρες διαδικτυακές αναρτήσεις με αφορμή την αποδημία του Μίμη Πλέσσα. Από συνεργάτες του και λοιπούς μουσικούς και τραγουδιστές έως ανθρώπους που, απλά, τους συντρόφευσαν τα τραγούδια τους. Και κάνω κάποιες παρατηρήσεις σχετικές με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε την απώλεια ενός σημαντικού καλλιτέχνη, ειδικά από τον χώρο του τραγουδιού, αφού με το συγκεκριμένο […]

Κατά παράδοση, ύστερα από εκλογές, όλοι αυτοπροσδιορίζονται ως κερδισμένοι επιστρατεύοντας Χ, Ψ, Υ παράγοντες προκειμένου να δικαιολογήσουν τη «νίκη» τους. Δεν θυμάμαι εγώ στις ευρωεκλογές τον Στέφανο Κασσελάκη που, ενώ το κόμμα του ήταν τρεις μονάδες κάτω από τις εκλογές του περασμένου χρόνου, να πανηγυρίζει επειδή, σου λέει, αν δεν είχε αποχωρήσει η ομάδα Αχτσιόγλου […]

Ο πατέρας μου – ο οποίος πήγε, ως τελειόφοιτος εύελπις, στον πόλεμο στην Αλβανία πριν κλείσει τα είκοσί του χρόνια – δεν διηγείτο ιστορίες από το μέτωπο. Μόνο ένα περιστατικό ανέφερε, που είχε όμως σχέση με τη λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής ακόμη και σε εκείνο το «τοπίο». Ηταν ύστερα από μία νικηφόρα, για τον ελληνικό […]

Tο περασμένο Σάββατο έγραφα στα «ΝΕΑ» για την άγρια βία μεταξύ ανηλίκων. Τα περιστατικά εκείνων των ημερών ήταν απανωτά και σοκαριστικά. Από τότε μέχρι σήμερα τα επεισόδια πολλαπλασιάστηκαν με αποκορύφωμα τον βιασμό πεντάχρονου από συνομηλίκους του. Εγιναν πολλές συζητήσεις σε δελτία ειδήσεων και εκπομπές που κράτησαν μία δύο μέρες. Και μετά σιγή. Τι; Οτι τα […]

Μπορεί δύο άνθρωποι, εμφανισιακά, να μην έχουν καμία απολύτως σχέση. Αλλο ύψος, άλλο βάρος, άλλη «κοψιά», άλλο ντύσιμο, άλλο στυλ. Και όμως να μοιάζουν. Ο ένας να σου θυμίζει τον άλλον και να αναρωτιέσαι γιατί. Διότι πιστεύω ότι, από μία ηλικία και μετά, αυτό που βλέπεις, ή μάλλον που πιστεύεις ότι βλέπεις, στον καθρέφτη αντανακλά […]

Πριν από λίγες ημέρες, έβλεπα την παραλαβή από τον Αλέξη Τσίπρα του βραβείου «Νίκος Νικηφορίδης». Η εικόνα κάπως με μελαγχόλησε. Είδα έναν άνθρωπο που έχει βαρύνει και δεν αναφέρομαι στο σωματικό βάρος. Το σημείο καμπής στην εικόνα ενός ανθρώπου, η ηλικία δηλαδή που παίρνει οριστικές και αμετάκλητες αποστάσεις από τη νεανική όψη του, δεν είναι […]

Σχολιάστηκε και χλευάστηκε. Το ανέφερα κι εγώ χθες σε αυτήν τη στήλη. Το να χορεύει (όπως χόρευε, τέλος πάντων, κάτι ανάμεσα σε μπλουζ και καλαματιανό) η Θεοδώρα της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας, τη «Δραπετσώνα», έχει μια επιθεωρησιακή αντίφαση αφού το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη που τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έχει […]

Σας λέει κάτι ο τίτλος. Σε ποιες εκλογές ήταν σύνθημα του ΠΑΣΟΚ; Νομίζω του 1985. Και αν αξιολογώ σωστά, νομίζω ότι ήταν η χρονιά που η προεκλογική καμπάνια τού, τότε, κυβερνώντος κόμματος ξέφυγε από την αποκλειστικά πολιτική διάσταση και υιοθέτησε ξεκάθαρα διαφημιστικά χαρακτηριστικά – η χρονιά της μασκότ Αννούλας για όσους έχουν μνήμες. Λίγα χρόνια […]

Προχθές το βράδυ – είχε και ωραία θερμοκρασία – βγήκα στο μπαλκόνι να κάνω κάποιες ψιλοτακτοποιήσεις, να μαζέψω τα απλωμένα ρούχα, να μυρίσω τις τελευταίες πνοές των βασιλικών. Μέσα έπαιζε η τηλεόραση, το τηλέφωνο ήταν στο πολύ χαμηλό, δεν το άκουγα. Οταν, κάποια στιγμή, το πήρα στα χέρια μου είδα ότι είχα πέντε αναπάντητες κλήσεις […]