Non paper

Τι ήταν αυτό που μας έλαχε προχθές; Να μη σε αναγνωρίζει ο πιο δικός σου «άνθρωπος», ο πιο πολύ κι από αδελφός σου που λέει ο λόγος; Να χτυπάς την πόρτα του και να μη σου ανοίγει; Να την ξαναχτυπάς και να σε ρωτάει «Ποιος είναι;». «Εγώ» να φωνάζεις και να κάνει ότι δεν σε […]

Εχω ακούσει – από τον πιο κοντινό της άνθρωπο, τη Μανουέλα Παυλίδου – πάρα πολλές ιστορίες γι’ αυτήν, αφηγήσεις και στιγμιότυπα που αποτυπώνουν την εκρηκτική προσωπικότητά της και που δεν φτάνει να περιγράψει η δημόσια εικόνα της Μελίνας Μερκούρη. Εχω, κατά κάποιον τρόπο, ζήσει την αύρα της. Το εξοχικό της σπίτι στην Επίδαυρο, αποδεικνύει έως […]

Τι γίνεται με αυτό το παιδί; Μας κάνει πλάκα; Κάνει πλάκα με τον εαυτό του; Ή μήπως «πειράματα» εκτροπής από αυτό που έχουμε συνηθίσει να εκλαμβάνουμε ως αυτονόητο; Για τον Μίλτο Τεντόγλου μιλάω. Που με ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο, το δέκατο, στην τσέπη του, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Γλασκώβη, απολογήθηκε για τον θρίαμβό […]

Από το 1897 έως το 1955, μέσα σε λιγότερα από εξήντα χρόνια, η Ελλάδα πλήρωσε φόρο αίματος σε δέκα πολέμους. Τον Ελληνοτουρκικό, τον Μακεδονικό Αγώνα, τους δύο Βαλκανικούς, τον Α’ Παγκόσμιο, την εκστρατεία στην Κριμαία, τη Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Β’  Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο και τον πόλεμο στην Κορέα. Χονδρικά, ένας πόλεμος κάθε έξι χρόνια – […]

Ούτε καν 60. Την περασμένη Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου, έκλεισε τα 58. Μια «δεσποινίς», για να δικαιωθεί ο σημερινός τίτλος, που «γεννήθηκε» σοβαροφανής, «επίσημη», με έναν γεροντικό καθωσπρεπισμό και, όσο περνούσε ο καιρός, πετούσε προφάσεις, συμβάσεις, στερεότυπα, πρωτόκολλα και κλισέ και αναζητούσε ένα πιο νεανικό πρόσωπο. Η τηλεόραση, στην Ελλάδα, υπήρξε, στη γέννησή της, ο «θαυμαστός […]

Αμερικάνικο ή ελληνικό όνειρο; Ή μήπως αμερικάνικο όνειρο με ελληνική αξιολόγηση; Κάτι σαν cheesecake με τουλουμοτύρι Μυκόνου δηλαδή. Η περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη έχει και τα δύο. Το «τίποτα δεν είναι αδύνατον» των ΗΠΑ που σημαίνει, χονδρικά, ότι οι ικανότητες, η προσπάθεια και οι φαεινές ιδέες μπορούν να υπερβούν άλλου είδους οικονομικά ή ταξικά εμπόδια. […]

Τι είναι η χαρά; Και τι η ευτυχία; Είναι έννοιες ταυτόσημες, αναφέρονται στην ίδια κατάσταση; Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, ο συγγραφέας του εμβληματικού «Φύλακα στη σίκαλη», το έχει θέσει απολύτως παραστατικά. «Η πιο χαρακτηριστική διαφορά μεταξύ ευτυχίας και χαράς» λέει «είναι ότι η ευτυχία πρόκειται για στερεό, ενώ η χαρά για υγρό». Και το υγρό […]

Ας αρχίσουμε με τα βασικά; Η μόδα είναι Τέχνη; Για να απαντήσουμε, θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να ορίσουμε τι είναι Τέχνη. Και επειδή αυτό είναι λίγο δύσκολο, ας το δούμε διά του παραδείγματος. Ο Κριστιάν Ντιόρ όταν, με το New Look, «επανεφηύρε» τη γυναικεία σιλουέτα ανεβάζοντας πιο ψηλά τη μέση και κάνοντας τα πόδια […]

Από τότε που άρχισα (σε πολύ μικρή ηλικία) να πηγαίνω, ή μάλλον να με πηγαίνουν, σινεμά, δύο ήταν οι μεγάλες μου απορίες. Πώς προλαβαίνουν οι ηθοποιοί, από τη μία σκηνή στην άλλη, δηλαδή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, να αλλάζουν ρούχα και αν φιλιούνται στ’ αλήθεια στις ερωτικές σκηνές – που τι ερωτικές σκηνές έβλεπα τότε, […]

Θεωρούσα ότι ήταν το πιο γελοίο θέαμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Γελοίο και γκροτέσκο συγχρόνως. Ποιος Μάρκος Σεφερλής; Γκροτόφσκι φαίνεται συγκριτικά με τα χάπενινγκ που έστηναν πέρυσι τέτοιο καιρό σπουδαστές δραματικών σχολών για να καταγγείλουν την απαξίωση, από την κυβέρνηση, των σπουδών τους αλλά και γενικά του πολιτισμού. Με έμπνευση πολύ φοβάμαι […]

Ο διάλογος μεταξύ νεαρού, περίπου εικοσάχρονου, παίκτη και παρουσιάστριας σε δημοφιλές τηλεπαιχνίδι μεταφέρεται εδώ αυτούσιος. Εχει προηγηθεί ερώτηση περί του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Παρουσιάστρια: Παλαιών Πατρών Γερμανός. Παίκτης: Τι είναι αυτό; Παρουσιάστρια: Εμείς τι είχαμε κάνει το 1821; Παίκτης: Τι είχαμε κάνει; Κατοχή. Παρουσιάστρια: Πώς λέγεται; Τι γιορτάζουμε; Παίκτης: Πόλεμος. Το ΟΧΙ γιορτάζουμε. Με τα […]

Στην ταινία «Ο γόης» (1969), σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, ο Κώστας Βουτσάς και ο κολλητός του (Χρόνης Εξαρχάκος) ερωτεύονται δύο πλουσιοκόριτσα. Ο Βουτσάς, για να τα εντυπωσιάσει, σκαρφίζεται έναν θείο από την Αμερική που του παρέχει τα πάντα ώστε να ζει πλουσιοπάροχα. Νοικιάζει, για λίγες μέρες, μια πολυτελή έπαυλη που παρουσιάζει ως μόνιμη […]

Ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα Οσκαρ και πολύ χαρήκαμε για τις έντεκα υποψηφιότητες της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου. Το «Poor Things» είναι μία εξαιρετική παραγωγή, απόλυτα ενταγμένη στο πνεύμα και τις επιταγές της εποχής και, μάλιστα, με «οδηγό» ένα υπόγειο, αφοπλιστικό, σαρκαστικό χιούμορ. Πάμε όμως παρακάτω. Θεωρώ ότι η Ακαδημία Κινηματογράφου, εφέτος αδίκησε κατάφορα την […]

Ηταν προχθές το βράδυ που, παγωμένη από το κρύο, μπήκα χουχουλιάζοντας στο ταξί. Το αυτοκίνητο καθαρό και μοσχομυρωδάτο, το ραδιόφωνο κλειστό, ο ταξιτζής ζήτησε, χωρίς πολλά πολλά, μια διευκρίνιση για τον προορισμό μου, με ρώτησε ποια διαδρομή προτιμούσα, «ωραία», σκέφτηκα, «δεν τον βλέπω με διάθεση για κουβέντα». Αμ δε, κορόιδο πιάστηκα. Στα τρία λεπτά η […]

Τις τελευταίες ημέρες μου έχουν ανοίξει κουβέντα – έτσι, στο άσχετο – περί του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομοφυλόφιλων δύο ταξιτζήδες, μία κομμώτρια και η ταμίας του κομμωτηρίου, ένας ξάδελφος, δύο θείες, ο οδοντίατρος, δεν θυμάμαι πόσοι και ποιοι ακόμη. Χώρια που, κάθε τόσο, η σχετική κουβέντα φουντώνει στον στενό φιλικό μου κύκλο. Το […]