Tabula rasa

Αναρωτιέται κανείς ποιος ο λόγος το σύνολο σχεδόν των πολιτικών προσώπων να εκστομίζουν λέξεις που, πριν περάσουν λίγες μόνον ώρες από τη στιγμή που τις εκστομίσανε, να ηχούν όχι μόνο προβληματικές σε σχέση με την προοπτική της υλοποίησής τους, αλλά και τόσο πομπώδεις ώστε να τα στιγματίζουν ως εκτός τόπου και χρόνου άτομα. Στο πολυσυζητημένο […]

Με μεγάλη χαρά έμαθα προσφάτως ότι τα κινηματογραφικά σεμινάρια που ο φίλος και συνάδελφος Χρήστος Μήτσης παραδίδει στον πολιτιστικό οργανισμό «Ανοιχτή Τέχνη» στο Σύνταγμα θα κλείσουν φέτος τα έκτα τους γενέθλια. Ο κριτικός κινηματογράφου του περιοδικού «Αθηνόραμα» εγκαινίασε αυτή τη σειρά σεμιναρίων με στόχο «μια αναδρομή στην κινηματογραφική ιστορία, προσβάσιμη σε όλους», με τα σεμινάριά […]

Ο όρος «βαλκανοποίηση» προέρχεται από την πολιτική επιστήμη και τη γεωπολιτική. Η αρχική σημασία του ήταν η περιγραφή της διάσπασης μεγάλων πολιτικών ενοτήτων που διαλύθηκαν σε πολλά μικρά και πολλές φορές μη βιώσιμα, και σε μεγάλο βαθμό εχθρικά μεταξύ τους, κράτη, όπως τα Βαλκάνια, που ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία. Πολύ […]

(ιντερμέδιο μπουφόνικου θεάτρου) Ιωσήφ Στάλιν: «Η Κέκε (σ.σ.: Αικατερίνη Γκεόργκιεβνα Γκελάτζε, η μητέρα του) καθαρίζει τα σπίτια των πλουσίων της πόλης, ψήνει το ψωμί τους, ράβει, μπαλώνει και πλένει τα ρούχα τους. Συχνά παίρνει μαζί της τον Σοσό (σ.σ.: παρατσούκλι του Στάλιν) στα σπίτια των αφεντικών της, αλλά οι επισκέψεις του στα σπίτια των υπεροπτικών […]

Μαχαλάς είναι η γειτονιά που ξέφτισε μαζί με τους δεσμούς των ανθρώπων που αποτελούσαν μια ομάδα και μοιράζονταν τους κοινόχρηστους χώρους του. Καθώς προχωρούσε  θριαμβικά, και με έμφαση μεταπολεμικά στη χώρα μας, η μοντέρνα εποχή, το κοινόχρηστο χάθηκε, διότι προτιμήσαμε τον αυτάρκη και αυτοϊκανοποιούμενο εαυτό σε ένα ατομικό μπουντρούμι, δηλαδή μια φυλακή, ένα ανήλιαγο υπόγειο […]

Τον ερχόμενο Δεκέμβριο συμπληρώνονται 35 χρόνια (1989) από τη «μετοίκηση» σε άλλους τόπους μιας από τις πιο σπουδαίες, πρωτοπόρες, ιδιαίτερες και ριζοσπαστικότερες, στη γραφή και στο πνεύμα, θεατρικές και συγγραφικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα: του Σάμιουελ Μπέκετ. Ο σημαντικός αυτός θεατράνθρωπος μας άφησε παρακαταθήκη μερικά από τα συγκλονιστικότερα κείμενα – θησαυρούς της θεατρικής δημιουργίας («Περιμένοντας […]

Θα ήταν ευχής έργο μέσα σε ένα θολό πολιτικά τοπίο να διακρινόταν μια έστω χαραμάδα φωτός, με το να κοστολογούνται συμπεριφορές, σε σχέση με τις συμπεριφορές των πολιτικών, που, χωρίς ιδιαίτερα δυσάρεστες για τους ίδιους συνέπειες, στην πραγματικότητα τραυματίζουν, ανεπανόρθωτα, κατά τη γνώμη μας, τη με τόσο πάθος και με τόση επιμονή μετερχόμενη από την […]

Οι μετεωρολογικοί ορισμοί ασκούν πάνω μου μεγάλη γοητεία: είναι εντυπωσιακή η δόση φαντασίας, επινοητικότητας, λεκτικού πλούτου, τολμώ να πω ενίοτε και χιούμορ, που αυτή η τόσο σοβαρή και σημαντική επιστήμη διαθέτει. Και που επιδεικνύει, όχι μόνο με τα ονόματα με τα οποία βαπτίζει (με ελαφρώς σεξιστική αλλά και χαϊδευτική χροιά…) κάθε λογιών απειλητικά, ακραία, δυνητικά […]

Τρεις μήνες περίπου διαρκεί η προεκλογική περίοδος των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ και λίγο πριν από το τέλος της ακόμα δεν έχω καταλάβει το πιο σημαντικό: ποια ακριβώς θα είναι η πολιτική του επόμενου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ στο βασικό ερωτηματικό που είναι το αν και με ποιον θα συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ αν και εφόσον υπάρξει […]

Κλασικό σπορ στην ελληνική πολιτική είναι το κάζο, η πολεμική, η χλεύη για το πού μετακινήθηκε ή μετατοπίστηκε κάποιος. Πόσο εύκολα άλλαξε πολιτικό χώρο. Αν άλλα έλεγε κάποτε και άλλα τώρα. Και αιχμή του δόρατος της συζήτησης είναι τα τρία κόμματα. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Η στήλη διατηρεί τη γνώμη πως δεν έχει σημασία τι κομίζει […]

Πανηγυρίζουν στο ΠΑΣΟΚ γιατί κατάφεραν να συνεννοηθούν για το ντιμπέιτ. Καλά κάνουν: η δική τους τηλεμαχία, ενός κόμματος που πριν από λίγους μήνες σκόραρε μόλις 12% στις τελευταίες ευρωεκλογές, θα προσφέρει ό,τι πιο κοντινό σε προκριματική διαδικασία έχει υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα – ούτε στη ΝΔ κατάφεραν να συναντηθούν οι υποψήφιοι τηλεοπτικά στις εκλογές που […]

Μέσα από τις γραμμές αυτής ακριβώς της στήλης, είχα από πολύ παλιά εκφράσει τις ανησυχίες μου για τη μετά COVID-19 εποχή. Αναρωτιόμουν για το αν ο κόσμος θα άλλαζε ή αν θα παρέμενε ο ίδιος. Για το τι μας περιμένει, αν μας περιμένει. Για το πόσο προετοιμασμένοι είμαστε ή για το αν θα έπρεπε να […]

Υπάρχει μια ταινία που, ενώ δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από την πλοκή της, μου έχει εντυπωθεί για την αρχική της σκηνή: όπου στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου Χίθροου οι επιβάτες που φτάνουν πέφτουν στις αγκαλιές εκείνων που τους περιμένουν. Εικόνες που δεν χρειάζεται να γνωρίσουμε από το σινεμά, αφού επαναλαμβάνονται εκατοντάδες χιλιάδες φορές κάθε μέρα, […]

Σου δίνεται, λοιπόν, η ευκαιρία να βρεθείς 3.353 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα. Στο Μπούντε της Νορβηγίας, συγκεκριμένα, το οποίο φέτος είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και την πρώτη στιγμή που ο απογευματινός ουρανός βάφεται πορτοκαλής – ή σομόν ή μοβ ή όλα τα παραπάνω – κάνεις την «ενοχική» σκέψη για ποιον λόγο δεν ξέρεις […]

Γοργώ Χρέλια, Λιάνα Ορφανού, Χάρις Παρασυράκη, Εύα Στυλ, Νίκη Ντέμις, Ντόλυ Φλίσκο, Μπέμπα Δόξα, Αθηνά Μερτύρη, Μαίρη Εγιπίδου, Μάτα Μιχαλαρέα, Καίτη Επισκόπου, Αλεκ Φοίβου, Γκάρυ Βοσκοπούλου, Πάρις Πάπης, Λευκή Βεντουράτου, Χάρις Λουκέα, Κική Διόγου, Σόνια Δήμου, Κάκια Κοντοπούλου, Στέλλα Αρκάδη, Αννυ Παπακωνσταντίνου, Στάμυ Κακάρα, Πέρρυ Πορράβου, Νάγια Τρώνη, Κάσσυ Τζάνετ, Ανθή Βεντουράτου, Κώστας Μποζώνης, Σπύρος […]

Το θέμα με τη νοσταλγία είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε εντελώς γνήσια κι ούτε εντελώς πλαστή. Αν και τα συνθετικά της έχουν αλάνθαστη ομηρική σφραγίδα (νόστος + άλγος), η λέξη δεν είναι καθόλου αρχαία και καθόλου ελληνική: επινοήθηκε, ως γνωστόν, το 1688 από τον Αλσατό Johannes Hofer, φοιτητή Ιατρικής στην Ελβετία, στη διατριβή του σχετικά […]