Ο νταβατζής της καρδιάς μας
Συχνά φέρνω στον νου μου το απάνθρωπο πεπρωμένο του Αρτέμη Μάτσα (1930-2003). Κοντός, άσχημος, με καταχθόνιο βλέμμα κι εριστική φωνή –ό,τι εγγύτερο στο λαϊκό στερεότυπο του καταδότη των Γερμανών. Πώς να σου περάσει από το μυαλό ότι ο σαδιστής δωσίλογος του σινεμά ήταν στην πραγματικότητα ένας ευαίσθητος και καλλιεργημένος άνθρωπος που, τον καιρό της Κατοχής, […]