Θεωρείο

Διαφημίζεται ως άοκνη διαπραγμάτευση. Στην πραγματικότητα η αξιολόγηση που δεν κλείνει είναι κάτι ανάμεσα σε έναν ψυχολογικό δισταγμό και μια σκόπιμη αναβλητικότητα. Κι αν ο πρώτος είναι μια ανθρώπινη κατάσταση, η δεύτερη είναι μια πολιτική επιλογή. Η κυβέρνηση, με άλλα λόγια, σπρώχνει τον χρόνο με μια διπλή επικοινωνιακή προσδοκία. Αφενός, επιχειρεί να στηρίξει το αφήγημα […]

Καμιά φορά αυτά τα δυο πάνε μαζί: Οταν ένα κόμμα χάνει το ρεύμα του στην κοινωνία, χάνει και τους βουλευτές του –είναι η περίπτωση του Ποταμιού. Στην αντίστροφη διαδικασία, όμως, δεν υπάρχει η ίδια αναλογία. Το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα, που κερδίζει τον έναν μετά τον άλλον τους χαμένους ποταμικούς, δεν βλέπει τις δημοσκοπικές του καμπύλες […]

Είναι σαν ένα ταξίδι στον χωροχρόνο: από τα τραγικά χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας στα ταραγμένα της μεταμνημονιακής και από το μουσείο της Αμαλιάδας στο κτίριο της Βουλής, ο Νίκος Μπελογιάννης έγινε ο πρωταγωνιστής μιας πολύπλευρης διαμάχης. Ο θρύλος ανήκει στο ΚΚΕ ή στον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ο αρχηγός διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει πιο αριστερός από […]

Από επικολυρικής άποψης, η ΔΕΗ ανήκει στον λαό. Σύμφωνα με μια πιο πεζή ανάγνωση, ανήκει στο κράτος. Αλλά μπορεί να δει κανείς το ζήτημα της ιδιοκτησίας πιο κυνικά. Και να πει ότι ο εγχώριος ενεργειακός κολοσσός ανήκει στην ουσία σε αυτούς που όριζαν την τύχη του όλα αυτά τα χρόνια και πολύ συχνά τον λυμαίνονταν: […]

Είναι περισσότερο ένα κείμενο που αντιστοιχεί σε μια πραγματικότητα ή ένα κείμενο επιθυμιών; Μια ανασκόπηση του παρόντος ή ένα σχέδιο για το μέλλον; Ενα μνημείο θετικισμού ή ένα μεταφυσικό ευχολόγιο; Από τη Διακήρυξη της Ρώμης αξίζει να σταθεί κανείς στο πρώτο –στη σχέση του με την πραγματικότητα. Και προϊόντος του χρόνου, να αξιολογεί το δεύτερο […]

Τη σκηνή μπορεί να τη φανταστεί κανείς: ο αντιπολιτευόμενος βουλευτής θα κατηγορεί στο ένα τηλεοπτικό παράθυρο την κυβέρνηση για την ασφυξία που προκαλεί στην οικονομία το Μνημόνιο 4.0 και ο συμπολιτευόμενος θα του απαντά από το άλλο «ναι, αλλά κι εσείς το ψηφίσατε». Δεν χρειάζεται φαντασία για να δει κανείς τη σκηνή να περνάει σαν […]

Ως πολιτική οντότητα δεν πρωτοτύπησε. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα πρωτοτυπήσει ως πολιτική μνήμη: ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο πρόεδρος που, όσοι τον μνημονεύουν στο μέλλον, θα τον μνημονεύουν για τον τρόπο που βίωσε τη μοναξιά της εξουσίας. Είναι μια ψυχολογική κατάσταση καθόλου επινοημένη, που έχει περιγραφεί σε κάμποσα βιβλία και ρεπορτάζ. Η «Μοντ» προσέθεσε […]

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να συνδέσουν δυο φαινομενικά ασύνδετους χώρους μεταξύ τους. Τίποτε, όμως, δεν τους συνδέει όσο ένα κοινό μίσος. Κι από αυτήν την άποψη, ο Αλέξης Τσίπρας και οι νεοκαραμανλικοί μπορούν να μακαρίζουν ένα πρόσωπο για την αρμονία που προσέφερε στη σχέση τους: τον Κώστα Σημίτη. Την περασμένη Παρασκευή, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε […]

Από τις ολλανδικές κάλπες που τελικά δεν έβγαλαν τέρατα έως τις τουρκικές κάλπες που μένει να φανεί πόσο τερατώδεις θα αποδειχθούν, μεσολαβεί ένας μήνας. Και μετά η Ολλανδία θα μπορέσει να επιστρέψει σε εκείνο το είδος της αφάνειας που στις μεγάλες χώρες προκαλεί νευρικότητα, αλλά στις μικρές χαρίζει μακαριότητα. Επιτέλους, κανένας δεν θα ασχολείται μαζί […]

Κάποτε, σε λιγότερο υποψιασμένες εποχές, θα έλεγε κανείς ότι είναι ζήτημα οπτικής. Αλλά τώρα ξέρουμε: είναι «εναλλακτικό γεγονός». Το κτίριο της οδού Αλκιβιάδου που διαφημιζόταν «εναλλακτικά» από τους καταληψίες του ως «αυτοδιαχειριζόμενο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων», έχει υποστεί τόσες καταστροφές από τους ίδιους, ώστε είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί γι’ αυτό που προοριζόταν από τον Ερυθρό Σταυρό: […]

Είναι ένα πόνημα που περιέχει και ρεαλισμό και ιδεαλισμό. Και ένα κάποιο διαχρονικό στοιχείο και μια κάποια φιλοδοξία. Και βουνό και θάλασσα –είναι εκεί όπου ο Πρωθυπουργός αναφέρεται στο παράδειγμα των ορειβατών που πρέπει να προχωρούν με ενιαία ταχύτητα όταν συνδέονται με το ορειβατικό σκοινί, για να πει πιο κάτω ότι, εάν υποθέσουμε πως είμαστε […]

Εξαρτάται από πού βλέπει κανείς το πράγμα. Ο Φρανσουά Ολάντ, ας πούμε, διακήρυξε από τις Βερσαλλίες ότι «ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία». Αλλά από την Ερμιόνη, η οπτική αλλάζει. «Ταχύτητες στην ενότητα δεν υπάρχουν» δήλωσε από εκεί ο Προκόπης Παυλόπουλος διαβεβαιώνοντας ότι οι ρίζες του ευρωπαϊκού ιδεώδους είναι «κατά γενική ομολογία» ελληνικές –πιθανότατα όπως και οι […]

Θα ήθελε πιθανότατα να κάνει κάτι σαν δραστική παρέμβαση: ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έμπλεξαν στο twitter το ποδόσφαιρο με την πολιτική και η Φώφη Γεννηματά παρενέβη για να πει ότι όχι, αυτή δεν είναι ούτε με την Παρί Σεν Ζερμέν, όπως ο πρόεδρος της ΝΔ, ούτε με την Μπαρτσελόνα, όπως ο Πρωθυπουργός. […]

Είναι μια διαφορά φάσης. Την ώρα που στην Ελλάδα η Αννα Βαγενά αναλυόταν σε δάκρυα επειδή το ελληνικό κράτος την είχε υποχρεώσει να ταξιδέψει στη Βουλγαρία για να ικανοποιήσει την επιθυμία του Λουκιανού Κηλαηδόνη να αποτεφρωθεί, η Ιταλία συγκλονιζόταν από την ιστορία του διάσημου ντι τζέι Φάμπο που, όντας τυφλός και τετραπληγικός έπειτα από τροχαίο […]

Οι προσπάθειες είναι κάπως εργώδεις, αλλά το τηλεφώνημα φαίνεται ότι τελικά θα γίνει. Στη μία άκρη της τηλεφωνικής γραμμής θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Και στην άλλη ο Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με τα τυπικά του διπλωματικού ρεπορτάζ, όταν κατεβούν τα ακουστικά, η Αθήνα θα έχει μια πιο σαφή εικόνα για τις προθέσεις της Ουάσιγκτον σε […]

Το διάστημα από την ημέρα που η κυβέρνηση κήρυξε με ένα nonpaper το τέλος της λιτότητας είναι σχετικά μικρό. Αλλά συγχρόνως είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει την εκκωφαντική σιωπή του Ευκλείδη Τσακαλώτου, τις μπεκετικές θριαμβολογίες σχεδόν όλων των συναδέλφων του για ένα τέλος που δεν ήρθε και μια πολιτική συμφωνία που δεν υπήρξε, αλλά […]

Ο Φώτης Κουβέλης αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2010 για να ενσαρκώσει την «Αριστερά της ευθύνης». Σε αυτά τα επτά χρόνια που πέρασαν από τότε απέδειξε ότι το βάρος της υπευθυνότητας ήταν τεράστιο για τους ώμους του. Και σήμερα εκδηλώνει τα πιο τρυφερά πολιτικά συναισθήματα για ένα κόμμα που στον χρόνιο ανεύθυνο λαϊκισμό […]

Ενας κάποιος πολιτικός λυρισμός θέλει τις εκλογές να είναι η γιορτή της δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, είναι μια μάχη επιβίωσης. Και αυτό που κυριαρχεί σε αυτού του τύπου τις μάχες δεν είναι οι αρχές και οι ιδέες, αλλά η στρατηγική και το ένστικτο. Κάπως έτσι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επαινεί με το πιο ωραίο του χαμόγελο τις […]

Οι πιο χαοτικές συζητήσεις είναι αυτές που δεν έχουν αντικείμενο. Και από αυτή τη συζήτηση που ξεκίνησε εδώ από το βράδυ της Δευτέρας λείπει αυτό ακριβώς: το αντικείμενο. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για μια συμφωνία που δεν υπάρχει και η αντιπολίτευση καταγγέλλει μέτρα χωρίς να ξέρει ποια είναι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει παραχθεί πολιτικό […]

Ο Νίκος Φίλης δεν έχει ακριβώς το πέταγμα της πολιτικής πεταλούδας, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τόσο μακριά από το ΠΑΣΟΚ όσο ο Ατλαντικός από την Ιαπωνία –τουλάχιστον όχι πια. Οι δηλώσεις του, πάντως, δημιουργούν ένα κάποιο χάος που ξεπερνά τα όρια του κυβερνητικού συνασπισμού. Σε μια πιο αισθηματική ανάγνωση, τα αισθήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για […]

Αν ισχύει ότι ένας ιερέας στη Νότια Αφρική έδωσε ποντικοφάρμακο στους πιστούς για τους αποδείξει ότι υπάρχει αθανασία, τότε η πίστη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει κανείς στους ιερείς. Είναι όμως ακόμη πιο σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει στους πολιτικούς. Γιατί έχουν πολλές φορές υπονομεύσει την αξία της, την αδιαμφισβήτητη αξία […]

Δεν είναι ανάγκη να επιστρέψει η «Αρετή και τόλμη» στη δημόσια τηλεόραση για να γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω. Εχει ήδη επιστρέψει η συζήτηση για τη δραχμή. Ως χόμπι συλλογής κερμάτων; Οχι. Ως διέξοδος στα βάρη του ευρώ; Ούτε ακριβώς. Οπως η εκπομπή του υπουργείου Αμυνας για το αξιόμαχο και την ετοιμότητα του στρατού, έτσι και […]

Ηταν, από μια άποψη, ένα déjà vu: ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας επισκέφθηκε χθες το Αττικό Νοσοκομείο για να διαβάσει ένα πανό που έγραφε ότι «Δεν θα περάσει το σφαγείο ΕΕ – ΔΝΤ – κυβερνήσεων» και μια ανακοίνωση που έλεγε ότι επισκέπτεται το νοσοκομείο «για να τιμήσει τους “ευεργέτες εφοπλιστές” που έδωσαν κάτι λίγα από το […]

Σύμφωνα με τους ειδικούς της διατροφής, το «0% λιπαρά» δεν είναι τόσο υγιεινό όσο ακούγεται. Γιατί μπορεί με τη χημική επεξεργασία να εξαφανίζεται εντελώς το λίπος από τα γιαούρτια και το τυρί, αλλά χάνεται η διατροφική αξία. Ισχύει στην πολιτική ό,τι και για τα γαλακτομικά; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι ολλανδοί […]

Ο πρώτος δημοσιογράφος που έκανε είδηση τον εαυτό του στην ιστορία της δημοσιογραφίας ήταν και ο τελευταίος που το έκανε με απολαυστικό τρόπο. Λεγόταν Χάντερ Τόμσον και, με τη βοήθεια αξιοσημείωτων ποσοτήτων ναρκωτικών και αλκοόλ, εμπνεύστηκε τη δεκαετία του ’60 το ρεπορτάζ στο επίκεντρο του οποίου είναι αυτός που το γράφει. Αυτό το είδος προσωποκεντρικής […]

Για τους ιστορικούς οι υποθέσεις είναι χαμένος χρόνος. Αλλά καμιά φορά δεν αποφεύγεται ο πειρασμός. Τι θα είχε συμβεί εάν ο υπουργός μιας κυβέρνησης «σαμαροβενιζέλων» δήλωνε ότι οι πρόσφυγες «έχουν εδώ πράγματα που δεν είχαν στα σπίτια τους» ή αντιδρούσε σε μια κατάληψη προσφύγων με τη φράση «είμαστε κράτος με νόμο;». Πόσα πρωτοσέλιδα με οιμωγές, […]

Πώς αντιμετωπίζεται η διαφθορά; Εξαρτάται πού βρίσκεται κανείς. Στη Ρουμανία η κυβέρνηση επιχείρησε να την εξαφανίσει αποποινικοποιώντας την –αλλά το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσει η χώρα τα πιο σοβαρά επεισόδια από την εποχή της πτώσης του Τσαουσέσκου. Στη Γαλλία καταπολεμάται από δραστήριες εισαγγελικές Αρχές –λόγος για τον οποίο ο υποψήφιος της Δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν δεν […]

Ας πούμε ότι κάποτε τους ένωσε κάτι που, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, αποδείχθηκε αυταπάτη. Κι ας πούμε ότι σήμερα τους ενώνει μια άλλη αυταπάτη, αυτή της δραχμής που, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis, εκφράζεται σαν υπόγειο ρεύμα από το 40% των ψηφοφόρων του ενός και το 50% του άλλου. Αλλά δεν υπάρχει κάτι […]

Κι αν ο ακομπλεξάριστος βουλευτής που δεν έχει ταμπού είναι ο λαγός της υπόθεσης; Αν πέταξε το σύνθημα της αποδαιμονοποίησης για να κόψει αντιδράσεις ο αρχηγός του; Αν η δουλειά του ήταν να ρίξει τον σπόρο ακόμη ενός δημοψηφίσματος –αυτή τη φορά με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή»; Ο βουλευτής Ξυδάκης δείχνει αρκετά παροπλισμένος για […]

Μπορεί να φανταστεί κανείς πώς θα διατύπωνε τις ενστάσεις του ο Πάνος Καμμένος με τον μπρουτάλ σεξισμό του. Πώς θα έκρινε μια κυβέρνηση, η οποία θα άφηνε να εννοηθεί πως θα εξέδιδε τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς στην Τουρκία πριν αποφασίσει για την τύχη τους η Δικαιοσύνη. Και τι θα έλεγε εάν, μετά τη δικαστική απόφαση […]