Κραυγές και ψίθυροι

Εμαθα να διαβάζω συλλαβίζοντας τις περιπέτειες της Μικρής Λουλούς. Κωλόπαιδο ήταν και καβγατζού, σε αέναο πόλεμο με τον Τάμπι αλλά και με μια υποφώσκουσα καψούρα. Ωστόσο, λόγω της αγαπημένης μου ηρωίδας, βρέθηκα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, στην εξαιρετικά αμήχανη θέση να πρέπει να υπερασπίσω την κοινή λογική. Δύσκολο για ένα παιδί επτά ετών. […]

Δεν ξέρω αν είχαμε αναφορές αποκλήρωσης, διαζυγίων ή ξυλοδαρμών. Πάντως φιλίες χάλασαν, διαδικτυακά μπλοκαρίσματα έπεσαν βροχηδόν και, γενικώς, βγήκαμε στη σέντρα για μια ταινία που δεν έχουμε καν δει. Αναφέρομαι στην ταινία «Ο φόνος του ιερού ελαφιού» του Γιώργου Λάνθιμου που δίχασε τους κριτικούς στις Κάννες όπως κατά κανόνα συμβαίνει με όλες τις εκφάνσεις της […]

Το βιοτικό επίπεδο μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας το καταλαβαίνει κάποιος από τα σκουπίδια της. Και όχι από το είδος –που είναι το προφανές –αλλά από τον όγκο τους. Αποψη διατυπωμένη από τη δεκαετία του 1980 που έμοιαζε σωστή, αφού όσο αυξανόταν η κατανάλωση, μεγάλωνε και ο όγκος των σκουπιδιών μας. Ο δείκτης ακμής μιας […]

Συνηθισμένη στη γραφική, συμπαθή και, ανέκαθεν, νομιμοποιημένη υπερβολή ως προς τη χρήση των λέξεων στα αθλητικά ρεπορτάζ, μάλλον μετριοπαθή θεώρησα τα σχόλια για τη συμμετοχή του Ολυμπιακού στον τελικό της Ευρωλίγκας μπάσκετ. Εκτός και αν οφείλεται στο ότι τα τελευταία χρόνια σαν να συνηθίσαμε στην κατάχρηση των υψηλών, σε νόημα, λέξεων στον καθημερινό μας λόγο. […]

Το ακούω στις παρέες, το κρυφακούω στον δρόμο (πάντα στήνω αφτί όταν δύο φίλες μιλούν μπροστά σε μια βιτρίνα, είναι αδιακρισία από την οποία δεν μπορώ να απαλλαγώ ούτε άλλωστε το προσπάθησα ποτέ), το διαβάζω στα σόσιαλ μίντια. Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια καινούργιο, αλλά αυτοί που το υποστηρίζουν χρησιμοποιούν μια όλο και πιο άτεγκτη […]

Οσο και αν το περιμέναμε, όσο και αν είχαν δώσει δείγματα από τα αντιπολιτευτικά και προεκλογικά τους συνθήματα που χώριζαν τον λαό σε «εμάς» και «αυτούς», κάθε ενσυνείδητος πολίτης αυτής της χώρας δεν μπορεί παρά να εκπλήσσεται από την αμετροέπεια με την οποία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χτίζει καθημερινά και όπου βρίσκει ελεύθερο οικόπεδο, τον […]

Καλώς ήλθε λοιπόν το τέταρτο Μνημόνιο, καλώς τα και τα μέτρα τα ζουμπουρλούδικα, κι ας μην κάνουμε άλλους παραλληλισμούς με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου («Καλώς ήλθε το δολάριο») γιατί θυμόμαστε πού εξελίσσεται το σενάριο. Στον βαθμό όμως που ο καθένας μπορεί να διακωμωδήσει την προσωπική του τραγωδία –ένα είδος τιμωρίας επειδή ζει και εργάζεται […]

Δεν άρχισαν τα όργανα χθες στη Βουλή. Απλώς ακούστηκαν οι πρώτες νότες ενός κακόηχου τραγουδιού που έχει γραφτεί πριν από πολύ καιρό. Και συγκεκριμένα, στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Οταν αυτοί που ωρύονταν να καεί η Βουλή ψηφίζονται και γίνονται βουλευτές, όταν αυτοί που ενορχήστρωναν τους τραμπουκισμούς εναντίον υπουργών βρίσκονται πλέον εντός Κοινοβουλίου, το επεισόδιο με […]

Ηταν ο τρόπος που μας υπαγόρευε η συναισθηματική μας παράδοση για να αγνοήσουμε ένα επερχόμενο κακό. Θυμάμαι και τη γιαγιά μου που το «οξαποδώ» το είχε στο τσεπάκι της. Κάτι σαν το Windex του μπαμπά Portokalos στο «Γάμος α λα ελληνικά» που απομάκρυνε από τη σκουριά στις βίδες μέχρι το σμήγμα στα σπυράκια. Ενα συντετμημένο […]

Τα γεγονότα είναι μεταξύ τους άσχετα. Προκαλούν και ενισχύουν όμως τους ίδιους συνειρμούς. Το ένα είναι η συμπλήρωση 25 χρόνων λειτουργίας του καφενείου «Φίλιον» της οδού Σκουφά, του δικού μας, ας πούμε, Café de Flore. Που μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρισινού καφέ αλλά σε αυτό το τέταρτο του αιώνα καθιερώθηκε στον αθηναϊκό […]

Βαθιά συντηρητικό. Αυτό ήταν, κυρίως, πέρα από βέβηλο ή βλάσφημο, το προχθεσινό εξώφυλλο του «Charlie Ebdo», με το σκίτσο του Εμανουέλ Μακρόν να ακουμπά το χέρι του στη φουσκωμένη κοιλιά τής υποτίθεται εγκύου 64χρονης συζύγου του και με τίτλο «Θα κάνει θαύματα». Τόσο συντηρητικό που το κάνει αδιάφορο ως αστείο. Μια κρυάδα χωρίς την παραμικρή […]

Πολλές φορές, όλο και πιο πολλές καθώς αθροίζονται οι μέρες και οι μήνες που το πηδάλιο της χώρας βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχω την εντύπωση ότι τα μέλη της έχουν περάσει από ένα είδος ομαδικής ψυχοθεραπείας. Πρώτα απ’ όλα είναι η κυβερνητική κασέτα. Τα λόγια που επαναλαμβάνονται με ακρίβεια άνω τελείας, ως […]

Σχολιάστηκαν σε μέσα ενημέρωσης, σόσιαλ μίντια και μεταξύ μας κουβέντες. Αναφέρομαι στα δελτία Τύπου με τα οποία το Μαξίμου έκανε αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και, υιοθετώντας ειρωνικό λανγκάζ ξανθής τρεσοφόρου τηλεπαρουσιάστριας (όπου τρέσα, τα εξτένσιον επί του τριχωτού της κεφαλής), προέτρεπε τον αρχηγό της να πάει πρώτα σε πρωινάδικο, μετά στην «Αθλητική Κυριακή», παράφρασε και τον […]

Συνέβη προ Μνημονίου, πριν καν ακόμη η κρίση μάς δείξει τα δόντια της. Περιώνυμη κυρία με επίθετο – εμπορική μάρκα, είχε καλέσει μία μεγάλη παρέα σε ψαροταβέρνα τουριστικού νησιού. Οπως συνήθως γίνεται (ή μάλλον γινόταν), οι φάβες και τα καλαμαροχτάποδα της αρχής γέμισαν τα στομάχια με αποτέλεσμα τα πιρούνια να μείνουν μάλλον αδιάφορα για την […]

Στο τελευταίο ντιμπέιτ ανάμεσα στον Μακρόν και τη Λεπέν, ο κάθε υποψήφιος ανέπτυσσε και ένα θέμα – μπόνους δικής του επιλογής. Ο πρώτος επέλεξε να μιλήσει για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και η δεύτερη για το έθνος. Και έτσι –όπως οι συνειρμοί γίνονται εφαλτήρια για να κάνουν οι σκέψεις άλματα συνδέοντας τα, φαινομενικά, μεταξύ […]

Θα το έβλεπα ως εμπειρία αν δεν ένιωθα τόσο μεγάλη αμηχανία κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με νέα ήθη που πρέπει να εμπεδώσω ως καταναλωτής. Να συνηθίσω, για παράδειγμα, ότι, όλο και πιο συχνά, όταν θέλω να παραγγείλω τηλεφωνικά μια πίτσα, ένα φαλάφελ, τρεις γύρους με απ’ όλα, «για τη δική μου ασφάλεια η […]

Εβλεπα στην τηλεόραση τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Βέτα, πολύ ευχαριστημένο από το καινούργιο Μνημόνιο που υπέγραψαν οι αγαπημένοι του υπουργοί (ο λατρεμένος του είναι ο Τσακαλώτος αφού δήλωσε ότι αν παραιτηθεί ο υπουργός Οικονομικών, εκείνος θα σταθεί μπροστά στην πόρτα να τον εμποδίσει –δεν διευκρίνισε αν θα φωνάζει «Μη φεύγεις, Ευκλείδη, θα φαρμακωθώ»). Ο […]

Η Μαρία Φραγκουδάκη είναι, όπως διαβάζω, μια νεαρή εικαστικός διεθνούς μάλιστα φήμης. Ούτε το ταλέντο ούτε τη φήμη της προτίθεμαι να αμφισβητήσω. Την άκουσα μάλιστα με ενδιαφέρον να εξηγεί το δρώμενο που, σε συνεργασία με την artist-performer Αναστασία Αργυρίου, παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες στο Σύνταγμα. Και το οποίο άρχιζε με ένα κρεβάτι που μετέφεραν […]

Εβλεπα την Πρωτομαγιά τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τους γραφικούς φίλους του έξω από το Χίλτον, στα όρια του πολιτικού μπουρλέσκ, να σκούζουν απολύτως πραγματιστικά συνθήματα, όπως να δοθεί το Χίλτον στον λαό (α, και λευτεριά στην Παλαιστίνη). Και θυμήθηκα ότι για έξι μήνες τούτοι οι τύποι κρατούσαν στα χέρια τους το οικονομικό μέλλον της χώρας […]

Πριν από λίγες ημέρες επισκέφθηκα ένα φιλικό ζευγάρι. Επιστήμονες, γύρω στα πενήντα, μικροαστικής καταγωγής, άνθρωποι που έχουν δουλέψει πολύ στη ζωή τους όχι τόσο για την καριέρα –που ούτως ή άλλως έκαναν –αλλά για να εξασφαλίσουν στα παιδιά και στους εαυτούς τους μια ζωή καλύτερη από αυτήν που έζησαν οι γονείς τους. Οπως λέμε, δηλαδή, […]

Το κατά πόσον θα σε απογοητεύσει κάποιος εξαρτάται από το αν διαψεύδεται η αρχική εντύπωση που έχεις γι’ αυτόν. Για παράδειγμα, τα τρίστρατα στις διαδρομές των κυρίων Σπίρτζη και Κουρουμπλή δεν προμήνυαν κάτι καλύτερο από το κρυφτούλι με την αλήθεια. Από τον Γιάννη Μουζάλα όμως περιμέναμε άλλα. Ιδρυτικό μέλος των Γιατρών του Κόσμου, χωρίς κομματικές […]

Ούτε οι γονείς του Εμανουέλ Μακρόν –το μακρινό 1993, όταν έμαθαν τον έρωτα του γιου τους με την καθηγήτριά του –ούτε ο πρώην άντρας της Μπριζίτ Τρονιέ ούτε τα παιδιά της ούτε οι κουμπάροι τους νομίζω ότι ανέλυσαν τόσο πολύ και με τέτοιες αναγωγές τη διαφορά ηλικίας του υποψήφιου προεδρικού ζεύγους της Γαλλίας όσο ο […]

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών και, κυρίως, τα παρελκόμενά τους ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τη ματαιότητα του διπόλου Αριστερά – Δεξιά. Βέβαια, όσοι ακόμη το χρησιμοποιούν ως άλλοθι είτε πολιτικής ηθικής είτε πατριωτικού φρονήματος θα εξακολουθήσουν να το καλλιεργούν και να το αναπαράγουν. Και δεν μιλάω για τα […]

Η αιτία συνδέεται με τον θάνατο του Στάθη Ψάλτη. Η αφορμή είναι η χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Οταν μαθεύτηκε ότι έφυγε ο καλτ πρωταγωνιστής της δεκαετίας του ’80, οι περισσότεροι θυμήθηκαν όχι τις ταινίες που δημιούργησαν τον κινηματογραφικό μύθο του αλλά κάποιες λαμπερές χαραμάδες στην καριέρα του όπως τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του στους «Εμπόρους των […]

Δυο άνδρες. Και οι δυο νέοι, παρά την εικοσαετία που τους χωρίζει. Ο ένας στην ακμή των σαράντα, ο άλλος στην ακμή των είκοσι χρόνων του. Και οι δύο ζουν το όνειρό τους. Ο μεγαλύτερος φαίνεται ότι είχε φροντίσει από νωρίς να κάνει το όνειρό του σχέδιο δράσης. Για τον μικρότερο η ζωή έκανε σχέδια […]

Πενήντα χρόνια από τη χούντα της 21ης Απριλίου σήμερα. Μία θλιβερή επέτειος σε μία θλιβερή συγκυρία. Στην ηλικία που η σημαντικότητα των γεγονότων προσμετράται από τη λεπτομέρεια της προσωπικής αντίληψης, ό,τι θυμάμαι αμυδρά από εκείνο το πρωινό είναι τον μικρασιάτη παππού μου να μουρμουρίζει «όχι πάλι!» υπαινισσόμενος, όπως πιθανολόγησα πολύ αργότερα, τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα που […]

Τις τελευταίες σεζόν, Πρωτοχρονιά, Πάσχα και καλοκαίρι οι στυλιστικές επιλογές του ζεύγους Πατούλη έχουν γίνει κάτι σαν εθιμοτυπικό εικαστικό δρώμενο. Τουλάχιστον έτσι όπως επικοινωνείται από το Διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια. Ενδιάμεσα δίνονται και άλλες αφορμές όπως για παράδειγμα η συνάντηση με τον Τραμπ. Ελάτε λοιπόν να κράξουμε ιδίως την «Πατούλαινα». Για τα μίνι της, […]

Σε αυτό το κράτος της ΝΑ. Ασίας οι άνθρωποι χαιρετούν ο ένας τον άλλον με την ερώτηση «Τι έφαγες;». Αυτό είναι το «καλημέρα» τους. Συνήθεια με ρίζες σε μια εποχή που η στοιχειώδης διατροφή ήταν πολυτέλεια και, ύστερα από δεκαετίες αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης, παραμένει ως υπαινικτική υπενθύμιση των χαλεπών καιρών. Ή ως ξόρκι της επιστροφής […]

Το κλίμα των ημερών ευνοεί την αναζήτηση του φιλοσοφικού ή υπαρξιακού αυτονόητου. Στην εποχή των διαδικτυακών ευχών, των αγαπησιάρικων emoticon και των ψυχαναγκαστικών προτροπών να αγαπάμε αλλήλους, το να αναρωτηθείς πώς εφαρμόζεται στην καθημερινότητα η καλοσύνη των άλλων κινδυνεύει να διολισθήσει στην αφέλεια. Η αλήθεια όμως δεν είναι κάτι που για να το πλησιάσεις χρειάζεται […]

Τη θυμάμαι να καταφθάνει, πρόπερσι, σε εξοχικό φίλων που την είχαν καλέσει για το τριήμερο του Πάσχα. Αφού τους είχε για δεκαπέντε μέρες στο «θα έρθω, δεν θα έρθω», μια γιατί είχε πολλές δουλειές, μια γιατί δεν ήταν σε mood για διακοπές σε οικογενειακό περιβάλλον. Εισέβαλε λοιπόν στο σπίτι με τον αέρα μιας πολυδιαφημισμένης επαναστατικότητας […]

Δεν ξέρω αν πήρε έκταση λόγω Πάσχα και σχετικών διατροφικών παραδόσεων. Πάντως η σύγκρουση, στη διαδικτυακή και πραγματική ζωή, μεταξύ βίγκαν και κρεατοφάγων έχει τη σφοδρότητα και το πάθος των ημερών του δημοψηφίσματος (εντάξει, λέμε και καμιά υπερβολή). Βέβαια οι πιο φανατικοί είναι οι βίγκαν που, πολλοί από αυτούς, έχουν δώσει στα διατροφικά τους ήθη […]

Υπάρχει κάτι το εντελώς αριστερό που η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει προστατέψει με νύχια και με δόντια. Τι μισεί ο κομμουνιστής πιο πολύ από το να του αμφισβητήσεις τον Στάλιν; Τι δεν αντέχει να ακούει ο συριζανελίτης περισσότερο και από τον Βαγγέλη Βενιζέλο; Την κριτική. Από αυτήν τη δυσανεξία δεν έχουν παρεκκλίνει χιλιοστό. Εως πριν […]

Μπορεί να είναι το κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας. Μπορεί και το ότι δεν έχει απομείνει πλέον κολυμπηθρόξυλο για να πιαστούν βουλευτές, στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από το ναυάγιο στη Μάλτα του «Τιτανικού» της αριστεράς ιδεολογίας. Ούτε κατάρτι από αυτήν. Ετσι, ο τρόπος που προσπαθούν να υπερασπιστούν το προσύμφωνο είναι τόσο διάτρητος, που προκαλεί […]

Αρχισα να το παρατηρώ στα κοινωνικά των εφημερίδων, ένα σημείο αναφοράς των καθημερινών αναγνωστών που ισότοπό του δεν υπάρχει ακόμη στο Διαδίκτυο. Εκεί λοιπόν, στις αγγελίες κηδειών (το πρώτο πράγμα που, με νοσηρή συνέπεια, διαβάζω από παιδί μόλις πιάσω στα χέρια μου εφημερίδα), αφού αναφερθούν τα τεθλιμμένα παιδιά, εγγόνια, ανίψια και λοιποί συγγενείς, αποχαιρετά την […]

Στο «10» του Μ. Καραγάταση, μια μεγαλοκοπέλα τριγυρνάει στο λιμάνι του Πειραιά και ρωτάει τους περαστικούς πότε θα έρθει το τάδε πλοίο στο οποίο είναι καπετάνιος ο αρραβωνιαστικός της. Το πλοίο έχει βουλιάξει πριν από δέκα χρόνια, αλλά δεν της το λέει κανείς. Αλλωστε, και να της το πουν, δεν το πιστεύει γιατί έχει ήδη […]

Η είδηση ήταν ότι το υπουργείο Παιδείας πιστοποίησε ως κέντρο διά βίου μάθησης σχολή Αστρολογίας. Εχω την εντύπωση ότι πολλά από τα μέλη της κυβέρνησης, γυναίκες και άνδρες, μετά βίας συγκρατιούνται να μην αποδώσουν την καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης σε ανάδρομους πλανήτες ή να μην αποτιμήσουν ως εχθρούς του Πρωθυπουργού ύποπτες συναστρίες, αλλά αυτό […]