Καλοί καιροί

Αν και μας συμβαίνουν συμφορές εθνικής κλίμακας, αναφέρομαι εδώ σε ένα ήσσον περιστατικό: πριν από λίγες ημέρες, πρώην μέλος του Κοινοβουλίου αρνήθηκε να συνεργαστεί σε έλεγχο της αστυνομίας, έκανε φασαρία στη μέση του δρόμου και αναφώνησε μεταξύ άλλων: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»· ίσως, όπως συνηθίζεται, προσθέτοντας «ρε» πριν από το ερωτηματικό. Eμείς οι Νεοέλληνες, ξεστομίζουμε […]

Συζητάμε συχνά τι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές: είναι αναπόφευκτο· οι πολίτες πιστεύουν στη δύναμη του εκλογικού τους δικαιώματος. Αλλά, επειδή δεν είμαστε «κανονική χώρα» –έχουμε συμφωνήσει σ’ αυτό μολονότι το νόημα των δύο αυτών λέξεων αποκλίνει μεταξύ κοινωνικών ομάδων και πολιτικών αντιλήψεων –οι εκλογές δεν θα φέρουν ριζικές αλλαγές· σίγουρα, σχεδόν σίγουρα, δεν θα […]

Το «καθήκον» να θυμόμαστε τις τραγωδίες –πολέμους, πραξικοπήματα, δολοφονίες, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας –και να μνημονεύουμε τα θύματα έχει γίνει μέρος της θρησκείας του πολιτισμού μας. Δεν είναι παλιό φαινόμενο: μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα τη μνήμη (και τα «μνημεία»), καθώς και την ιστορική αφήγηση καθόριζαν οι εξουσίες και οι νικητές: οι βασιλιάδες έστηναν […]

Ενα από τα βασικά συστατικά της διάχυτης ιδεολογίας και πολιτικής μυθολογίας είναι η ιστορική μνήμη· η επιλεκτική, διεστραμμένη και παντοτινά “οδυνηρή” μνήμη την οποία διατηρούν ενεργή οι καλύτεροι από τους προπαγανδιστές. Το 1950, το βιβλίο του Μωρίς Αλμπβάκ για την εξίσωση συλλογικής μνήμης και επιβίωσης –που εκδόθηκε πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα στο […]

Η τηλεοπτική συνέντευξη του Εμμανουέλ Μακρόν για τον πρώτο χρόνο της προεδρίας ήταν αποκαρδιωτική: για τη δυσφορία δεν ευθύνεται τόσο ο πρόεδρος, ο οποίος μού φάνηκε ανθεκτικός στις επιθέσεις ―ήταν έτοιμος για όλα― όσο οι συνεντεύκτες του: ο κατά τη γνώμη μου σοσιαλφασίστας Εντβύ Πλενέλ ―τον προδίδει μεταξύ άλλων το χιτλερικοσταλινικό μουστάκι― και ο Zαν-Ζακ […]

Κανείς δεν μπορεί να στηριχθεί στη βοήθεια των δυτικών χωρών: η πολιτική μας, απόρροια της προπαγάνδας της καλοσύνης, της μεταμέλειας και της παρακμής είναι μαλθακή. Κι όταν δεν είναι -λόγου χάρη στην περίπτωση της επέμβασης στο Ιράκ επί Τζορτζ Γ. Μπους- στηρίζεται σε τόσο αλλοπρόσαλλη στρατηγική και τακτική ώστε πλήττει λανθασμένους στόχους και καταλήγει σε […]

Το ΝΑΤΟ έχει απογοητεύσει πολλές φορές την Ελλάδα· αλλά, για να φύγουμε από τη Συμμαχία απαιτούνταν, μεταξύ άλλων, στενότερες και πιο ειλικρινείς σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση –τις οποίες δεν είχαμε και δεν αποκτήσαμε ποτέ. Η απογοήτευση δεν οφείλεται αποκλειστικά στις αποτυχίες της Ατλαντικής Συμμαχίας· σήμερα όμως το ιστορικό των αποτυχιών είναι τόσο επιβαρημένο ώστε […]

Το 2002, ένα βιβλίο με τίτλο «Τα χαμένα εδάφη της δημοκρατίας» περιέγραφε πώς πέρασαν στον αστερισμό του Ισλάμ συνοικίες, δήμοι, σχολεία και πανεπιστήμια. Στα επόμενα δεκαέξι χρόνια, στα εξισλαμισμένα γαλλικά εδάφη (παρόμοια υπάρχουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες), προστέθηκαν ισχυροί θύλακες φιλοϊσλαμικής πολιτικής που κατέληξαν σε μικροκράτη εν κράτει: σήμερα, το 69,3% των 9.200 μουσουλμάνων μαθητών […]

Έγραφα πριν από δύο εβδομάδες για το βιβλίο του Χακίμ Ελ Καρουί, ενός από τους επιφανέστερους εκκοσμικευμένους μουσουλμάνους, «Ισλάμ, μια γαλλική θρησκεία» που παρουσιάζει στοιχεία για την πίστη και την πολιτική των μουσουλμάνων στη Γαλλία. Καθώς απαγορεύονται οι επίσημες έρευνες γύρω από το θρήσκευμα και τη φυλή –μπορούμε να εξάγουμε σχετικά συμπεράσματα μόνο από τον […]

O Χακίμ Ελ Καουρί, που το 2016 είχε κάνει έκκληση, μαζί με άλλους σαράντα μουσουλμάνους εναντίον του ισλαμικού φονταμενταλισμού (αιγιαλώ λαλείς…) επανήλθε με ένα βιβλίο που έχει τίτλο «Ισλάμ, μια γαλλική θρησκεία». O Ελ Καουρί, προσπαθώντας να μας ανοίξει τα μάτια που κρατάμε πεισματικά κλειστά, αναλύει το πώς και το γιατί στη Γαλλία πληθύνονται οι […]

Αν δούμε τη μικρή εικόνα, τη χώρα μας, το 2017 δεν τα πήγαμε και τόσο καλά: όχι επειδή κάτι άλλαξε· κυρίως, επειδή δεν άλλαξε τίποτα, εκτός του ότι οι περισσότεροι από μας φτωχύναμε ακόμα λιγάκι. Ηγεσίες και πολίτες αποστρεφόμαστε τις αλλαγές. Άρα, προχωρούμε κουτσά-στραβά· ενίοτε, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάνουμε ένα βήμα μπροστά· […]

Ο «καινούργιος άνθρωπος», το ανθρώπινο μοντέλο που περιέγραφαν και κατασκεύαζαν οι σοβιετικές ηγεσίες, φαίνεται πως έχει υλοποιηθεί στη Βόρεια Κορέα: τα χαρακτηριστικά που ανέλυε ο Τρότσκι στο «Λογοτεχνία και επανάσταση» –εγκράτεια, έλεγχο συναισθημάτων και ενστίκτων, αυταπάρνηση –με στόχο τη δημιουργία ενός ανώτερου κοινωνιοβιολογικού τύπου, συνθέτουν τον υποτελή μιας συναινετικής δικτατορίας, με αγελαίο πνεύμα, χωρίς ατομικότητα. […]

Μόλις διάβασα ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουίς, συγγραφέα και ακτιβιστή της άκρας αριστεράς, που έχει μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Πρόκειται για το χρονικό ενός βιασμού: την παραμονή των Χριστουγέννων ένας νεαρός Αλγερινός, ο Ρεντά, βιάζει τον Εντουάρ και προσπαθεί να τον στραγγαλίσει. Αλλά ο Εντουάρ, που ως μέλος της χρυσής νεολαίας εντρυφά στον Νίτσε […]