Η γλώσσα ως ταυτότητα ιθαγένειας
Παραπέμπω στο σημερινό μου κείμενο σε ένα έργο, στον «Δαβίδ» (αγνώστου χίου λογίου), εξόχως ερεθιστικό για σκηνοθέτη και παραγωγή (ηθοποιούς, εικαστικούς, συνθέτες) μιας παράστασης. Αφορμή η παράσταση του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου και του ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟΥ το 1980, σε καλοκαιρινή περιοδεία, αλλά και στην πατρίδα του αγνώστου ποιητή, στη Χίο, με σκηνικά και κοστούμια του Γιώργου Πάτσα […]