Πανδώρα

Δεν χρειάζεται μαντική ικανότητα – άλλωστε δεν υπάρχει παρά μόνο ως σχήμα λόγου – για να προβλέψει κάποιος ότι το 2021 θα φέρει τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης.

Αν δεν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις και να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το αίσχος με τις selfies των εμβολιαζομένων κυβερνητικών ήταν ένα οργανωτικό λάθος.

Το Πάντειο δεν θέλει στους χώρους του την ειδική μονάδα που σχεδιάζεται από την Αστυνομία για την αστυνόμευση των πανεπιστημιακών χώρων.

Νευρικότητα είναι ο ηπιότερος τρόπος για να περιγράψεις τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην προοπτική του εμβολιασμού. Δυσπιστία και καχυποψία για κάθε βήμα της προετοιμασίας, σπουδή για αιτιάσεις εκ των προτέρων, γενικώς διαπιστώνω από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν εκνευρισμό που δεν ελέγχεται

«Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), του Τάκη Θεοδωρόπουλου (για τους φίλους «Γέροντας Τάκης»), είναι ένα κείμενο στην κλασική παράδοση του δοκιμίου - προτού παραλάβουν το είδος οι πανεπιστημιακοί και του αφαιρέσουν τη λογοτεχνική χάρη. Με τη χαρακτηριστική του λεπτή ειρωνεία, ο συγγραφέας εξερευνά τη συνέχεια του Ελληνισμού, μέσα από την έννοια του «θυμού», την οποία ανιχνεύει καθ' όλη την ιστορική πορεία μας ως έθνος. Η ειρωνεία - όχι ως λεκτική εξυπνάδα, αλλά ως τρόπος θέασης των πραγμάτων - γίνεται το μέσον με το οποίο ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται την εθνική του ταυτότητα. Είναι η μέθοδος αυτοπροστασίας του σκεπτόμενου ανθρώπου.

Εν όψει Χριστουγέννων και με την υπόθεση των διασυνδέσεων της Folli - Follie με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρεται για σχολιασμό, ελπίζω στο κυβερνών κόμμα να έχει γίνει κατανοητό πόση ζημία προκάλεσαν στους θεσμούς οι μέθοδοι της «πρώτης φοράς Αριστερά», κατά το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εγραφα χθες για τα ρεβεγιόν που ετοιμάζονται στα βόρεια προάστια, με rapid tests - εξόδοις του οικοδεσπότη - για τους προσκεκλημένους.

Πενία τέχνας κατεργάζεται, αλλά αν μου επιτρέπετε θα προσέθετα κάτι ακόμη στο κλισέ: και ο πλούτος θράσος.

Η μάχη με το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού έχει χαθεί. Οχι μόνον εδώ, αλλά και παντού - μιλώντας τουλάχιστον για την κατηγορία των συγκρίσιμων με τη δική μας χωρών

Οσο και αν οι λέξεις όταν τις χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση χάνουν τη σημασία τους, έχουν καταντήσει κουραστικές οι εκρήξεις «δημοκρατικής ευθιξίας» της αντιπολίτευσης που συμβαίνουν με το παραμικρό, όπως στην πρόσφατη περίπτωση άρσης της ασυλίας δύο βουλευτών της αντιπολίτευσης, του Παύλου Πολάκη και της Αγγελικής Αδαμοπούλου του «Μέρα25».

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η σύσταση του Πρωθυπουργού στον Νίκο Φίλη να φορέσει τη μάσκα του, επειδή ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ήταν απρέπεια.

Δεν έχω την παραμικρή ειρωνική διάθεση, σας διαβεβαιώ, όταν υποστηρίζω ότι η Σουλτάνα Ελευθεριάδου αδικήθηκε. Η αντίδραση του Τύπου και των σχολιαστών ήταν να της καταλογίσουν αμέσως «χυδαιότητα», επειδή, μιλώντας κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, χαρακτήρισε τον Πρωθυπουργό «επιδειξία».

Τέτοια επίδειξη χιούμορ από τον Στέλιο Πέτσα δεν την περίμενα και, ομολογουμένως, με εξέπληξε ευχάριστα! «Η Εκκλησία έχει πραγματικά δείξει υπεύθυνη στάση σε όλο αυτό τον Γολγοθά που ανεβαίνουμε όλοι μας», είπε.

Αναγκαστικά, πρέπει κάπως να χρυσώσουμε το χάπι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, γι' αυτό και ακούμε ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης να δηλώνουν ότι, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων του Συμβουλίου, οι τριβές μας στην Ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία είναι πλέον ευρωτουρκικό ζήτημα και όχι ελληνοτουρκικό.

Αν, λίγο πριν μπούμε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, το διεθνές περιβάλλον θυμίζει 19ο αιώνα, η μομφή δεν είναι μόνο για την Τουρκία. Εκείνη κάνει τη νεο-οθωμανική επιλογή της και, υποθέτω, αναλαμβάνει την ευθύνη της.

Μολονότι αριστερός και δεδηλωμένα αντίπαλος του συστήματος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνει μέχρι το μεδούλι τα πλεονεκτήματά του, δηλαδή τις πολυτέλειες, τα προνόμια, την ανώτερη ποιότητα ζωής γενικώς, που φέρνει η επαγγελματική επιτυχία και η κοινωνική ανέλιξη

Ακριβώς επειδή η τωρινή πρόκληση είναι δυσκολότερη, θα όφειλε η κυβέρνηση να έχει λόγο ενιαίο και απόλυτης σαφήνειας. Αυτό, δυστυχώς, δεν συμβαίνει.

Μέσα μου ουδέποτε αμφέβαλλα, τώρα όμως έχουμε πλέον και την απόδειξη για το βαθύτερο πρόβλημα του Πολάκη.

Η δήλωση για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, που ανήρτησε χθες στο Facebook ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είχε λέξη για τον λόγο της απαγόρευσης εφέτος των επετειακών «εκδηλώσεων» (πορείες, καταστροφές, εμπρησμοί κ.λπ.).

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως πολιτικό σχήμα έπαψαν να υπάρχουν (το δεύτερο συστατικό απορροφήθηκε από το πρώτο), το πνεύμα τους όμως ζει και «ενώνει».

Επειδή συχνά συμβαίνει οι μεγάλες φασαρίες να ξεκινούν από αφορμές στις οποίες οι περισσότεροι αρχικά δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία, ας έχουμε στον νου μας την ερχομένη Τρίτη

Η πρόεδρος Φώφη μέμφεται την κυβέρνηση, επειδή διαπιστώνει ότι «τρέχει πίσω από τις εξελίξεις».

Ας προμηθευτεί ο δήμος ένα Playstation για τον αντιδήμαρχο Επιχειρηματικότητας (sic) Ν. Μακρόπουλο, ώστε τουλάχιστον να κοροϊδέψει τη νοσταλγία για την αγαπημένη του Aston Martin

Για όσους παρακολουθούν τις δηλώσεις της, είναι φανερό ότι, οκτώ μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρχίζει πλέον να νιώθει άνετα με τον ρόλο της.

Η επίθεση που δέχθηκε από σύσσωμη την αντιπολίτευση ο Γιώργος Γεραπετρίτης, για τις πρόσφατες δηλώσεις του περί ΜΕΘ, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνηθες περιστατικό στρέβλωσης των λόγων του πολιτικού αντιπάλου. Hταν, πιστεύω, ένα γεγονός που αποκαλύπτει την πραγματική διαχωριστική γραμμή στην πολιτική αντιπαράθεση σήμερα, εν καιρώ κορωνοϊού.

Υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν και κάνουν το μυαλό να σταματά, σαν να έπαθε βλάβη.

Ο πρόεδρος Βαρουφάκης αγανακτεί, όταν η εικόνα ενός στρατιωτικού τανκ καλύπτει την πρόσοψη της Βουλής.

Δεν μπορεί. Ακόμη και για τους διακείμενους φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα έρχονται κάποιες στιγμές που θα συναισθάνονται ότι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ για τον χειρισμό της υγειονομικής κρίσης καλπάζει ξέφρενη στο πεδίο του παραλογισμού.

Μόνον έτσι, όπως το λέω στον τίτλο, εξηγώ την ανατίναξη του Νίκου Φίλη με αφορμή την προβολή του φιλμ για τις Ενοπλες Δυνάμεις στην πρόσοψη της Βουλής.

Γνωρίζουμε οι περισσότεροι ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και υπουργίας Καμμένου (του εξαφανισμένου σήμερα) η Παναγία προήχθη με κάθε επισημότητα στον βαθμό του υποστρατήγου Πεζικού. Αυτό που αγνοούμε, όμως, είναι ότι έκτοτε κατέφυγε στα διοικητικά δικαστήρια ζητώντας αποκατάσταση για την καθυστέρηση στην απονομή βαθμού και κέρδισε σε όλες τις βαθμίδες!

Ηταν ένα περιστατικό από αυτά που με την ορολογία του παρελθόντος θα το ονομάζαμε «ηθικής τάξεως».

Βρίζουν τον Χρυσοχοΐδη, επειδή ένας αστυνομικός εφήρμοσε ηλιθίως τον νόμο - έστω, να το καταλάβω. Να τον βρίζουν όμως και επειδή παρενέβη για να διορθώσει το λάθος! Σαν πολύ δεν πάει;

Αν αναζητήσετε την επίμαχη φωτογραφία του σκανδάλου, θα δείτε μια ημίγυμνη «μαθήτρια» από τη Βραζιλία, η οποία στέκεται μπροστά από ένα μισάνοικτο ντουλάπι αποδυτηρίων με βιβλία στο εσωτερικό του και τουρλώνει έναν υπερφυσικό πισινό, δημιούργημα της πλαστικής χειρουργικής μάλλον παρά της φύσης.

Εκτός από γούστο, έχει και ιδιαίτερη σημασία ότι το τέχνασμα με το οποίο μετακινήθηκαν προς το σημείο της συγκέντρωσης οι 200 του ΚΚΕ ήταν εκείνο που είχε προτείνει ο μητροπολίτης Κερκύρας στο εκκλησίασμά του, στο πρώτο λοκντάουν.

Τώρα, που έχουμε εβδομήντα ένα θανάτους σε μία μέρα από την ίδια αιτία, συζητούμε αν ο «γιορτασμός» του Πολυτεχνείου, για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα της ανακοίνωσης του ΚΚΕ, είναι ανώτερο αγαθό από την ανθρώπινη ζωή...