Ενοχοποιητικά στοιχεία

Στον αγώνα ενωμένοι Στο τσιγάρο χωριστά; Χρόνης Μίσσιος, «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» Σε μια χώρα με τόσο φωτεινό ήλιο, η πολιτική να κυριαρχείται από βαθιές σκιές, σε μια χώρα μ’ έναστρο ουρανό, οι πολίτες να περπατάνε στα τυφλά μέσα στο πυκνό σκοτάδι, σε μια χώρα όπου τραγουδάνε ακόμα και τα πουλιά, να σιωπούν οι [αυτοαποκαλούμενοι] […]

Φυλάξτε τις λέξεις …εκεί που ενδημεί το είδος αχυράνθρωπος ο ανθρωποχαμαιλέων Κ. Υφαντής, «Φωτοδρόμιο» 1Στο παρελθόν συγκροτούσαν ενώσεις, ομίλους, λέσχες, λόμπι, μοιράζονταν την εξουσία, τα έργα, τα «πακέτα» και διακινούσαν πολιτική επιρροή και προστασία [μαγειρεύοντας το μέλλον μας]. Η μαγική συνταγή. Πέντε – δέκα κατέχοντες κυβερνητικές θέσεις κι έχοντες «κονέξια» ίδρυαν μια κίνηση ενεργών πολιτών […]

Δεν προσπαθώ να πείσω κανένα και για τίποτα. Να αλλάξω την κοινωνία ή τους ανθρώπους. Δεν κομίζω καμία αποκαλυπτική αλήθεια. Εμένα προσπαθώ να αλλάξω. Να με εξευγενίσω Κ. Γ. Ταβουλτσίδης, «Η Σφιγξ» Οι πολιτικοί, ιδίως οι ιστάμενοι στην κορυφή της ηγεσίας, οφείλουν αυτές τις μέρες να κάνουν έναν απολογισμό δράσεων, ίσως και ζωής. n Πόσο […]

Ιδού Ο άνθρωπος Προκρούστης / ο ανίκητος και αμετανόητος / που έθεσε τον εαυτό του ως πρότυπο ….. Και σπάει και κόβει και ράβει και θερίζει / κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Κ. Γ . Ταβουλτσίδης, Η Σφιγξ Ετσι θέλουν να ερμηνεύουν ορισμένοι τον Κόσμο, το Σύμπαν, τη δική τους αρχή της Πλάσης. Να μην […]

Χωρίς σπίτι δεν υπάρχει δουλειά Χωρίς δουλειά δεν υπάρχει σπίτι Χωρίς σπίτι και δουλειά δεν υπάρχει Δημοκρατία Ούλριχ Μπεκ Τελικά είμαστε «αυτό που δηλώνουμε, αυτό που κάνουμε, αυτό που έχουμε ή μήπως αυτό που φοβόμαστε»; Το ερώτημα είναι εν μέρει υπαρξιακο-φιλοσοφικό κι εν μέρει πολιτικοκοινωνικό. Αποκτά δε ιδιαίτερο νόημα στις τωρινές συνθήκες καθώς η οικονομική […]

Είσαι γνωστός από παλιά σύντροφε του Ταρζάν. Μα εδώ σ’ αυτό το κτίριο τι τάχα, να γυρεύεις; Θ. Φροντιστής, Προς πίθηκο Αυτό που διακρίνει έναν έντιμο πολιτικό από έναν πολιτικάντη είναι η προσωπική ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις/παραλείψεις του. Το παραπάνω ισχύει ιδιαίτερα γι’ αυτούς που [θέλουν να] «το παίζουν» μάγκες, οι οποίοι όταν κάνουν […]

Απ’ τον Νεάντερταλ στον Ανθρωπο μιά προβιά που έγινε κουστούμι Κ. Υφαντής, Φωτοδρόμιο Ο φιλοσοφικός στοχασμός, η μεταφυσική αγωνία, η επιστημονική έρευνα, η κοινωνική εμπειρία ή η πολιτική αναγκαιότητα δημιουργούν και ερμηνεύουν την πραγματικότητα; Κι εντέλει όλες αυτές οι εκδοχές εξανθρωπίζουν περισσότερο ή απανθρωποιούν τον Ανθρωπο [ως πλάσμα, ως άτομο, ως κατασκευή, ως αυτεξούσιο(;) μέλος […]

Ο Πρόδρομος Ιωάννης άνεργος και θλιμμένος στην όχθη του Ιορδάνη στέκεται αμήχανος χωρίς να ξέρει ποιανού τον ερχομό προετοιμάζει Δ. Φαφούτης, Τα κατατρεγμένα Ωραία [νομίζαμε ότι] είχαμε στρώσει τη ζωή μας. Ολα για το σήμερα, όλα ευδαιμονία, όλα δίχως κανόνες και όρια. Εξαφνα όμως ήρθε το αύριο και μας βρήκε απροετοίμαστους. Είχαμε ξεμείνει από συνθήματα, […]

Εκκωφαντική η σιωπή των ελλήνων θεών, φιλοσόφων, ηρώων προειδοποιεί, ανήσυχα, ότι θα βρουν χειρότερα την Πατρίδα Παυλίνα Μπεχράκη, «Στα χρόνια της ανάγκης» Αναρωτιέμαι σε τι είναι σήμερα «στρατευμένοι» [οι συνήθως πολλαπλώς αστράτευτοι] διανοούμενοι της χώρας. Σε ιδέες, στα κακώς κείμενα, στο Εθνος/Πατρίδα, στις ελπίδες του απλού πολίτη; Μερικοί σιωπούν γιατί δεν έχουν τίποτα να πούνε […]

Μου είπαν ότι είχες πεθάνει και σε ξαναβρίσκω στο καφενείο να παίζεις τάβλι με τους ζωντανούς Κερδίζεις κιόλας φοράς και γραβάτα Εσύ ποτέ δεν φορούσες γραβάτα Ποτέ δεν κατέβαινες στην πλατεία… Νάσος Βαγενάς, Θάνατος στα Εξάρχεια Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνεται μεγάλη κινητικότητα στη [λεγόμενη] Κεντροαριστερά και στη [φημολογούμενη] Κεντροδεξιά. Ολοι (λένε πως) διεκδικούν το Κέντρο […]

Μήπως τ’ άσπρα φτερά κρύβουν λύκους; Δήμητρα Καραφύλλη, «Ντόμινο» Αναρωτιέμαι ποιος χώρος, ποιο πεδίο δράσης, ποια αντίληψη κοινωνικής συμβίωσης έχει [αυτο]εξαιρεθεί από τους κύκλους της βίας. Με άλλα λόγια πού και πότε μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να αισθανθεί ασφαλής. Η απάντηση είναι: πουθενά πια, έστω κι αν ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του αθώο για […]

Ούτε μία τρύπα στην καρδιά του. Μόνο αυτή στο μανίκι απ’ όπου και εμφανίζει τους άσσους του Νίκη Βλάχου, «Μυχιοθήκη» Πέραν από αγιοποιήσεις ή δαιμονοποιήσεις, ευχές ή κατάρες, ελπίδες ή διαψεύσεις, αυταπάτες ή ανώμαλες προσγειώσεις, θα πρέπει να γίνει μια αντικειμενική καταγραφή των φάσεων διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη μου, θα […]

Τι είναι εχθρός Τι σύντροφος Ποιος να το ξέρει Δ. Πιστικός, «Ανάγνωση» Στην Ελλάδα έχουν ειπωθεί τα πάντα. Και τ’ αντίθετά τους. Για το τι είναι σοσιαλισμός, τι είναι φιλελευθερισμός, τι είναι Αριστερά. Βέβαια, οι περισσότεροι ομιλούντες και διαβεβαιώνοντες περί της αληθείας των λεγομένων [sic] αποφεύγουν να οριοθετήσουν τις έννοιες της ανομίας, της καλής [;] […]

Μάταια ο σπόρος πάσχιζε αναζητώντας εύφορο έδαφος Κ. Κωνσταντίνου, «Το αυτονόητο» Βάλανε πρώτα την εκλογή αρχηγού [sic] και μετά τη δημιουργία του νέου [;] φορέα. Ενώ είναι παγκοίνως γνωστό πως μισιούνται μεταξύ τους, προσποιούνται πως κόπτονται για την επιτυχία της κοινής [sic] προσπάθειας. Ουδείς υπόσχεται για το τι θα γίνει μετά τη διαδικασία [αν υπάρχει […]

Οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις, οι προκαταλήψεις οι ενοχές και ανοχές όλων ή του καθένα ξεχωριστά σε μια ζυγαριά με πειραγμένα ζάρια Για το καλό ή για το κακό Παυλίνα Μπεχράκη, «Στα χρόνια της ανάγκης» Ο,τι και όποιος κινείται στην Κεντροαριστερά, τη ριζοσπαστική ή και την κομμουνιστική Αριστερά είναι καλό, γιατί το βάλτωμα προκαλεί συνήθως ιδεολογική […]

Αόρατες πόλεις όπου οι κάτοικοι ζούσαν σε ένα δίκτυο στιγμών επαφής που εναλλάσσονταν με διαλείμματα ελευθερίας Πάνος Καπώνης, «Η Υβρις» Στο άρθρο αυτό δεν θ’ αναφερθώ σε τζάκια, φατρίες, παρέες. Δεν θα θυμίσω σκάνδαλα, ανομίες, λαμογιές. Δεν θα σχολιάσω στενές σχέσεις κι επαφές με ανθρώπους του μαύρου χρήματος και με «γκρίζους» χορηγούς. Δεν θα μιλήσω […]

Τραβάτε, τραβάτε κουπί κουρασμένοι σύντροφοι να φέρουμε τούτο το παλιό σκαρί πιο κοντά στην ακτή που τόσο καιρό παλεύει να φτάσει Αντώνης Μακρυδημήτρης, «Μώλυ» Αναρωτιέμαι τι χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει έτσι κι αλλιώς αυτονομηθεί από τα κομματικά του όργανα, αυτόν τον εσμό των διαταραγμένων προσωπικοτήτων οι οποίοι το μόνο που (του) παρέχουν […]

Ανεκπλήρωτα όλα τα όνειρά σου μα δεν ξύπνησες Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Χαϊκού Πού άραγε παράγεται η ελίτ στην Ελλάδα; Σε κομματικά γραφεία διά της «κατασκευής» και διορισμού των άξιων (sic); Στις διαδηλώσεις ή στις καταλήψεις διά της απαγγελίας δύο-τριών τσιτάτων και διά της καταγγελίας του συστήματος [εννοείται «του υφισταμένου» και όχι αυτού που (νομίζουν ότι) εκπροσωπούν […]

Ημουν ξένος ανάμεσα σε αγνώστους Μ. Βλάχου – Καραμβάλη, «Παραίτηση» Η «θεωρία των τρίτων» δεν αφορά στα τρία άκρα της βίας [άλλωστε αυτά σήμερα είναι 13, 103 κ.λπ.], αλλά στους τρίτους πολίτες [;], δηλαδή σε αυτούς που το παίζουν αδιάφοροι, αμέτοχοι, ουδέτεροι, σε αυτούς που εκλαμβάνουν τον υπέρμετρο εγωισμό / ατομικισμό ως δικαίωμα και ως […]

Καλά συνεννοημένοι ο θυρωρός με τον ξενοδόχο Και οι δύο μαζί με τον διευθυντή της αστυνομίας Και οι τρεις τους με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της δημοκρατίας …….. Πίσω από κάθε μας πράξη Ενας θυρωρός κι ένας πρόεδρος της δημοκρατίας Καραδοκούν Θανάσης Νιάρχος, Ο θυρωρός και ο πρόεδρος Ενόψει κυβερνητικής αναδιάταξης ισορροπιών, ελπίζω όχι […]

Αστέρια σφαίρες σε αποτυχημένο κοσμικό μπιλιάρδο Δ. Γαβαλάς, Κοσμικά παιγνίδια Το ερώτημα καίριο: ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι συριζαίοι του σκληρού πυρήνα, εν πλήρη συνειδήσει λειτουργούν «έκνομα, άνομα, ακαταλόγιστα, ακατανόητα»; Υπάρχει η εύκολη απάντηση: δεν γνωρίζουν τη Δημόσια Διοίκηση, δεν είναι ικανοί μάνατζερ, δεν τους ενδιαφέρει το εθνικό συμφέρον, κόπτονται μόνο για την ιδεοληψία τους, μερικοί […]

Τρέμει η ψυχή μου Σαν το λαγό που τον πρόφτασαν τα σκυλιά και τον έχουν κυκλώσει με γαβγίσματα Χρ. Λάσκαρης, Κυκλωμένος Τα μνημεία στις Δημοκρατίες συμβολίζουν το κλείσιμο των ιστορικών πληγών και δεν καλλιεργούν τη διχόνοια. Κάγκελα υπάρχουν κυρίως μέσα στο μυαλό ορισμένων κι όχι μέσα στην κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση οι ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις «Αριστεράς […]

Σ’ ένα δοχείο ένας τυφλός ιχνηλάτης συνδυάζει χρώματα Μαρία Καντανή, Χρυσάνθεμο Η χώρα μας δεν εστερείτο ποτέ φωτισμένων πολιτικών ηγετών, συγκροτημένων πολιτικών ομάδων, καλών ή κακών πολιτικών συμβούλων, [πάντοτε κακών] πολιτικών Αυλών και αυλοκολάκων. Το κρίσιμο συνεπώς ερώτημα δεν είναι «πού θα βρούμε πολιτικούς για να κάνουμε ανανέωση της πολιτικής ζωής;» αλλά «πώς θα σφραγίσουμε […]

Τα παραμύθια σβήσανε, φύγανε Γκρεμίστηκαν κι όλα τα ψευτοείδωλά μου Δ. Πιστικός, «Επιτύμβιο» Η κρίση δεν σηματοδοτεί το τέλος της Ιστορίας. Ισως μάλιστα να είναι η αρχή της ανάσυρσης και συγκόλλησης της μέχρι σήμερα θρυμματισμένης ιστορικής αλήθειας (της εν ευρεία ή εν στενή εννοία νοούμενης) [Iosif Kovras, «Truth Recovery and Transitional Justice»]. Δυστυχώς όμως ακόμα […]

Eνεδύθην την απόλυτη σιωπή, χρόνους ολάκερους Κι όμως οι παλαιοί άνεμοι με συντρόφευαν Μ. Βλάχου – Καραμβάλη, «Παραίτηση» Η δύσκολη οικονομική συγκυρία έχει θολώσει την κρίση των πολιτών αλλά και τη νηφάλια σκέψη των πολιτικών. Χωρίς ιδεολογικές σταθερές τα πιόνια χοροπηδάνε στη σκακιέρα. Θα επιχειρήσω να προσεγγίσω ορισμένες πτυχές του πολιτικού μετέωρου βήματος από τη […]

Μην παίρνεις τόσο σοβαρά τον εαυτό σου, σου λένε οι θεατές που σε παρακολουθούν από απόσταση ασφαλείας Εύα Μοδινού, «Η ηλικία της πέτρας» Στην Ελλάδα το Ηθος της Σιωπής θρυμματίστηκε από τις «αυθόρμητες» κραυγές του όχλου της πλατείας. Στην πολιτική σκηνή οι «ηθοποιοί», ως μη-ποιούντες ήθος, προτιμάνε το Δελφινάριο [τριλογία των Ιτσας, με κορυφαίο τον […]

Κύκλους διέγραψα χωρίς ούτε μία κίνηση να κάνουν τα φτερά Δημ. Κυριάκης, «Προς Δωδώνην» Οσους λιγότερους [αυλο]κόλακες γεννάει κι ανέχεται μία Εξουσία τόσο το καλύτερο για την καλή Διακυβέρνηση. Οσο σε συχνότερες ανακαθάρσεις παλαιών νόμων προβαίνει ο δημοκρατικός ανδριάς [βλ. Βασίλειος Α’ Μακεδών, μτφ. Κ. Παΐδας] τόσο κερδίζει ο κοινοβουλευτισμός. Οσο περισσότερους υπεύθυνους ηγέτες διαθέτει […]

Ομως οι Αλεξανδρινοί μεθυσμένοι από χαρά δεν άκουγαν ούτε έβλεπαν τα επερχόμενα δεινά. ……. Το μέλλον δεν τους απασχολούσε. Θύματα του παρόντος, των γιγνομένων. Αντώνης Μακρυδημήτρης, «Ανθρωποι δε…» Να συνεννοηθούμε. Αλλο παράτολμο διπλωματικό παιχνίδι κι άλλο «μαγκίτικος» τυχοδιωκτισμός. Αλλο πρωτοβουλίες στη διεθνή σκακιέρα κι άλλο υστεροβουλίες στην εσωτερική καριέρα. Αλλο αποκλίνουσα Αριστερά κι άλλο υποκλίνουσα […]

Δεν ξέρουν πού είπαν τα ΟΧΙ και τα ΝΑΙ Το χρέος δεν επέτρεπε διαχειρίσεις στην επετηρίδα Δ. Καραμβάλης, Το ξέφωτο της μνήμης Ο Μάης 2017 πέρασε. Ο Μάης, μήνας των εξεργέσεων, των αντιθέσεων, των αισθήσεων. Ο Μάης της φαντασίας στην εξουσία, των λουλουδιών της ελευθερίας, της αισιοδοξίας των «μικρών» πιτσιρικάδων της αμφισβήτησης και του αναστοχασμού […]

Θα σε παραφυλάω να δω αν θα δειλιάσεις. Πόσο γενναίος ώς το τέλος θα σταθείς απέναντι σ’ αυτό που σε σημάδεψε. Ορόσημο το έλεγες και αλλαγή σελίδας Στ. Μαφρέδας, «Νεύμα από απέναντι» Η Ελλάδα μοιάζει να μη διαθέτει πάγκο «για να κάτσει κάθε κατεργάρης» και οι έλληνες πολιτικοί φαίνεται ότι έχουν πολύ λίπος κι έτσι […]

Αναλογίσου τώρα Τι θα πράξεις Αν ενώπιόν σου συντριβεί η αναμονή της ελπίδας Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, «Περισυλλογή» Οταν ασκείς κριτική από την οπτική γωνία της Αστικής Αριστεράς δεν χαίρεσαι ούτε εάν η Πατρίδα κινδυνεύει, ούτε εάν ο λαός υποφέρει, ούτε εάν η Αριστερά διαψεύδει τις ελπίδες και αυτο-διαψεύδεται. Δεν χαίρεσαι επίσης όταν ο έλληνας Πρωθυπουργός, σε τόσο […]

Ο κύριος Παλαμήδης κατηφορίζει στον δρόμο βλοσυρός. ………… Ας πούμε πως πηγαίνει να υποδεχθεί έναν άγνωστο. Κάποιον που είναι άγνωστος σ’ εμάς αλλά όχι σ’ εκείνον. ………. Θα κοιταχθούν σιωπηλά και μετά θα βαδίσουν ο ένας πλάι στον άλλον – ο περασμένος του εαυτός κι αυτός που είναι τώρα. Αντώνης Μακρυδημήτρης, «Ο κύριος Παλαμήδης στον […]

Ο βράχος κύλησε, κύλησε και δεν σταματά. Ο χρόνος είναι πάντοτε χρόνος που φθείρει. Κι ο χώρος αυτός, ο ίδιος δεν είναι ούτε και πρέπει. Αυτό που υπάρχει, υπάρχει μόνο μια φορά. …………… Αναδρομή δεν έχουν οι μνήμες Αντώνης Μακρυδημήτρης, Do not go gentle Εννιά εκατομμύρια αντιστασιακοί κατά της χούντας [1967-74] και έντεκα εκατομμύρια αντιστασιακοί […]

Θα ξυπνήσουμε ένα πρωί, είναι βέβαιο, το ερώτημα που γεννάται όμως είναι πόσοι θα είμαστε εκείνο το πρωί και όχι ποιοι Ελ. Λιντζαροπούλου, Revolution Πρέπει ν’ αλλάξουμε γωνία λήψης της πολιτικής πραγματικότητας και να θέσουμε νέες βασικές αρχές. Η εντιμότητα και η ηθική ενός κόμματος, μιας κυβέρνησης ή ενός αρχηγού κρίνεται και αξιολογείται από τη […]

Να τρίβεις στα δάχτυλα την κρύα στάχτη της αυγής δεν είναι δα κατόρθωμα Δ. Κοσμόπουλος, Λατομείο Αναζητείται Αριστερά χωρίς εξουσιαστικές λογικές, απελευθερωτικό όραμα δίχως ψευδαισθήσεις, κινήματα που δεν ενσωματώνονται σε ΜΚΟ. Αναζητούνται αριστεροί που προστατεύουν τους αδύναμους χωρίς να γίνονται «προστάτες», που δεν κρατάνε κλειδιά ηγεμονικών κάστρων αλλά αποσφραγίζουν όλα τα κρυμμένα μυστικά της Ανοικτής […]

Ας χύσουν κι άλλα δάκρυα τ’ απομακρυσμένα όνειρα. Κάποιος θα βρεί μια κούπα να τα μαζέψει. Ντίνος Σιώτης, «Ας» Αν ο ελληνικός λαός είναι σήμερα ο Εσταυρωμένος που κουβαλάει τις αμαρτίες της χώρας του [και του ίδιου], αναρωτιέμαι ποιοι παίζουν τους άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους του μη θείου εθνικού δράματος. Ο Πέτρος εκπροσωπεί τον κατεξοχήν χαρακτηριστικό […]